pdf

Α/Α

ΗΜ/ΝΙΑ

ΧΩΡΙΟΝ

ΤΙΤΛΟΣ

ΛΗΨΗ

1

30/09/84

 

Εἰσαγωγή εἰς τό Βιβλίον τῶν Πράξεων. Ἡ ἀξία ἀναλύσεως τῶν ἐπιγραφῶν.

Λήψη

2

07/10/84

Πράξ. 1, 1 - 3

Ἀνάλυσις τῆς ἐπιγραφῆς: Πράξεις τῶν Ἀποστόλων. Σχέσις Εὐαγγελίου καί Πράξεων. Ὁ Κύριος πράττει καί διδάσκει. Τά πολλά τεκμήρια τῆς Ἀναστάσεως.

Λήψη

3

14/10/84

Πράξ. 1, 4 - 5

Ἡ ἔννοια τοῦ «συναλιζόμενος». Ἡ παραγγελία «μή χωρίζεσθαι ἀπό Ἱερουσαλήμ». Ἡ διαφορά τοῦ χριστιανικοῦ βαπτίσματος ἀπό τό τοῦ Ἰωάννου.

Λήψη

4

21/10/84

Πράξ.1, 6 - 8

Ἐπερώτησις τῶν μαθητῶν περί τοῦ χρόνου ἀποκαταστάσεως τοῦ Ἰσραήλ. Τό ἀπόρρητον τοῦ χρόνου. Ἡ δύναμις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στήν Ἐκκλησία.

Λήψη

5

28/10/84

Πράξ. 1, 8 - 9

Περί μαρτυρίας Χριστοῦ καί περί Ἱεραποστολῆς. Ἡ Ἀνάληψις τοῦ Χριστοῦ. Μέρος Α'.

Λήψη

6

04/11/84

Πράξ. 1, 9 - 11

Ἡ Ἀνάληψις τοῦ Χριστοῦ. Μέρος Β'.

Λήψη

7

11/11/84

Πράξ. 1, 12 - 14

Ἡ ἐπιστροφή τῶν μαθητῶν εἰς Ἱερουσαλήμ. Ἡ παραμονή των εἰς τό Ὑπερῶον καί ἡ ὁμοθυμαδόν προσκαρτέρησις εἰς τήν προσευχήν. Ἡ παρουσία εὐλαβῶν γυναικῶν, τῆς Θεοτόκου καί τῶν λεγομένων ἀδελφῶν τοῦ Ἰησοῦ.

Λήψη

8

18/11/84

Πράξ. 1, 15 - 17

Ἡ Ὁμιλία τοῦ Ἀπ. Πέτρου εἰς τήν πρώτην ἐκκλ. Κοινότητα εἰς τό Ὑπερῶον. Χαρακτηρισμός τῆς Ὁμιλίας. Ἡ ἔννοια «ἔλαχε τόν κλῆρον».

Λήψη

9

25/11/84

Πράξ. 1, 18 - 23

Πλήρωσις τῶν προφητειῶν περί τοῦ Ἰούδα. Ὁ λαός ἐκλέγει δύο ὑποψηφίους.

Λήψη

10

02/12/84

Πράξ. 1, 24 - 26

Ἡ προσευχή τῆς Ἐκκλησίας διά τήν ἀνάδειξιν τοῦ δωδεκάτου Ἀποστόλου. Ἡ διά κλήρου ἀνάδειξις τοῦ Ματθία.

Λήψη

11

09/12/84

Πράξ. 2, 1 - 2

Ποῖα ἡ σημασία τῆς ἑορτῆς τῆς παλαιᾶς καί νέας Πεντηκοστῆς. Ἅπασα ἡ Ἐκκλησία ἔλαβε τό Πνεῦμα τό Ἅγιον.

Λήψη

12

16/12/84

Πράξ. 2, 2 - 3

Ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ αἰφνίδιος ἦχος. Τό ἐμφανισθέν «πῦρ» ὑπό μορφήν μεριζομένων γλωσσῶν. Διατί ἐνεφανίσθη τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὡς γλῶσσαι πυρός.

Λήψη

13

13/01/85

Πράξ. 2, 3 - 4

Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ὡς πῦρ, ἐκφράζει τήν φωτιστικήν καί καθαρτική δύναμί του. Ἐπλήσθησαν ἅπαντες Πνεύματος Ἁγίου. Τό θαῦμα τῆς γλωσσολαλίας.

Λήψη

14

20/01/85

Πράξ. 2, 4

Τό περιεχόμενον τοῦ Εὐαγγελίου Θεόπνευστον. Ἔχει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἡ Ἐκκλησία σήμερα; Πῶς προσωπικά γνωρίζομε ὅτι ἔχομε τό Ἅγιον Πνεῦμα;

Λήψη

15

27/01/85

Πράξ. 2, 5 - 7

Δεῖκται ἀπουσίας τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Τό πλαίσιον τοῦ γεγονότος τῆς Πεντηκοστῆς. Οἱ Μετανάσται. Ἡ συγκέντρωσις τοῦ πλήθους τῆς Πόλεως.

Λήψη

16

03/02/85

Πράξ. 2, 8 - 11

Ἡ Οἰκουμενιστικότης τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἡ Ἱεραποστολή. Ἡ γλῶσσα τῶν Ἱ. Κειμένων. Ὁ Οἰκουμενισμός.

Λήψη

17

10/02/85

Πράξ. 2, 12 - 15

Ἡ βλασφημία κατά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Χαρακτηρισμός τῆς Ὁμιλίας τοῦ Ἀπ. Πέτρου.

Λήψη

18

17/02/85

Πράξ. 2, 16 - 18

Ὁ Ἀπ. Πέτρος ἀρχίζει τόν λόγον του ἀπό τήν Π. Δ. μέ μίαν Μεσσιανικήν προφητείαν. Ἡ σημασία τῶν «ἐσχάτων» ἡμερῶν. Ἡ ἔκχυσις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐπί παντός ἀνθρώπου. Οἱ καρποί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.

Λήψη

19

03/03/85

Πράξ. 2, 19 - 23

Τό δεύτερον ἐσχατολογικόν μέρος τῆς Προφητείας τοῦ Ἰωήλ. Ἀναφορά τοῦ ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ. Τό Πάθος τοῦ Μεσσίου ἦτο εἰς τήν βουλήν καί πρόγνωσιν τοῦ Θεοῦ χωρίς νά ἀπαλλάσση τούς σταυρωτάς.

Λήψη

20

10/03/85

Πράξ. 2, 24 - 25

Συνέχεια τοῦ λόγου τοῦ Ἀπ. Πέτρου. «Ὅν ὁ Θεός ἀνέστησε». Ἡ προφητεία τοῦ Δαυΐδ διά τήν ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ.

Λήψη

21

17/03/85

Πράξ. 2, 26 - 28

Συνέχεια τοῦ λόγου τοῦ Ἀπ. Πέτρου. «Ἔτι δέ καί ἡ σάρξ μου κατασκηνώσει ἐπ' ἐλπίδι». Διαφορά τῶν λέξεων : «φθορά», «διαφθορά», «καταφθορά». Ἡ γνῶσις τῶν ὁδῶν τῆς ζωῆς.

Λήψη

22

24/03/85

Πράξ. 2, 28 - 35

Συνέχεια τοῦ λόγου τοῦ Ἀπ. Πέτρου. Ἑρμηνεία τῆς προφητείας τοῦ Δαυΐδ. Πλήρωσις τῆς προφητείας.

Λήψη

23

31/03/85

Πράξ. 2, 34 - 41

Ἀνάλυσις τοῦ 109 Ψαλμοῦ. Κατάνυξις τοῦ πλήθους ἐκ τῆς ὁμιλίας τοῦ Ἀπ. Πέτρου. Τέσσαρα στοιχεῖα χριστιανικῆς ζωῆς. Συμπληρωματικές προτροπές τοῦ Ἀπ. Πέτρου. Ἀνταπόκρισις τοῦ πλήθους.

Λήψη

24

29/09/85

Πράξ. 2, 42

Εἰσαγωγή στή νέα κηρυκτική χρονιά. Τά τέσσαρα κύρια χαρακτηριστικά τῆς Θείας Λατρείας. Α'. Ἡ διδαχή. Β'. Ἡ Κοινωνία.

Λήψη

25

07/10/85

Πράξ. 2, 42 - 44

Τά τέσσαρα κύρια χαρακτηριστικά τῆς Θείας Λατρείας... Β'. Ἡ Κοινωνία. Γ'. Ἡ κλάσις τοῦ Ἄρτου. Δ'. Οἱ προσευχές. Ὁ προκληθείς φόβος ἐκ τῶν τεράτων καί σημείων πού ἐπετελοῦντο διά τῶν χειρῶν τῶν Ἀποστόλων.

Λήψη

26

14/10/85

Πράξ. 2, 44 - 45

Ἡ πλήρης χάριτος ζωή τῆς πρώτης Χριστιανικῆς Ἐκκλησίας. Σύγχρονες ἀρνητικές ἑρμηνεῖες καί ἀναίρεσις αὐτῶν.

Λήψη

27

21/10/85

Πράξ. 2, 46

Ἡ κοινή τράπεζα τῶν πρώτων Χριστιανῶν ὅπου μετελάμβανον τροφῆς μέ ἀγαλλίασι καί ἁπλότητα καρδίας.

Λήψη

28

27/10/85

Πράξ. 2, 46 - 47

Ἡ ἁπλότης τῆς καρδίας. Γνωρίσματα τῆς ἀληθοῦς φιλίας.

Λήψη

29

03/11/85

Πράξ. 3, 1 - 6

Ἡ προσευχή στίς Ἀκολουθίες τοῦ 24ώρου. Ἡ Προσευχή μετά Ἐλεημοσύνης. Μητέρα τοῦ πλούτου ἡ ἐν Κυρίῳ πενία.

