1

24/03/96

1,1

Εἰσαγωγή. Ἐπιστολική ἐπιγραφή. «Παῦλος», «δοῦλος», «Ἰησοῦ Χριστοῦ», «κλητός ἀπόστολος», «ἀφωρισμένος εἰς Εὐαγγέλιον Θεοῦ».

2

31/03/96

1, 2 – 4

Συνέχεια Προοιμίου τῆς Ἐπιστολῆς. Τό Εὐαγγέλιον προανηγγέλθη ὑπό τῶν Προφητῶν διά τήν Ἐνανθρώπησι τοῦ Θεοῦ Λόγου. Καί ἀπεδείχθη ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Ἐνανθρωπήσας Θεός Λόγος, κυριώτατα ἀπό τήν ἐκ νεκρῶν ἀνάστασί Του καί ἀπό τήν Πεντηκοστή.

3

06/10/96

1, 5 – 7

Εἰσαγωγή. Τό κεντρικό μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου εἶναι: «Εἰς ὑπακοήν Πίστεως». Τό Εὐαγγέλιον δέν εἶναι Διαλεκτική. Οἱ κλητοί Ἰησοῦ Χριστοῦ.

4

13/10/96

1, 7 – 8

Ὁ Παῦλος ἀποτείνεται πρός ὅλους τούς χριστιανούς τῆς Ρώμης, πού εἶναι ἀγαπητοί καί κλητοί Θεοῦ. Εὔχεται εἰς αὐτούς τήν Χάριν καί τήν Εἰρήνην πού ἔρχεται ἀπό τόν Θεόν Πατέρα καί τόν Κύριον Ἰησοῦν Χριστόν. Ἡ σημασία τοῦ ἐπαίνου.

5

20/10/96

1, 8 – 10

Ὁ Παῦλος πάντοτε πρό πάντων εὐχαριστεῖ τόν Θεόν. Καί εὐχαριστεῖ διά «Ἰησοῦ Χριστοῦ» τοῦ Μεγάλου Ἀρχιερέως. Ἔπαινος τῶν Ρωμαίων Χριστιανῶν ὅτι ἡ πίστις των «καταγγέλεται ἐν ὅλῳ τῷ κόσμῳ». Σήμερα, ἡ «Προκαθημένη τῆς Ἀγάπης» ἔγινε Προκαθημένη τοῦ μίσους καί ἡ Καθέδρα τοῦ Ἀντιχρίστου, ὡς ἔδρα τοῦ ἐκκοσμικευμένου Χριστιανισμοῦ.

6

03/11/96

1, 9 – 16

Ηὔχετο πάντοτε ὁ Παῦλος νά ἐπισκεφθῆ τήν Ρώμη, ἐάν αὐτό ἦτο τό θέλημα Θεοῦ. Σκοπός του δέ, ἡ μετάδοσις κάποιου πνευματικοῦ χαρίσματος, ὅπως, ἡ ἐμπειρία, ἡ πίστις, ἡ ἀγάπη, ἡ ἐσωτερική ζωή. Ζητᾶ συμπαρακληθῆναι. Ὁ συμπνευματισμός τῶν πιστῶν εἶναι ἀναγκαῖος.

7

10/11/96

1, 16 – 17

Τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ εἶναι δύναμις Θεοῦ πού ὁδηγεῖ στή σωτηρία. Ἐκεῖ ἀποκαλύπτεται ἡ Δικαίωσις τοῦ ἀνθρώπου. Τό Εὐαγγέλιον τοῦ Χριστοῦ «ἄγει ἐκ πίστεως ἐλάττονος εἰς πίστιν μείζονα». Καί «ὁ δίκαιος ἐκ πίστεως ζήσεται».

8

17/11/96

1, 17 – 18

Ἡ Διαθήκη τοῦ Νόμου καί ἡ Διαθήκη τῆς Πίστεως. «Χωρίς δέ Πίστεως ἀδύνατον εὐαρεστῆσαι». (Ἑβρ. 11,6). «Πᾶν ὅ οὐκ ἐκ Πίστεως, ἁμαρτία ἐστίν» (Ρωμ. 14,23). Γι᾿ αὐτό «ἀποκαλύπτεται ὀργή Θεοῦ ἀπ᾿ οὐρανοῦ».