Λήψη

30

10/11/85

Πράξ. 3, 6 - 11

Πλοῦτος ἀληθής τῆς Ἐκκλησίας, ἡ πτωχεία αὐτῆς. Ἡ δύναμις τοῦ Ἁγίου Ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Τό Ὄνομα «Χριστός » προϋποθέτει καί τά Τρία Πρόσωπα τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἡ θεραπεία καί εὐγνωμοσύνη τοῦ χωλοῦ.

Λήψη

31

17/11/85

Πράξ. 3, 11 - 13

Προοίμιον β' λόγου τοῦ Ἀπ. Πέτρου. Ἡ ἀρχή τοῦ λόγου καί περί Τριαδικοῦ Θεοῦ.

Λήψη

32

24/11/85

Πράξ. 3, 13 - 16

Ἡ Β' Ὁμιλία τοῦ Ἀπ. Πέτρου: Σύγκρισις Ἰησοῦ καί Βαραββᾶ. Ἡ Πίστις εἰς τό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Λήψη

33

01/12/85

Πράξ. 3, 16 - 19

Ἡ Β' Ὁμιλία τοῦ Ἀπ. Πέτρου: Ἡ ὁλοκληρία ὡς θεραπεία τοῦ ὅλου ἀνθρώπου. Μετάνοια καί ἐπιστροφή διά τό ἔγκλημα τῆς Σταυρώσεως τοῦ Μεσσίου.

Λήψη

34

08/12/85

Πράξ. 3, 20 - 21

Ἡ Β' Ὁμιλία τοῦ Ἀπ. Πέτρου: Οἱ καιροί ἀναψύξεως. Τόν Ἰησοῦν ἔπρεπε νά δεχθῆ ὁ Οὐρανός «ἄχρι χρόνων ἀποκαταστάσεως πάντων».

Λήψη

35

15/12/85

Πράξ. 3, 22 - 26

Ἡ Β' Ὁμιλία τοῦ Ἀπ. Πέτρου: Ὁ Μωϋσῆς καί οἱ λοιποί Προφῆται διά τόν Χριστόν. Ἐσεῖς εἶσθε υἱοί τῶν Προφητῶν. Ὁ Χριστός Ἰησοῦς εὐλογεῖ κάθε ἐπιστρέφοντα πρός αὐτόν.

Λήψη

36

12/01/86

Πράξ. 4, 1 - 3

Σύλληψις τῶν Ἀποστόλων Πέτρου καί Ἰωάννου. Λόγοι συλλήψεως.

Λήψη

37

19/01/86

Πράξ. 4, 3 - 10

Σύγκλησις τοῦ Συνεδρίου καί ἀνάκρισις τῶν Ἀποστόλων. Ἀπολογία τοῦ Ἀπ. Πέτρου καί ἀπόδοσις κατηγορίας εἰς τό Συνέδριον.

Λήψη

38

26/01/86

Πράξ. 4, 11 - 14

Ἡ Ἀπολογία τοῦ Ἀπ. Πέτρου: Ὁ ἐξουθενημένος λίθος. Ἐν οὐδενί ἄλλῳ ἡ σωτηρία. Πῶς τό Συνέδριον εἶδε τούς δύο Ἀποστόλους.

Λήψη

39

02/02/86

Πράξ. 4, 15 - 22

Σύσκεψις καί ἀπόφασις τοῦ Συνεδρίου. Ἡ ἀπάντησις τῶν Ἀποστόλων. Ἀπόλυσις αὐτῶν.

Λήψη

40

23/03/86

Πράξ. 4, 23 - 29

Διήγησις τῶν διατρεξάντων εἰς τό Συνέδριον. Ἡ δέησις τῆς Ἐκκλησίας.

Λήψη

41

30/03/86

Πράξ. 4, 30 - 35

Ἐσαλεύθη ὁ τόπος μετά τήν δέησιν. Ἡ λεγομένη «Πολιτική θεολογία» ἤ «θεολογία τῆς Ἀπελευθέρωσης» ἤ «θεολογία τῆς Ἐπανάστασης».

Λήψη

42

06/04/86

Πράξ. 4, 32 - 37

Ἑρμηνευτικά Παραλειπόμενα τῶν στίχων 4,32.33.34.35. Τό μαρτύριον τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἱστορία τοῦ Βαρνάβα ὡς Υἱός Παρακλήσεως.

Λήψη

43

13/04/86

Πράξ. 4,37 - 5,3

Σκιαγράφησις τῆς προσωπικότητος τοῦ Βαρνάβα. Ἡ ἱστορία τοῦ Ἀνανίου καί τῆς Σαπφείρης.

Λήψη

44

20/04/86

Πράξ. 5, 3 - 11

Ἡ ἱστορία τοῦ Ἀνανίου καί τῆς Σαπφείρης.

Λήψη

45

28/09/86

Πράξ. 5, 12 - 16

Εὐχές καί ἐπισημάνσεις γιά τή νέα περίοδο. Τά θαύματα τῶν Ἀποστόλων. Ἡ θαυματουργία τῶν Ἁγίων Λειψάνων.

Λήψη

46

05/10/86

Πράξ. 5, 16 - 18

Ἡ θαυματουργία τῶν Ἁγίων Λειψάνων. Μέρος Β'. Ἡ ζηλοτυπία τῶν Ἀρχόντων. Ἡ φυλάκισις τῶν Ἀποστόλων.

Λήψη

47

12/10/86

Πράξ. 5, 19 - 26

Ἀπελευθέρωσις τῶν Ἀποστόλων ὑπό Ἀγγέλου. «Λαλεῖτε πάντα τά ρήματα τῆς ζωῆς ταύτης». Ἡ ἀπορία τοῦ Συνεδρίου. Ἡ ἀνθρωπαρέσκεια τῶν ἀρχόντων.

Λήψη

48

19/10/86

Πράξ. 5, 27 - 31

Προσαγωγή τῶν Ἀποστόλων εἰς τό Συνέδριον καί διαμαρτυρία τοῦ Ἀρχιερέως. Ἀπολογία τοῦ Ἀπ. Πέτρου: «Πειθαρχεῖν δεῖ Θεῷ μᾶλλον ἤ ἀνθρώποις». Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, Ἀρχηγός τῆς σωτηρίας μας.

Λήψη

49

26/10/86

Πράξ. 5, 32 - 37

Οἱ Ἀπόστολοι καί τό Ἅγιον Πνεῦμα, μάρτυρες τῆς ταυτότητος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.Ἡ φονική στάσις τοῦ Συνεδρίου. Ὁ Γαμαλιήλ καί τά δύο ἱστορικά του παραδείγματα πρός τό Συνέδριον. Ὁ ζηλωτισμός.

Λήψη

50

02/11/86

Πράξ. 5, 37 - 42

Ὁ ζηλωτισμός. Τό συμπέρασμα τοῦ Γαμαλιήλ, αἰώνιον συμπέρασμα ὑπέρ τοῦ Χριστιανισμοῦ. Ἡ Θεομαχία. Ἡ χαρά τῶν Ἀποστόλων μετά τήν κακοποίησίν των. Μορφή καί περιεχόμενον τοῦ Θείου Λόγου.

Λήψη

51

09/11/86

Πράξ. 5,42 - 6, 1

Ἡ κατ᾿ οἶκον διδασκαλία. Τό περιεχόμενον τοῦ Εὐαγγελικοῦ Κηρύγματος.Ἐπιπτώσεις ἀπό τήν πλήθυνσι τῶν μαθητῶν. Ὁ γογγυσμός. Ἡ παραθεώρησις.

Λήψη

52

16/11/86

Πράξ. 6, 1 - 4

Ἡ ψυχολογία τῆς χήρας γυναικός. Σύγκλησις τῆς ὅλης Ἐκκλησίας ὡς ἄριστον πολίτευμα. Κήρυγμα καί λοιπά Διακονήματα. Κριτήρια ἐκλογῆς Διακόνων τῆς Ἐκκλησίας. Κήρυγμα καί Λατρεία.

Λήψη

53

23/11/86

Πράξ. 6, 4 - 5

Ἡ ἀξία τῆς Λατρείας. Ἡ ἐκλογή τῶν Ἑπτά. Προσωπικά γνωρίσματα τῶν Ἑπτά.

Λήψη

54

30/11/86

Πράξ. 6, 6 - 7

Ἡ χειροτονία, τό Μυστήριον τῆς Ἐκκλησίας. Ἡ χειροθεσία μετά Προσευχῆς, ἡ κατανομή τῶν Χαρισμάτων.

Λήψη

55

07/12/86

Πράξ. 6, 8 - 12

Γνωρίσματα τοῦ Διακόνου Στεφάνου. Θεολογικοί Διάλογοι Στεφάνου καί Ἑλληνιστῶν. Ἡ ἀνάγκη Θεολογικῶν συζητήσεων καί προϋποθέσεις αὐτῶν. Ἡ κακοπιστία τῶν συζητητῶν τοῦ Στεφάνου. Σύλληψις τοῦ Στεφάνου.

Λήψη

56

14/12/86

Πράξ. 6, 13 - 7,2

Ὁ Στέφανος στό Συνέδριον. Ψευδομάρτυρες κατ᾿ αὐτοῦ. Εἰσαγωγική ἀναίρεσις τῶν ψευδομαρτυριῶν. Τό πρόσωπον τοῦ Στεφάνου ὡς πρόσωπον Ἀγγέλου. Σχόλια στήν ἀπολογία τοῦ Στεφάνου.

Λήψη

57

11/01/87

Πράξ. 7, 2 - 5

Συνέχεια τῆς Ἀπολογίας τοῦ Στεφάνου. Ἀπάντησις στίς κατηγορίες. Προβολή τῆς Πίστεως τοῦ Ἀβραάμ. Ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὁ ἔσχατος Γενάρχης τῆς Πίστεως καί ὡς Ἀρχηγός τῆς Πίστεως.

Λήψη

58

25/01/87

Πράξ. 7, 3 - 5

Συνέχεια Ἀπολογίας τοῦ Στεφάνου. Ὄψεις τῆς πίστεως τοῦ Ἀβραάμ. Τό ἁμάρτημα τῆς αὐτονομίας. Τό «σπάσιμο» τῆς αὐτονομίας μέ τό Σημεῖον τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καί τήν λῆψι «εὐλογίας».