9

24/11/96

1, 18 – 20

Ἡ γνῶσις τοῦ Θεοῦ «ἐν ἀδικίᾳ κατεχομένη».Τό γνωστόν τοῦ Θεοῦ ἔχει γίνει φανερόν ἀπό τόν Θεόν σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους ὅλων τῶν αἰώνων καί ὅλων τῶν ἐποχῶν. «Πᾶσιν ἀνθρώποις ὁ Θεός ἐφανέρωσεν» (Μ. Βασίλ). Εἶναι ἡ φυσική ἀποκάλυψις. Καί ἀπεκαλύφθη διά τῶν κτισμάτων «ἥ τε ἀΐδιος αύτοῦ δύναμις καί θειότης».

10

08/12/96

1, 21 – 23

Ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται διά τῶν Κτισμάτων του. Συνεπῶς ὁ ἄνθρωπος εἶναι ἀναπολόγητος ἄν ἔχη ἀγνωσία Θεοῦ.Καί τοῦτο διότι δέν ἐδόξασαν οὔτε εὐχαρίστησαν τόν Θεόν πρεπόντως.Ἡ σοφία τοῦ κόσμου τούτου ἐμωράνθη. Ἡ ἐξομοίωσις τοῦ Θεοῦ μέ ἀνθρώπινη φθαρτή φύσι καί ἄλογα ζῶα.

11

15/12/96

1, 23 – 25

Τά πάντα ἐλατρεύοντο, ἐκτός τοῦ ζῶντος ἀληθινοῦ Θεοῦ.Ἡ εἰδωλολατρεία πρό Χριστοῦ, μετά Χριστόν, στά ἔσχατα. «Τό θηρίον ὅ εἶδες, ἦν καί οὐκ ἔστι καί μέλλει ἀναβαίνειν ἐκ τῆς ἀβύσσου»(Ἀποκ.17, 8). Γι᾿ αὐτό ὁ Θεός παρέδωκεν τούς εἰδωλολάτρας στά χέρια τῶν ἐπιθυμιῶν τῆς καρδίας των καί στήν ἀτίμωσι τῶν σωμάτων τους.

12

12/01/97

1, 26 – 27

Ἐπειδή ὁ ἀρχαῖος Κόσμος μετήλλαξε τήν γνῶσιν τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί ἐλάτρευσε τήν Κτίσιν, γιαυτό ὁ Θεός ἐπέτρεψε νά μεταλλάξουν οἱ ἄνθρωποι τήν φύσιν μέ τήν παρά φύσιν. Τά πάθη τῆς ἀτιμίας. Ἡ ὁμοφυλοφιλία καί στούς ἄνδρες καί στίς γυναῖκες.

13

19/01/97

1, 28 – 29

Ἡ συνέπεια τῆς ἀγνωσίας τοῦ Θεοῦ εἶναι νά ἔχουν οἱ ἄνθρωποι «ἀδόκιμον νοῦν » μέ ἀποτέλεσμα «ποιεῖν τά μή καθήκοντα». Καί αὐτά εἶναι ὅ,τι τούς χαρακτηρίζει. Δηλαδή, νά εἶναι πλήρεις ἀνοσιότητος, πορνείας, πονηρίας, πλεονεξίας, κακίας, μεστοί φθόνου...!

14

26/01/97

1, 29 – 30

Συνεχίζει ὁ Παῦλος νά μᾶς παρουσιάζη τήν εἰκόνα τοῦ ἤθους τοῦ ἀρχαίου Κόσμου. Ὅτι οἱ ἄνθρωποι εἶναι «Πεπληρωμένοι...φόνου, ἔριδος, δόλου, κακοηθείας.Ψυθιρισταί, καταλάλοι, θεοστυγεῖς, ὑβρισταί, ὑπερήφανοι, ἀλαζόνες, ἐφευρεταί κακῶν, γονεῦσιν ἀπειθεῖς».

15

02/02/97

1, 30 – 32

Συνεχίζεται ὁ κατάλογος ἀπό τόν Παῦλον, τοῦ ἤθους τοῦ ἀρχαίου Κόσμου. «Γονεῦσιν ἀπειθεῖς, Ἀσύνετοι, Ἀσύνθετοι, Ἄστοργοι, Ἄσπονδοι, Ἀνελεήμονες». Καί «οὐ μόνον αὐτά ποιοῦσιν, ἀλλά καί συνευδοκοῦντες τοῖς πράσσουσιν».

16

16/02/97

1,32 - 2,5

Οἱ συνευδοκοῦντες στό ἁμαρτωλό καθεστώς. Καί τώρα ὁ Παῦλος στρέφεται πρός τούς Ἰουδαίους. Ὁ Θεός μένει ἀπροσωπόληπτος καί ὅλους δίκαια θά τούς κρίνη. Ὡστόσο δείχνει χρηστότητα, ἀνοχή καί μακροθυμία. Μή, λοιπόν καταφρονεῖς γιατί τό «χρηστόν τοῦ Θεοῦ εἰς μετάνοιαν σέ ἄγει».

17

23/02/97

2, 5 – 8

Ἄν μένης ἀμετανόητος, «θησαυρίζεις σεαυτῷ ὀργήν ἐν ἡμέρᾳ ὀργῆς». Καί θά ἀποδώση ὁ Θεός στόν καθένα σύμφωνα μέ τά ἔργα του. Καί θά ἀποδώση ὁ Θεός Δόξα καί Τιμή καί Ἀφθαρσία, ὅπως ἐξ ἄλλου τοῦ ζητοῦν. Κάθε ἔργο ἀγαθό ἀπαιτεῖ ὑπομονή. Ὅσοι φατριάζουν θά ἀντιμετωπίσουν τόν θυμό καί τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ.

18

02/03/97

2, 9 – 13

Θλῖψις καί στενοχωρία γιά κάθε ἕναν πού κατεργάζεται τό κακό. Ἀντίθετα, Δόξα καί Τιμή καί Εἰρήνη γιά κάθε ἕναν πού ἐργάζεται τό ἀγαθόν. Γιατί ὁ Θεός δέν εἶναι προσωπολήπτης.Ὅσοι ἁμάρτησαν χωρίς τήν παρουσία τοῦ Νόμου, αὐτοί θά κριθοῦν χωρίς μάρτυρα κατηγορίας τόν Νόμον... Ἀκροαταί καί ποιηταί τοῦ Νόμου.

19

16/03/97

2, 14 – 16

Οἱ μή ἔχοντες τόν γραπτόν Νόμον, ὅπως οἱ Ἐθνικοί, ἔχουν τόν ἔμφυτον Νόμον πού ὑπαγορεύει ἡ συνείδησις. Καί τά κρυπτά τῶν ἀνθρώπων θά κρίνη ὁ Θεός διά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, τήν Μεγάλη Ἡμέρα τῆς Κρίσεως.

20

23/03/97

2, 16 – 24

Τά κρυπτά τῶν ἀνθρώπων. Προνόμια τοῦ Ἰουδαίου, πού ὅμως ἐλέγχεται ἀπό τόν Παῦλον ἐπειδή δέν τά ἀξιοποίησε μέ συνέπεια ζωῆς. Παραλληλία μέ τούς Χριστιανούς.

21

30/03/97

2, 24 – 3,2

«Τό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ δι᾿ ὑμᾶς βλασφημεῖται ἐν τοῖς Ἔθνεσι». Ἡ περιτομή ὠφελεῖ, μόνον ἐάν τηρῆται ὁ Νόμος. Ἡ Περιτομή σφραγίζει τήν Διαθήκη τοῦ Νόμου καί εἶναι τύπος τοῦ Χριστιανικοῦ Βαπτίσματος. Καί ποία εἶναι ἡ ὠφέλεια τῆς Περιτομῆς; «Ὅτι ἐπιστεύθησαν τά λόγια τοῦ Θεοῦ».Ἡ ἔννοια «ἐπιστεύθησαν».

22

06/04/97

3, 2 – 4

Δύο ὄψεις ὠφελείας τῆς Περιτομῆς. α). Ὅτι ὁ ὡρισμένος λαός τοῦ Θεοῦ ἔγινε θεματοφύλακας τοῦ Γράμματος τῆς Ἁγίας Γραφῆς. β). Διότι στήν Περιτομή ἔγινε μεταξύ Θεοῦ καί Ἀβραάμ Διαθήκη Πίστεως.

23

13/04/97

3, 5 – 18

Μᾶς κατηγοροῦν, λέγει ὁ Παῦλος, ὅτι διδάσκομε τήν θέσι: «ποιήσωμεν τά κακά ἵνα ἔλθη τά ἀγαθά». Πρόκειται γιά διαστρέβλωσι τῆς διδασκαλίας μας.Ἰουδαῖοι καί Ἐθνικοί στάθηκαν κάτω ἀπό τήν ἁμαρτία, καί οἱ πάντες ἔχουν ἀνάγκη Πίστεως καί Μετανοίας.