Λήψη

59

01/02/87

Πράξ. 7, 6 - 8

Συνέχεια τῆς Ἀπολογίας τοῦ Ἁγ. Στεφάνου. Μετά τήν Πίστι, ἡ Κακοπάθεια, ἡ θυγατέρα τῆς Πίστεως καί ἡ Μητέρα τῆς Ἀρετῆς. Ὁ κίνδυνος τῆς ἀνέσεως. Τό σημεῖον τῆς Περιτομῆς καί ἡ σφραγίδα τῆς Ἀρετῆς τῆς Πίστεως. Τό σημεῖον τοῦ Τ. Σταυροῦ καί τό Βάπτισμα εἶναι ἡ σφραγῖδα τῆς Πίστεως στήν Καινή Διαθήκη.

Λήψη

60

08/02/87

Πράξ. 7, 8 - 11

Συνέχεια Ἀπολογίας Στεφάνου. Περιτομή καί Βάπτισμα, σημεῖα Πίστεως καί ὑπακοῆς. Ἡ Κιβωτός τοῦ Νῶε, σημεῖον Πίστεως. Ὁ Ἰωσήφ, τύπος Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὁ λιμός, «σκηνικό» τῆς ἱστορίας τοῦ Ἰσραήλ.

Λήψη

61

15/02/87

Πράξ. 7, 11 - 16

Ὁθεός προνοεῖ γιά τούς πιστούς. Ὁ Ἰακώβ δέν ἀπομακρύνεται, ἐκ πίστεως, ἀπό τήν Γῆν τῆς Ἐπαγγελίας παρά μόνον ὅταν τοῦ τό λέγη ὁ Θεός. Κάθοδος τοῦ Ἰακώβ εἰς Αἴγυπτον. Θάνατος τοῦ Ἰακώβ καί τῶν 12 Πατριαρχῶν καί μεταφορά, ἐκ πίστεως, τῶν λειψάνων των εἰς τήν Γῆν τῆς Ἐπαγγελίας.

Λήψη

62

22/07/87

Πράξ. 7, 16 - 17

Ὁ Ἀβραάμ, Ἰσαάκ, Ἰακώβ καί οἱ 12 Πατριάρχαι εἶναι ΜΝΗΜΕΙΑ ΠΙΣΤΕΩΣ, ὁ δέ Ἡσαῦ, ΜΝΗΜΕΙΟΝ ΑΠΙΣΤΙΑΣ, ἀποτελοῦν δέ τύπους πιστευόντων καί ἀπιστούντων. Ἡ πλήρωσις τοῦ χρόνου τῆς ἐπαγγελίας καί ἡ πλήρωσις τοῦ χρόνου κάθε ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός ὡς ὁριοθέτης τοῦ χρόνου.

Λήψη

63

08/03/87

Πράξ. 7, 18 - 21

Συνέχεια Ἀπολογίας Ἁγ. Στεφάνου.Ὁ Φαραώ δέν ἀναγνωρίζει τίς ὑπηρεσίες τοῦ Ἰωσήφ καί προβαίνει στήν ἐξόντωσι τῶν Ἑβραίων. Ἡ ἐλπίδα τοῦ πιστοῦ λαοῦ εἶναι ὁ Θεός. Ὁ ἔλεγχος τῶν γεννήσεων, φαραωνική μέθοδος. Ἡ γέννησις τοῦ Μωϋσέως. Τό θέμα τῆς υἱοθεσίας χθές καί σήμερα.

Λήψη

64

15/03/87

Πράξ. 7, 21 - 22

Συνέχεια Ἀπολογίας τοῦ Ἁγ. Στεφάνου. Ὁ Μωϋσῆς προτιμᾶ νά συγκακουχῆται μέ τόν λαόν τοῦ Θεοῦ καί νά δέχεται τόν ὀνειδισμό τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Μωϋσῆς, τύπος συμπεριφορᾶς τοῦ Χριστιανοῦ στόν κόσμο. Ἡ παιδεία τοῦ Μωϋσέως. Ἡ ἀξία τῆς θύραθεν παιδείας. Ὁ Μωϋσῆς, δυνατός «ἐν λόγοις καί ἔργοις».

Λήψη

65

22/03/87

Πράξ. 7, 23 - 29

Συνέχεια τῆς Ἀπολογίας τοῦ Ἁγ. Στεφάνου. Ὁ Μωϋσῆς ἐπισκέπτεται τούς ὁμοεθνεῖς του. Ἡ ἐπέμβασίς του σέ μιά διαφορά τους ἔχων συνείδησιν ἐλευθερωτοῦ τοῦ λαοῦ του. Φυγή τοῦ Μωϋσέως εἰς Μαδιάμ. Ἡ κατά Θεόν παιδεία. Ἡ μετά 40 ἔτη ὡριμότης τόσον τοῦ λαοῦ ὅσον καί τοῦ Μωϋσέως.

Λήψη

66

29/03/87

Πράξ. 7, 29 - 32

Συνέχεια τῆς Ἀπολογίας τοῦ Ἁγ. Στεφάνου. Ἡ ἀξία τῆς κατά κόσμον καί κατά Θεόν παιδείας. Τό Ὅραμα τῆς βάτου. Ποία ἡ ταυτότης τοῦ ὁμιλοῦντος ἐκ τῆς βάτου Ἀγγέλου; Πῶς μποροῦμε νά κατανοήσωμε τό: «ὤφθη αὐτῷ»; Ἡ Θεοφάνεια.

Λήψη

67

27/09/87

Πράξ. 7, 33 - 37

Συνέχεια τῆς Ἀπολογίας τοῦ Ἁγ. Στεφάνου. «Λῦσον τό ὑπόδημά σου», σύμβολον ἀλογίας καί νεκρώσεως. «Κατέβην», οἱ συγκαταβάσεις τοῦ Θεοῦ. Ὁ Μωϋσῆς τύπος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ περίφημη Προφητεία τοῦ Μωϋσέως. Ὁ λαός ἐζήτησε τήν ἐνανθρώπησι καί ὁ Θεός τούς τήν ἔδωσε.

Λήψη

68

04/10/87

Πράξ. 7, 38 - 39

Συνέχεια τῆς Ἀπολογίας τοῦ Ἁγ. Στεφάνου. Ἡ Ἐκκλησία τῆς ἐρήμου. Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ ὡς Μεγάλης Βουλῆς Ἄγγελος εὑρίσκεται πίσω ἀπό κάθε ἐνέργεια τοῦ Μωϋσέως. Τά «ζῶντα λόγια» τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀπείθεια τοῦ λαοῦ. Ἡ καρδία τοῦ λαοῦ ἐστραμμένη εἰς Αἴγυπτον. Ὁ τύπος τῆς γυναικός Λώτ.

Λήψη

69

11/10/87

Πράξ. 7, 40 - 41

Συνέχεια τῆς Ἀπολογίας τοῦ Ἁγ. Στεφάνου. Ὁ λαός δέν ὑπέμεινε τόν Κύριον καί ἐμοσχοποίησε. Ζητᾶ θεούς ὡς ὁδηγούς. Ὁ Ἐλληνικός ὀρθόδοξος λαός ὁμοίως ζητᾶ ὁδηγούς. Νοσταλγία τῆς Εἰδωλολατρείας.

Λήψη

70

18/10/87

Πράξ. 7, 42 - 43

Συνέχεια τῆς Ἀπολογίας τοῦ Ἁγ. Στεφάνου. Ἐξ αἰτίας τῆς μοσχοποιήσεως ἐπιτρέπει ὁ Θεός νά πέση ὁ λαός στήν ἀστρολατρεία. Τί εἶναι ἡ Ἀστρολατρεία ἤ Ἀστρολογία. Σύγχρονες μορφές εἰδωλολατρείας.

Λήψη

71

25/10/87

Πράξ. 7, 43 - 44

Συνέχεια τῆς Ἀπολογίας Ἀγ.Στεφάνου. Ὁ Θεός δέν δέχεται θυσία πού μοιράζεται μέ τά εἴδωλα.Ἡ Σκηνή τοῦ Μαρτυρίου, τύπος οὐρανίων πραγματικοτήτων, τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ, τῆς Ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί τῆς ἀνθρωπίνης ὑπάρξεως. Ἐκφράζει τήν κοινωνία Θεοῦ καί ἀνθρώπων.

Λήψη

72

01/11/87

Πράξ. 7, 45 - 46

Συνέχεια τῆς Ἀπολογίας τοῦ Ἁγ.Στεφάνου. Ὁ Θεός ἐκδιώκει τά ἔθνη πού κατοικοῦσαν στή γῆ Χαναάν διά νά ἐγκατασταθῆ ὁ λαός Του. Ὁ Δαυΐδ ἐζήτησε ἀπό τόν Θεόν τήν κατασκευή Ναοῦ ἀλλ᾿ ὁ Θεός δέν τό θέλησε.

Λήψη

73

08/11/87

Πράξ. 7, 47 - 51

Συνέχεια τῆς Ἀπολογίας τοῦ Ἁγ. Στεφάνου. Ὁ Σολομών οἰκοδομεῖ Ναόν εἰς τόν Θεόν, ἀλλ᾿ ὁ Θεός εἶναι πανταχοῦ παρών. Οἱ Ἑβραῖοι πίστευαν καί πιστεύουν ὅτι ὁ Θεός μόνον εἰς τόν δικό τους Ναό κατοικεῖ. Παγκόσμιοι κίνδυνοι ἀπό τήν ἀντίληψι αὐτή. Ἀπότομη διακοπή τῆς Ἀπολογίας.

Λήψη

74

15/11/87

Πράξ. 7, 50 - 53

Συνέχεια τῆς Ἀπολογίας τοῦ Ἁγ. Στεφάνου. Ὁ ζυγός τοῦ Κυρίου καί ἡ ἀξία του στή σωτηρία καί τήν ἀγωγή. Ἡ πνευματική περιτομή. Ἡ ἐναντίωσις εἰς τό Ἅγιον Πνεῦμα. Οἱ Ἑβραῖοι, διῶκται Προφητῶν καί Χριστιανῶν. Ὁ Νόμος ἐδόθη εἰς διαταγάς Ἁγίων Ἀγγέλων.

Λήψη

75

22/11/87

Πράξ. 7, 53 - 56

Συνέχεια τῆς Ἀπολογίας τοῦ Ἁγ. Στεφάνου. Ἐνῶ ὁ Νόμος ἐδόθη εἰς διαταγάς Ἀγγέλων, ἡ σωτηρία ἔχει ἄμεση ἀρχήν τόν Ἐνανθρωπήσαντα Λόγον (Ἑβρ. 2, 2 -4). Ἡ λυσσώδης ἀνταπόκρισις τοῦ Συνεδρίου. Τό θαυμάσιον ὅραμα τοῦ Ἁγ. Στεφάνου μεστόν θεολογίας.

Λήψη

76

29/11/87

Πράξ. 7, 56 - 59

Τέλος τῆς Ἀπολογίας τοῦ Ἁγ. Στεφάνου. Γιατί δέν ἀπετράπη τό Μαρτύριον. Ὁ τίτλος «Υἱός τοῦ ἀνθρώπου». Τό Συνέδριον μέ ὁρμή ἐπιτίθεται. Μάτια καί ἀφτιά κλείουν στά λυτρωτικά μηνύματα τοῦ Οὐρανοῦ. Ὁ λιθοβολισμός τοῦ Ἁγίου Στεφάνου. Ἡ ἀρχή τῆς ἱστορίας τοῦ Ἀπ. Παύλου.

Λήψη

77

06/12/87

Πράξ. 7, 59 - 60

Ἡ τελευταία προσευχή τοῦ Ἁγ. Στεφάνου πλήρης θεολογίας καί ἀνεξικακίας. Ἡ γονυκλινής προσευχή. Πότε δέν ἐπιτρέπεται ἡ γονυκλισία. Ἡ ἀξία τῆς Ἀπολογίας τοῦ Ἁγίου Στεφάνου.

Λήψη

78

13/12/87

Πράξ. 7,60, 8,1

Ἡ κοίμησις τοῦ Ἁγ. Στεφάνου. Ὁ Χριστιανικός θάνατος. Ὁ μέγας διωγμός τῆς Ἱεροσολυμητικῆς Ἐκκλησίας. Τό φαινόμενον τοῦ διωγμοῦ ὡς στοιχεῖον γνησιότητος τῆς πίστεως. Ὁ διωγμός τῶν ἐσχάτων καιρῶν.

Λήψη

79

10/01/88

Πράξ. 8, 2 - 3

Ἡ Ταφή τοῦ Ἁγ. Στεφάνου. Ὁ κοπετός εἰς τόν θάνατό του. Πῶς πρέπει νά πενθοῦμε; Ὁ θάνατος τοῦ Ἁγίου Στεφάνου ἀφετηρία δράσεως τοῦ Σαύλου. Ἑρμηνεία τῆς συμπεριφορᾶς τοῦ Παύλου.

Λήψη

80

17/01/88

Πράξ. 8, 3 - 7

Ὁ Παῦλος, ἄλυτον πρόβλημα χωρίς τήν ἀποδοχήν τῆς Δαμασκοῦ. Τό κήρυγμα στή Σαμάρεια. Ὁ Φίλιππος ἐκήρυττε τόν Χριστόν (Τό Χριστοκεντρικόν κήρυγμα). Ἡ ἀποδοχή τοῦ κηρύγματος. Ἡ σημασία τοῦ Θαύματος.

Λήψη

81

24/01/88

Πράξ. 8, 6 - 11

Τά θαύματα ἐπισφραγίζουν τήν εὐαγγελική διδασκαλία. Δαιμονόπληκτοι καί ἀσθενεῖς. Μέ τό εὐαγγελικό κήρυγμα φυγαδεύονται οἱ δαίμονες ἀπό τήν ψυχή. Ἡ χαρά τῆς πνευματικῆς ἀπελευθερώσεως. Σίμων ὁ Μάγος.

Λήψη

82

31/01/88

Πράξ. 8, 11 - 14

Ἡ ἀρνητική θεολογική σημασία τῆς παρουσίας τοῦ Σίμωνος τοῦ Μάγου. Ἡ Ἱερουσαλήμ, κέντρον ἱεραποστολῆς.

Λήψη

83

07/02/88

Πράξ. 8, 14 - 15

Τό «Σῶμα» τῶν Ἀποστόλων ἀποστέλλει τούς Πέτρον καί Ἰωάννην στή Σαμάρεια. Τό «πρωτεῖον» τοῦ Πάπα καί ἡ ἕνωσις τῶν Ἐκκλησιῶν. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον στά Μυστήρια τοῦ Βαπτίσματος καί τοῦ Χρίσματος.

Λήψη

84

14/02/88

Πράξ. 8, 16 - 20

Τά δῶρα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διά τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν. Ἡ ἀπόκτησις χαρισμάτων τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διά χρημάτων εἶναι πρᾶξις καταδικαστέα. (Πρᾶξις σιμωνιακή).

Λήψη

85

13/03/88

Πράξ. 8, 20 - 24

Ὁ λόγος τοῦ Ἀπ. Πέτρου πρός τόν Σίμωνα ἀναφέρεται στήν ἀπώλεια προσώπων καί πραγμάτων. Ἡ μόνη ἀπαλλαγή εἶναι ἡ μετάνοια. Ἡ «ἐπίνοια» τῆς ἁμαρτίας στήν καρδιά. Ἡ ποιότητα τοῦ φόβου τοῦ Σίμωνος.

Λήψη

86

20/03/88

Πράξ. 8, 24 - 28

Ἡ μετέπειτα ἱστορία τοῦ Σίμωνος τοῦ Μάγου καί συμπεράσματα ἀπ᾿ αὐτήν. Ἡ ἱστορία ἐκχριστιανίσεως τοῦ Αἰθίοπος ἀπό τόν Φίλιππον. Ἡ προσωπικότης τοῦ Αἰθίοπος. Ἡ ἀξία τῆς μελέτης τῆς Ἁγίας Γραφῆς.

Λήψη

87

27/03/88

Πράξ. 8, 29 - 31

Ὁ Αἰθίοψ μελετοῦσε τήν Παλ. Διαθήκη ἀπό τήν μετάφρασι τῶν Ο'. Τό Ἅγιον Πνεῦμα ὡς πρόσωπον στέλλει τόν Φίλιππον νά προσεγγίση τό ἅρμα. Ἡ ἀξία τῶν προφητειῶν. Στοιχεῖα ἱεραποστολῆς.

Λήψη

88

02/10/88

Πράξ. 8, 32 - 37

Ἡ περικοπή τοῦ Ἡσαΐου πού δείχνει ὅτι ὁ Μεσσίας εἶναι παθητός. Ἡ ὀρθή της ἑρμηνεία ἀπό τόν Φίλιππον. Ἡ ἐπιθυμία τοῦ Αἰθίοπος νά βαπτισθῆ. Ὁμολογεῖ τήν πίστι του στό Θεανθρώπινο Πρόσωπον τοῦ Ἰησοῦ.

Λήψη

89

09/10/88

Πράξ. 8, 37 - 40

Προβαπτισματική Ὁμολογία. Ἡ βάπτισις τοῦ Αἰθίοπος. Ἡ ἁρπαγή τοῦ Φιλίππου. Συμπεράσματα ἀπό τήν περιγραφή τῆς ἐκχριστιανίσεως τοῦ Αἰθίοπος.

Λήψη

90

16/10/88

Πράξ. 9, 1 - 3

Τό θυελλῶδες μένος τοῦ Σαύλου τόν φέρει μέχρι τῆς Δαμασκοῦ. Δύο Ὀνόματα τῶν Χριστιανῶν: «Μαθηταί», «Τῆς ὁδοῦ ὄντες». Τό Ὅραμα τοῦ Σαύλου πρό τῆς Δαμασκοῦ.

Λήψη

91

23/10/88

Πράξ. 9, 4 - 6

«Σαούλ, Σαούλ, τί μέ διώκεις;» «Τίς εἶ Κύριε;» «Ἐγώ εἰμί Ἰησοῦς ὅν σύ διώκεις». Ὁδηγίες τοῦ Κυρίου πρός τόν Σαῦλον.

Λήψη

92

30/10/88

Πράξ. 9, 7 - 8

Ὁ Σαῦλος χειραγωγεῖται εἰς Δαμασκόν.

Λήψη

93

06/11/88

Πράξ. 9, 9 - 12

Ὁ Σαῦλος νηστεύει καί προσεύχεται. Ὁ Ἀνανίας ἐν ὁράματι λαμβάνει ὁδηγίες ἀπό τόν Κύριον διά τόν Σαῦλον.

Λήψη

94

13/11/88

Πράξ. 9, 13 - 15

Ἡ ἀπορία τοῦ Ἀνανίου πρός τόν Κύριον διά τόν Σαῦλον. Ὁ Σαῦλος, σκεῦος ἐκλογῆς. Ἕνα ἀκόμη ζεῦγος ὀνομάτων διά τούς Χριστιανούς: «Ἅγιοι» καί «Ἐπικαλούμενοι τόν Κύριον».

Λήψη

95

20/11/88

Πράξ. 9, 15 - 17

Ὁ Παῦλος ἐκλήθη νά βαστάση τό Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ. Ὁ Ἀνανίας ἐπισκέπτεται τόν Παῦλον.

Λήψη

96

27/11/88

Πράξ. 9, 17 - 20

Ἡ ἀνάβλεψις τοῦ Παύλου καί ἡ ἀπόκτησις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἡ νέα ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ καί ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ὅρασις τοῦ Παύλου. Ἡ Βάπτισίς του. Ὁ Παῦλος συναναστρέφεται τούς Μαθητάς τῆς Δαμασκοῦ καί κηρύττει τόν Ἰησοῦν στίς Συναγωγές ὅτι εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ.

Λήψη

97

04/12/88

Πράξ. 9, 21 - 22

Ἔκπληξις στήν Συναγωγή τό κήρυγμα τοῦ Παύλου. Ὁ Παῦλος «μᾶλλον ἐνεδυναμοῦτο». Συμβαίνει αὐτό στόν κάθε πιστό; Πῶς γίνεται ἀντιληπτή σήμερα αὐτή ἡ πνευματική αὔξησις; Τό κήρυγμα τοῦ Παύλου ἦτο ζωντανό. Πῶς σήμερα προσφέρεται τό χριστιανικό κήρυγμα;

Λήψη

98

11/12/88

Πράξ. 9, 22 - 26

Ὁ Παῦλος ἀποδεικνύει ὅτι ὁ ἱστορικός Ἰησοῦς εἶναι ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ καί ὁ Χριστός. Οἱ Ἰουδαῖοι τῆς Δαμασκοῦ ἐπιχειροῦν νά τόν φονεύσουν ἀλλ᾿ ἐκεῖνος δραπετεύει. Ἔρχεται εἰς Ἱερουσαλήμ καί προσπαθεῖ νά προσεγγίση τούς πιστούς, ἀλλ᾿ ἐκεῖνοι διετήρουν σοβαρές ἐπιφυλάξεις. Ὁ Παῦλος μένει μόνος.

Λήψη

99

08/01/89

Πράξ. 9, 27 - 31

Ὁ Βαρνάβας συστήνει τόν Παῦλον εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἱερουσαλήμ. Ὁ Παῦλος ὁμιλεῖ στίς Συναγωγές τῶν Ἑλληνιστῶν οἱ ὁποῖοι ἐπιβουλεύονται τήν ζωή του. Οἱ ἀδελφοί φυγαδεύουν τόν Παῦλον. Ἡ Ἐκκλησία ἔχει εἰρήνη. Τό φαινόμενον πόλεμος καί εἰρήνη.

Λήψη

100

15/01/89

Πράξ. 9, 31 - 36

Οἱ Τοπικές Ἐκκλησίες εἶχαν εἰρήνη. Οἰκοδομούμενες στήν Πίστι καί τήν Εὐσέβεια, ζοῦσαν στόν φόβο τοῦ Κυρίου καί εἶχαν αὔξησι ἀριθμητική καί ποιοτική. Ἡ θεραπεία τοῦ Αἰνέα. Ἡ προσωπικότητα τῆς Δορκάδος.

Λήψη

101

22/01/89

Πράξ. 9, 37 - 40

Ἀσθένεια, θάνατος καί ἀνάστασις τῆς Δορκάδος. Συνήθειες φροντῖδος νεκροῦ. Ἡ θερμή προσευχή τοῦ Πέτρου. Ὁ λαός πιστεύει στήν ἀνάστασι τῶν νεκρῶν.

Λήψη

102

29/01/89

Πράξ. 9,41- 10,2

Σκοπός τοῦ θαύματος, ἡ πίστις εἰς τό Εὐαγγέλιον. Ὁ ἑκατόνταρχος Κορνήλιος, ἀρχή εὐαγγελισμοῦ τῶν ἐθνῶν. Ἡ εὐσέβεια καί ἡ ἀξία της.

Λήψη

103

05/02/89

Πράξ. 10, 2 - 6

Ἡ ἐλεημοσύνη καί ἡ προσευχή εἰς τόν Κορνήλιον ἀνοίγουν τήν Πύλη τοῦ Οὐρανοῦ. Πίστις καί ἔργα. Τό Ὅραμα τοῦ Κορνηλίου.

Λήψη

104

12/02/89

Πράξ. 10, 7 - 11

Ὁ Κορνήλιος ἀποστέλλει ἀντιπροσωπεία στήν Ἰόππη. Οἱ εὐσεβεῖς οἰκέται καί ὁ εὐσεβής στρατιώτης – (Βίος τοῦ Ὁσίου Νικολάου τοῦ ἀπό στρατιωτῶν). Ὁ Ἀπ. Πέτρος ἀνέρχεται εἰς τό δῶμα διά νά προσευχηθῆ. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον εἶναι ὁ Μέγας συντονιστής τῶν γεγονότων.

Λήψη

105

19/02/89

Πράξ.10, 11 - 15

Τό ὅραμα τοῦ Ἀπ. Πέτρου ἀνοίγει ὁρίζοντες σωτηρίας διά τούς ἐθνικούς. Ὁ παλαιός Νόμος καθαρῶν καί ἀκαθάρτων, ὡς τύπος διαχωρισμοῦ Ἑβραίων καί Ἐθνικῶν, καταργεῖται. Ἡ στάσις τοῦ Ἀπ. Πέτρου ἔναντι τῶν διατασσομένων εἰς τό Ὅραμα.

Λήψη

106

26/02/89

Πράξ.10, 17 - 23

Ἡ σημασία τοῦ ὁράματος τῆς ὀθόνης. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον παρακινεῖ τόν Ἀπ. Πέτρον νά ἀποδεχθῆ τήν πρόσκλησι τοῦ Κορνηλίου. Οἱ ἀπεσταλμένοι τοῦ Κορνηλίου ἐγκωμιάζουν τόν προϊστάμενόν των. Ὁ Ἀπ. Πέτρος φιλοξενεῖ τούς τρεῖς ἐπισκέπτας. Ἡ ἀρετή τῆς φιλοξενίας.

Λήψη

107

05/03/89

Πράξ.10, 24 - 28

Προετοιμασία ὑποδοχῆς τοῦ Ἀπ. Πέτρου. Συγγενεῖς καί φίλοι στό σπίτι τοῦ Κορνηλίου. Φιλική καί οἰκεία στάσις τοῦ Ἀπ. Πέτρου. Τό «φιλεῖν καί φιλεῖσθαι» τῆς Ποιμαντικῆς. Ἡ προσλαλιά τοῦ Ἀπ. Πέτρου.

Λήψη

108

19/03/89

Πράξ.10, 30 - 36

Ὁμιληταί καί ἀκροαταί τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ ὀφείλουν νά αἰσθάνονται πάντοτε ὅτι εἶναι κατ᾿ ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός δέν εἶναι προσωπολήπτης. Περιεχόμενον τοῦ λόγου τοῦ Ἀπ. Πέτρου: «Ὁ ἀποσταλείς Λόγος, εἶναι πάντων Κύριος».

Λήψη

109

26/03/89

Πράξ.10, 36 - 39

Συνέχεια τῆς Ὁμιλίας τοῦ Ἀπ. Πέτρου στό σπίτι τοῦ Κορνηλίου: «Καί ὁ ἀποσταλείς Θεός Λόγος, ἐνανθρωπήσας, εἶναι Κύριος πάντων. Καί εἶναι ὁ Ἰησοῦς ὁ ἀπό Ναζαρέτ, «ὅς διῆλθεν εὐεργετῶν καί ἰώμενος».

Λήψη

110

02/04/89

Πράξ.10, 39 - 42

Ὁ σταυρικός θάνατος καί ἡ ἀνάστασις τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι τό κέντρον τῆς θεολογίας καί τοῦ χριστιανικοῦ κηρύγματος. Τό «συνεφάγομεν καί συνεπίομεν Αὐτῷ μετά τό ἀναστῆναι Αὐτόν ἐκ νεκρῶν» ἀποτελεῖ μέγα σημεῖον βεβαιώσεως τῆς ἀναστάσεως.

Λήψη

111

09/04/89

Πράξ.10, 42 - 44

Ὁ Ἰησοῦς Χριστός, Κριτής ζώντων καί νεκρῶν. Ὁ Κύριος Ἰησοῦς σώζει καί κρίνει. Μία σύγχρονη ἐσφαλμένη θεολογική θέσις. Ὅλοι οἱ Προφῆται δίδουν τήν μαρτυρία ὅτι ὁ Ἰησοῦς Χριστός δίδει τήν ἄφεσι τῶν ἁμαρτιῶν σέ κάθε ἕναν πού πιστεύει. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον ἐπιπίπτει εἰς τούς ἀκούοντας τό κήρυγμα τοῦ Πέτρου.

Λήψη

112

16/04/89

Πράξ.10, 44 - 48

Ἡ Πεντηκοστή στόν κόσμο τῶν Ἐθνικῶν. Ἔκπληξις διά τό γεγονός εἰς τούς ἐξ Ἰουδαίων Χριστιανούς. Ἡ βάπτισις τοῦ Οἴκου τοῦ Κορνηλίου.

Λήψη

113

01/10/89

Πράξ. 11, 1 - 3

Τί μᾶς καθιστᾶ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἡ βάπτισις τοῦ ἐθνικοῦ Κορνηλίου δυσηρέστησε τούς ἐκ Περιτομῆς Χριστιανούς. Σχόλια στό θέμα.

Λήψη

114

08/10/89

Πράξ. 11, 2 - 4

Ψυχολογία τῶν «οὐ κατ᾿ ἐπίγνωσιν» ζηλωτῶν. Ὁ Ἀπ. Πέτρος ἐλέγχεται. Τό «δημοκρατικόν» πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας. Τό ὕφος τοῦ ἀπολογουμένου Ἀπ. Πέτρου.

Λήψη

115

15/10/89

Πράξ. 11, 5 - 18

Ἡ ἀπολογία τοῦ Ἀπ. Πέτρου.- Σχόλια. Ἐπείσθησαν οἱ σκανδαλισθέντες ἐξ Ἰουδαίων Χριστιανοί. Ὁ Θεός «ἔδωκε» μετάνοια καί εἰς τά ἔθνη διά νά ἔχουν τήν αἰώνιον ζωήν.

Λήψη

116

22/10/89

Πράξ.11, 18 - 21

Ἡ Μετάνοια ὡς ἄκτιστος ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. «Ὁ Θεός ἐστίν ὁ ἐνεργῶν ἐν ἡμῖν καί τό θέλειν καί τό ἐνεργεῖν ὑπέρ τῆς εὐδοκίας». Πιστοί λαϊκοί κηρύσσουν Χριστόν στήν Φοινίκη, Κύπρο καί Ἀντιόχεια. «Καί ἦν χείρ Κυρίου μετ᾿ αὐτῶν».

Λήψη

117

29/10/89

Πράξ.11, 21 - 24

Λαός πολύς πιστεύσας ἐπέστρεψε εἰς τόν Κύριον. Ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἱερουσαλήμ στέλλει στήν Ἀντιόχεια τόν Ἀπ. Βαρνάβα. Τό κηρυκτικόν ἔργον τῶν Λαϊκῶν εἰς τήν Ἐκκλησίαν. Ἡ θαυμασία προσωπικότης τοῦ Ἀπ. Βαρνάβα ὁ ὁποῖος «παρεκάλει πάντας τῇ προθέσει τῆς καρδίας προσμένειν τῷ Κυρίῳ».

Λήψη

118

12/11/89

Πράξ.11, 23 - 26

Ἡ θαυμαστή προσωπικότης τοῦ Ἀπ. Βαρνάβα. Ὁ Βαρνάβας ἀναζητᾶ τόν Παῦλον. Προϋποθέσεις τοῦ ἀγαθοῦ τῆς συνεργασίας. Τό ἡμερήσιον πρόγραμμα πνευματικῆς ἐργασίας στήν Ἀντιόχεια. Τό Ὄνομα Χριστιανός.

Λήψη

119

19/11/89

Πράξ.11,26 - 27

Τό περιώνυμον, καινόν καί μοναδικόν ὄνομα «Χριστιανός». Προφῆται καί προφητεῖες εἰς τόν χῶρον τῆς Κ. Διαθήκης. Τό φαινόμενον τῶν ψευδοπροφητῶν πού θά πυκνώσουν στά ἔσχατα.

Λήψη

120

26/11/89

Πράξ.11, 27 - 28

Σύγχρονοι ψευδοπροφῆται. Ὁ Προφήτης Ἄγαβος. Ἡ προφητεία μετά σημείου ὡς ἐποπτικός τρόπος. Οἱ σκοποί μιᾶς προφητείας.

Λήψη

121

03/12/89

Πράξ. 11, 28

Ἀντικείμενον τῆς προφητείας τοῦ Ἀγάβου εἶναι ὁ λιμός. Ὁ λιμός, καρπός τῶν ἁμαρτιῶν. Ὁ μαυραγοριτισμός. Λιτότης καί αὐτάρκεια. Παιδαγωγική μύησις θεωρήσεως τῶν ὑλικῶν ἀγαθῶν.

Λήψη

122

10/12/89

Πράξ.11, 28 - 30

Ἡ ἱστορική πραγματοποίησις τοῦ λιμοῦ. Κινητοποίησις καί πραγματοποίησις ἐράνου. Ἡ ἀποστολή τοῦ ποσοῦ τοῦ ἐράνου διά τῶν Ἀποστόλων Βαρνάβα καί Σαύλου. Συμπεράσματα.

Λήψη

123

17/12/89

Πράξ.12, 1 - 3

Νέα περίοδος διωγμῶν.Ἡρώδης Ἀγρίππας ὁ Α΄. Φόνος Ἰακώβου ἀδελφοῦ Ἰωάννου. Ἡ πολιτική σκοπιμότης αἰτία τοῦ διωγμοῦ καί τῶν φόνων. Ὅταν οἱ κακοί κυβερνῆται χαϊδεύουν τά πάθη τοῦ λαοῦ.

Λήψη

124

14/01/90

Πράξ. 12, 3 - 6

Ὁ Ἀπ. Πέτρος στή φυλακή. Διπλᾶ μέτρα ἀσφαλείας ἐπιτηρήσεώς του. Ἡ Ἐκκλησία προσεύχεται ὑπέρ αὐτοῦ ἐκτενῶς. Ἡ τελευταία νύκτα στή φυλακή.

Λήψη

125

21/01/90

Πράξ. 12, 7 - 10

Ὁ Ἄγγελος ἀφυπνίζει τόν Πέτρον στή φυλακή. Οἱ ἀλυσίδες λύονται. Ἡ θύρα τῆς φυλακῆς ἀνοίγει αὐτομάτη. Ὁ Πέτρος βρίσκεται στό δρόμο ἐλεύθερος.

Λήψη

126

28/01/90

Πράξ.12, 11 - 17

Ὁ Ἀπ. Πέτρος συνειδητοποιεῖ τήν ἀπελευθέρωσί του. Ἡ «ὑψηλή εἰρωνεία» τοῦ Οὐρανοῦ. Ὁ Ἀπ. Πέτρος εἰς τό σπίτι τῆς Μαρίας ὅπου ἱκανοί προσηύχοντο γι᾿ αὐτόν. Ἡ ἀξία τῆς διηγήσεως στήν Ἁγία Γραφή.

Λήψη

127

04/02/90

Πράξ.12, 17 - 19

Ἡ ἐχεμύθεια τῶν Πιστῶν σέ θέματα ἐκκλησιαστικά. Ἡ προδοσία. Ἡ ἀποφυγή τοῦ κινδύνου δέν προδικάζει δειλία. Ἡ ἀπόκρυψις τῶν Πιστῶν. «Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ οὐ δέδεται». Ἡ ὀργή τοῦ Ἡρώδου δέν ὑποψιάζεται τό θαῦμα.

Λήψη

128

11/02/90

Πράξ.12, 21- 22

Θέμα, ὁ Ἡρώδης Ἀγρίππας. Ἡ κολακεία. Τό «μέσον». Ἡ δωροδοκία. Ἡ πολυτελής ἔνδυσις δείκτης ἐσωτερικῆς κουφότητος. Ἡ δημηγορία τοῦ Ἡρώδου καί τό φαινόμενον τῆς δημαγωγίας. Ἡ «μαγεία»τοῦ λόγου. Ὁ Θεός ἀπειλεῖ ἐγκατάλειψι...

Λήψη

129

18/02/90

Πράξ.12, 23 - 24

Ἡ παραδειγματική τιμωρία τοῦ Ἡρώδου. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ «αὐξάνει» καί «πληθύνεται».

Λήψη

130

04/03/90

Πράξ. 12, 25 – 13, 1

Βαρνάβας καί Σαῦλος ἐπιστρέφουν στήν Ἀντιόχεια. Παραλαμβάνουν καί τόν Μᾶρκον ὡς βοηθόν των. Ἡ Ἀντιόχεια, κέντρον ἱεραποστολικῶν ἐξορμήσεων.

Λήψη

131

11/03/90

Πράξ. 13, 1 - 2

Ἀπόστολοι, Προφῆται καί διδάσκαλοι στήν Ἐκκλησία. Ἕνας μικρός κατάλογος ὀνομάτων πού δείχνει τήν οἰκουμενικότητα τῆς Ἐκκλησίας. Ἔργον τῶν ποιμένων, ἡ καθημερινή «Λειτουργία».

Λήψη

132

18/03/90

Πράξ. 13, 2 - 5

Ἡ Νηστεία τῆς Ἐκκλησίας, τακτή καί ἔκτακτος. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον, τό Τρίτον Πρόσωπον τῆς Ἁγίας Τριάδος κινεῖται ἐξουσιαστικῶς καί αὐθεντικῶς ὡς Θεός. Ἡ ἀνάγκη εὐλογίας τοῦ Θεοῦ διά τῆς ἐκκλησίας σέ κάθε μας ἔργον.

Λήψη

133

25/03/90

Πράξ. 13, 6 - 8

Οἰ Ἀπόστολοι Βαρνάβας καί Σαῦλος διέρχονται τήν Κύπρον καί φθάνουν εἰς Πάφον. Κοντά στόν Ἀνθύπατον Σέργιον Παῦλον, ὁ Μάγος Βαριησοῦς ἀνθίσταται στούς Ἀποστόλους καί ζητᾶ νά διαστρέψη τό Εὐαγγέλιον.

Λήψη

134

01/04/90

Πράξ. 13, 8 - 12

Ὁ Παῦλος ἀντιμετωπίσει τόν Ἐλύμαν μέ τήν ὁρμήν τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Χαρακτηρισμοί τοῦ Ἐλύμα. Ἡ παιδευτική τιμωρία του. Ὁ Ἀνθύπατος πιστεύει. (Τέλος Περιόδου 1989 – 1990. Τῷ Θεῷ Δόξα).

Λήψη

135

30/09/90

Πράξ. 13, 13

Λίγα εἰσαγωγικά εἰς τήν μελέτη τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ὁ Ἀπ. Παῦλος καί οἱ περί αὐτόν ἀφήνουν τήν Πάφο τῆς Κύπρου καί ἔρχονται στήν Πέργη τῆς Παμφυλίας. Ὁ Ἰωάννης (Μᾶρκος) τούς ἐγκαταλείπει καί ἔρχεται εἰς Ἱεροσόλυμα.

Λήψη

136

07/10/90

Πράξ.13, 14 - 15

Παῦλος καί Βαρνάβας στήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας. Ὁ Παῦλος καλεῖται νά ὁμιλήση στήν Συναγωγή λόγον παρακλήσεως.

Λήψη

137

14/10/90

Πράξ.13, 16 - 21

Ὁ Λόγος τοῦ Ἀπ. Παύλου στήν Συναγωγή τῆς Ἀντιοχείας τῆς Πισιδίας. Ἀναφορά εἰς τήν ἱστορία τοῦ Ἰσραήλ. Ἡ ἐποχή τῶν κριτῶν, εἰκόνα τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Οἱ Ἰσραηλίται ζητοῦν βασιλέα.

Λήψη

138

21/10/90

Πράξ.13, 21 - 24

Οἱ Ἑβραῖοι ζητοῦν βασιλέα καί ὁ Θεός τούς ἐκθέτει τά δικαιώματα τοῦ βασιλέως. Ἡ ἀνάδειξις τοῦ Σαούλ εἰς βασιλέα καί ἡ καθαίρεσίς του. Ἡ ἀνάδειξις τοῦ Δαυΐδ εἰς βασιλέα καί ἡ ἐπαγγελία τοῦ Θεοῦ διά τόν ἐρχομό τοῦ Μεσσίου.

Λήψη

139

28/10/90

Πράξ.13, 23 - 27

Ἡ Ὁμιλία τοῦ Παύλου εἰς τήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας. Ἡ μαρτυρία τοῦ Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ. Οἱ ἄρχοντες τῆς Ἱερουσαλήμ ἀπέρριψαν τόν Ἰησοῦν, ἀλλ᾿ ἡ ἀπόρριψις αὐτή ἀποτελεῖ τήν μαρτυρία τῶν Προφητῶν. Ὁ Μεσσίας θά ἦτο παθητός.

Λήψη

140

04/11/90

Πράξ.13, 27 - 31

Ἡ Ὁμιλία τοῦ Ἀπ. Παύλου στήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας. Ἀναφορά εἰς τόν παθητόν Μεσσίαν καί τήν Ἀνάστασί Του.

Λήψη

141

11/11/90

Πράξ.13, 32 - 37

Ἡ Ὁμιλία τοῦ Ἀπ. Παύλου εἰς τήν Ἀντιόχεια τῆς Πισιδίας. Μωϋσῆς καί Ἰησοῦς. «Υἱός μου εἶ σύ, ἐγώ σήμερον γεγέννηκά σε». Οἱ ὑποσχέσεις τοῦ Θεοῦ εἰς τόν Δαυΐδ. Ὁ Δαυΐδ ὑπηρετεῖ τήν γενεά του.

Λήψη

142

18/11/90

Πράξ.13, 36 - 39

«Δαυΐδ ἐκοιμήθη καί προσετέθη πρός τούς πατέρας αὐτοῦ». Ἡ ἔννοια «προσετέθη». Διά τοῦ Ἰησοῦ ἔχομε τήν ἄφεσι τῶν ἁμαρτιῶν. Ὁ Νόμος ἀδυνατεῖ νά δώση τήν δικαίωσι.

Λήψη

143

25/11/90

Πράξ.13, 38 - 42

Ἡ Ὁμιλία τοῦ Παύλου στήν Συναγωγή τῆς Ἀντιοχείας τῆς Πισιδίας. Ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μέγας καί Ἀληθινός Ἀρχιερεύς πού ἀνεστήθη καί διῆλθε τούς Οὐρανούς, καί εἰς τόν Ὁποῖον ἔχομε τήν ἄφεσι τῶν ἁμαρτιῶν μας. Ἐπίλογος – Προτροπή: «Ἴδετε, οἱ καταφρονηταί...»

Λήψη

144

02/12/90

Πράξ.13, 43 - 46

Ὁ Παῦλος στήν Συναγωγή τῆς Ἀντιοχείας τῆς Πισιδίας. Ἡ ἑπομένη του Ὁμιλία ἀποτείνεται σέ Ἰουδαίους καί Ἐθνικούς. Οἱ Ἰουδαῖοι ζηλοτυπήσαντες ἀντιδροῦν. Ἡ διά μέσου τῶν αἰώνων Ἰουδαϊκή ψυχολογία.

Λήψη

145

09/12/90

Πράξ.13, 46 - 50

Οἱ Ἀπόστολοι Παῦλος καί Βαρνάβας εἰς τήν Συναγωγή τῆς Ἀντιοχείας τῆς Πισιδίας. Εἰδοποιοῦν ὅτι οἱ Ἰουδαῖοι μόνοι των ἀπωθοῦν τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ. Ἐφεξῆς, κατ᾿ ἐντολήν τοῦ Κυρίου στρέφονται εἰς τά ἔθνη. Οἱ Ἰουδαῖοι κινοῦν διωγμόν.

Λήψη

146

16/12/90

Πράξ.13, 50 - 52

Διωγμός Παύλου καί Βαρνάβα εἰς Ἀντιόχειαν τῆς Πισιδίας. Ἡ Ἰουδαϊκή προπέτεια μέσα στήν ἱστορία. Οἱ Ἀπόστολοι ἐκτινάσουν τόν κονιορτόν τῶν ποδῶν των σάν πρᾶξι διαχωρισμοῦ εὐθυνῶν ἔναντι τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνοι πού ἐπίστευσαν «ἐπληροῦντο χαρᾶς καί Πνεύματος Ἁγίου».

Λήψη

147

13/01/91

Πράξ. 14, 1 - 4

Ὁ Παῦλος καί ὁ Βαρνάβας στό Ἰκόνιον. Διωγμός ἐναντίον των. Διχασμός τοῦ πλήθους τῆς πόλεως. Τά θετικά στοιχεῖα τοῦ διχασμοῦ.

Λήψη

148

27/01/91

Πράξ. 14, 5 - 10

Ἡ ἐχθρικότης Ἰουδαίων καί Ἐθνικῶν κατά τῶν Ἀποστόλων Παύλου καί Βαρνάβα. Ὁ Ψιθυρισμός. Οἱ Ἀπόστολοι στά Λύστρα. Ἡ ἀποκατάστασις τοῦ χωλοῦ.

Λήψη

149

27/01/91

Πράξ.14, 11 - 18

Ὁ λαός τῶν Λύστρων ἀποπειρᾶται τήν θεοποίησι Παύλου καί Βαρνάβα. Ἡ διαμαρτυρία τῶν Ἀποστόλων καί ἡ διασάφησις τοῦ πράγματος ἀπό τόν Παῦλον. Ἔτσι «κατέπαυσαν τούς ὄχλους τοῦ μή θύειν αὐτοῖς».

Λήψη

150

03/02/91

Πράξ.14, 19 - 21

Λιθοβολισμός τοῦ Παύλου στά Λύστρα. Οἱ μαθηταί κυκλώνουν τό σῶμα του ἀπό στοργή γιά ταφή, ὅμως ὁ Παῦλος ζῆ. Τήν ἑπομένη οἱ δύο Ἀπόστολοι ἐξέρχονται τῆς πόλεως τῶν Λύστρων καί κατευθύνονται στήν Δέρβη. Ἐκεῖ, χωρίς ἀντίστασι κηρύττουν τόν Χριστό.

Λήψη

151

10/02/91

Πράξ.14, 21 - 22

Οἱ Ἀπόστολοι Παῦλος καί Βαρνάβας ἐπιστρέφουν ἀπό τήν πρώτη τους ἀποστολική περιοδεία «ἐπιστηρίζοντες τάς ψυχάς τῶν μαθητῶν καί παρακαλοῦντες ἐμμένειν τῇ πίστει καί ὅτι διά πολλῶν θλίψεων δεῖ ἡμᾶς εἰσελθεῖν εἰς τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ».

Λήψη

152

24/02/91

Πράξ.14, 23 - 27

Οἱ Ἀπόστολοι Παῦλος καί Βαρνάβας χειροτονοῦν Πρεσβυτέρους στίς τοπικές Ἐκκλησίες τῆς Μ. Ἀσίας. Προσεύχονται, νηστεύουν καί ἀναθέτουν τούς χειροτονηθέντας στή χάρι τοῦ Θεοῦ. Ἐπιστρέφουν στήν Ἀντιόχεια τῆς Συρίας ἀφοῦ ἔφεραν σέ πληρότητα τό ἔργο τους.

Λήψη

153

03/03/91

Πράξ. 14, 27 - 15, 2

Οἱ Ἀπόστολοι Παῦλος & Βαρνάβας διηγοῦνται στήν Ἐκκλησία τῆς Ἀντιοχείας «ὅσα ἐποίησεν ὁ Θεός μετ᾿ αὐτῶν» καί ὅτι ἄνοιξε «θύραν πίστεως» στούς ἐθνικούς. Ἡ παρουσία Χριστιανῶν ἐξ Ἰουδαίων πού ὑπεστήριζαν τήν περιτομή. «Στάσις καί ζήτησις» πολλή.

Λήψη

154

10/03/91

Πράξ. 15, 2 - 4

Ἡ ζωηρή ἀντιμετώπισις τῶν Ἰουδαϊζόντων Χριστιανῶν ὑπό τῶν Παύλου καί Βαρνάβα. Ἀποφασίζεται ἡ ἐπίσκεψίς των εἰς Ἱεροσόλυμα. Τιμητική προπομπή καί ὑποδοχή των. Ἡ ἀνάγκη ὁμοφροσύνης τῶν Ἐκκλησιῶν.

Λήψη

155

17/03/91

Πράξ. 15, 4 - 6

Ἡ ὑποδοχή τῶν Ἀποστόλων Παύλου καί Βαρνάβα εἰς Ἱεροσόλυμα. Ἀντιρρήσεις μερικῶν ἐκ Φαρισαίων Χριστιανῶν διά τήν μή τήρησι τοῦ Τελετουργικοῦ Νόμου. Ἡ ψυχολογία τοῦ Φαρισαίου ὡς «ζύμη παλαιά». Ἡ Φαρισαϊκή θεολογία περί σωτηρίας.

Λήψη

156

24/03/91

Πράξ.15, 7 - 11

Ἡ Ἀποστολική Σύνοδος. Ἡ Ὁμιλία τοῦ Ἀπ. Πέτρου. Ὁ βαρύς ζυγός τοῦ Τελετουργικοῦ Νόμου. Ὁ ἐλαφρύς ζυγός τοῦ Χριστοῦ. Τέλος Περιόδου 1990 – 1991. Τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ Δόξα.

Λήψη

157

06/10/91

Πράξ.15, 12 - 14

Λίγα εἰσαγωγικά διά τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ. Μετά τήν Ὁμιλία τοῦ Ἀπ. Πέτρου στήν Ἀποστολική Σύνοδο, ὡμίλησαν οἱ Ἀπ. Παῦλος καί Βαρνάβας. Ἡ Ὁμιλία τοῦ Ἁγ. Ἰακώβου τοῦ ἀδελφοθέου στηριγμένη στούς Προφήτας.

Λήψη

158

13/10/91

Πράξ.15, 15 - 20

Ἡ Ἀποστολική Σύνοδος. Ὁμιλία τοῦ Ἁγ. Ἰακώβου τοῦ Ἀδελφοθέου. Ἡ πρότασίς του διά τό προκῦψαν θέμα.

Λήψη

159

20/10/91

Πράξ.15, 20 - 22

Ἡ Ἀποστολική Σύνοδος. Διατάξεις τῆς Συνόδου πού ἀφοροῦν στήν Πορνεία, τό Πνικτόν καί τό Αἷμα. Ἐκλογή Ἰούδα καί Σίλα προκειμένου νά γίνουν κομισταί τῆς Ἐπιστολῆς.

Λήψη

160

03/11/91

Πράξ.15, 23 - 27

Οἱ ἀποστολεῖς καί οἱ ἀποδέκται τῆς Ἐπιστολῆς. Αἰτιολόγησις τῆς ἀποστολῆς τῆς Ἐπιστολῆς.

Λήψη

161

10/11/91

Πράξ.15, 28 - 29

Ἡ Ἀποστολική Σύνοδος. «Ἔδοξε γάρ τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι καί ἡμῖν». Ὄντως θεόπνευστες θέσεις τῆς Ἀποστολικῆς Συνόδου. Τό «ἐπάναγκες βάρος» τῶν διατάξεων. Ἐκεῖνοι πού δεσμεύουν «φορτία βαρέα καί δυσβάστακτα».

Λήψη

162

17/11/91

Πράξ.15, 30 - 31

Ἡ Ἀποστολική Σύνοδος. Ἐπίδοσις καί ἀνάγνωσις δημοσίως τῆς Ἐπιστολῆς εἰς Ἀντιόχειαν. Σχολιασμός εἰς μίαν ἐπικειμένην καί σχεδιαζομένην Ὀγδόην Οἰκουμενικήν Σύνοδον.

Λήψη

163

24/11/91

Πράξ.15, 32 - 36

Ὁ Ἰούδας καί ὁ Σίλας προσφέρουν τήν διακονίαν των εἰς τήν Ἐκκλησίαν τῆς Ἀντιοχείας. Πρότασις τοῦ Παύλου εἰς Βαρνάβαν ὅπως ἐπισκεφθοῦν τίς πόλεις πού εἶχαν εὐαγγελισθῆ.

Λήψη

164

01/12/91

Πράξ. 15, 37 – 16, 2

Ὁ Μᾶρκος, αἰτία παροξυσμοῦ μεταξύ Παύλου καί Βαρνάβα. Διάστασις γνωμῶν καί ποτέ ἐχθρότητος. Βαρνάβας καί Μᾶρκος εἰς Κύπρον. Παῦλος καί Σίλας εἰς Μ. Ἀσίαν. Ἡ εὕρεσις τοῦ Τιμοθέου εἰς Λύστρα.

Λήψη

165

15/12/91

Πράξ. 16, 1 - 3

Ὁ Τιμόθεος καί ἡ ἀγωγή του. Ὁ ἔπαινος ἀπό τόν Παῦλον. Ὁ λόγος τῆς περιτομῆς τοῦ Τιμοθέου.

Λήψη

166

12/01/92

Πράξ. 16, 3 - 9

Τά θετικά διά τό κήρυγμα τοῦ Εὐαγγελίου ἀποτελέσματα τῆς περιτομῆς τοῦ Τιμοθέου. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον «ἐμποδίζει» τούς Ἀποστόλους νά στραφοῦν πρός Ἀνατολάς τῆς Μ. Ἀσίας. Τό ὅραμα τοῦ Παύλου δείχνει ὅτι ἔπρεπε νά στραφοῦν πρός τήν Δύσιν.

Λήψη

167

15/03/92

Πράξ.16, 10 - 14

Ἑρμηνεία τοῦ ὁράματος τοῦ Παύλου. Ταξίδι πρός Φιλίππους. Ἡ πρώτη συνάντησις μέ Ἰουδαῖες καί προσηλύτους γυναῖκες. Ἡ θαυμαστή Λυδία.

Λήψη

168

22/03/92

Πράξ.16, 14 - 16

Ἡ Λυδία ἀποδεικνύεται ἀνδρεία καί θαυμασία γυναῖκα. Ἐβαπτίσθη αὐτή καί ὅλο τό σπιτικό της. Ἡ πρότασί της νά φιλοξενηθοῦν στό σπίτι της ὁ Παῦλος καί ἡ Συνοδεία του.

Λήψη

169

29/03/92

Πράξ. 16, 6 - 18

Ἡ μαντευομένη παιδίσκη τῶν Φιλίππων. Τί εἶναι τό μαντικόν πνεῦμα. Σύγχρονες πραγματικότητες. Τί ἀπαντᾶ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ.

Λήψη

170

05/04/92

Πράξ.16, 18 - 19

Ὁ Παῦλος διατάσσει τό δαιμόνιον τῆς μαντευομένης τῶν Φιλίππων, εἰς τό Ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, νά ἐξέλθη. Ἡ χρῆσις τοῦ παντοδυνάμου Ὀνόματος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ διαμαρτυρία τῶν κυρίων τῆς μαντευομένης καί σύλληψις τῶν Ἀποστόλων Παύλου καί Σίλα.

Λήψη

171

12/04/92

Πράξ.16, 20 - 22

Ἡ προσαγωγή Παύλου καί Σίλα στούς στρατηγούς τῶν Φιλίππων – Τό Κατηγορητήριόν των. Ὁ ὄχλος κακοποιεῖ τούς Ἀποστόλους. Οἱ Στρατηγοί διατάσσουν ραβδισμόν. (Τέλος Περιόδου 1991 – 1992). Τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ Δόξα.

Λήψη

172

04/10/92

Πράξ.16, 23 - 25

Ἡ ἐντολή τῆς ἀκροάσεως καί μελέτης τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ (Ἰησ. Ναυῆ 1 – 8). Ἡ κακοποίησις τῶν Ἀποστόλων Παύλου καί Σίλα στούς Φιλίππους. Ἡ φυλάκισίς τους. Ἡ προσευχή καί ἡ ὑμνωδία τους τά μεσάνυκτα.

Λήψη

173

12/10/92

Πράξ.16, 26 - 30

Ὁ σεισμός. Ὁ Δεσμοφύλακας εὑρισκόμενος σέ δύσκολη θέσι ἑτοιμάζεται ν᾿ αὐτοκτονήση. Ὁ Ἀπ. Παῦλος τόν ἐμποδίζει. Ὁ Δεσμοφύλακας πλήρης τρόμου γονατίζει λέγοντας: «Κύριοι, τί με δεῖ ποιεῖν ἵνα σωθῶ;»

Λήψη

174

18/10/92

Πράξ.16, 30 - 32

Ἡ θαυμασία ἐρώτησις τοῦ Δεσμοφύλακος: «Τί με δεῖ ποιεῖν ἵνα σωθῶ;» Ἡ σημασία καί ἡ βαρύτης τῆς Πίστεως διά τήν σωτηρία. Ἡ κατήχησις τοῦ Δεσμοφύλακος καί ὅλων τῶν σπιτικῶν του.

Λήψη

175

25/10/92

Πράξ.16, 32 - 36

Κατήχησις καί βάπτισις τῶν οἰκείων τοῦ Δεσμοφύλακος. Παράθεσις Τραπέζης. Ἐντολή ἀπολύσεως τῶν κρατουμένων Παύλου καί Σίλα.

Λήψη

176

01/11/92

Πράξ.16, 37 - 40

Ἡ θαυμαστή ἀπάντησις τοῦ Παύλου στούς Στρατηγούς. Οἱ Στρατηγοί παρακαλοῦν τούς Παῦλον καί Σίλαν ἀφοῦ ἐξέλθουν τῆς φυλακῆς νά ἐγκαταλείψουν τήν πόλι.

Λήψη

177

08/11/92

Πράξ. 16, 40 - 17, 3

Παῦλος καί Σίλας διοδεύουν τήν Ἀμφίπολι καί τήν Ἀπολλωνία καί φθάνουν στή Θεσσαλονίκη, ὅπου ἐπισκέπτονται τήν Συναγωγή. Ἐκεῖ ὁ Παῦλος «διαλέγεται ἀπό τῶν Γραφῶν» ἐμφανίζοντας ὅτι ὁ Μεσσίας εἶναι «παθητός».

Λήψη

178

15/11/92

Πράξ. 17, 4 - 5

Τό κήρυγμα τοῦ Παύλου στήν Συναγωγή τῆς Θεσσαλονίκης εἶχε πλούσιο καρπό. Ἐπίστευσαν μέν μερικοί Ἰουδαῖοι ἀλλά κυρίως πολύ πλῆθος τῶν σεβομένων Ἑλλήνων. Οἱ ἀπειθοῦντες Ἰουδαῖοι ἐφθόνησαν καί μέ τήν βοήθεια ἀγοραίων ἀνθρώπων θορυβοῦν τήν πόλι.

Λήψη

179

22/11/92

Πράξ. 17, 5 - 7

Οἱ Ἑβραῖοι τῆς Θεσσαλονίκης ὀχλοποιήσαντες ἀγοραίους ἄνδρας θορυβοῦν τήν πόλι. Κατόπιν, σύρουν τόν Ἰάσονα στούς πολιτάρχας μέ ἕνα βαρύ καί συκοφαντικό κατηγορητήριον κατά τοῦ Παύλου καί τοῦ Σίλα.

Λήψη

180

29/11/92

Πράξ. 17,8 - 13

Οἱ θορυβοῦντες Ἰουδαῖοι ἐτάραξαν τήν πόλιν τῆς Θεσσαλονίκης. Οἱ ἀδελφοί φυγαδεύουν διά νυκτός τόν Παῦλον καί τόν Σίλαν στήν Βέροια. Ἐκεῖ στήν Συναγωγή οἱ Ἰουδαῖοι ἐδέχθησαν προθύμως τό Εὐαγγέλιον ὅπως καί πολλοί Ἕλληνες. Νέος διωγμός καί ἀπό ἐκεῖ.

Λήψη

181

06/12/92

Πράξ.17, 14 - 16

Ὁ Παῦλος ἐξαποστέλλεται ἀπό τούς ἀδελφούς τῆς Βεροίας εἰς τάς Ἀθήνας. Ὁ Παῦλος μόνος εἰς τάς Ἀθήνας. Αἱ Ἀθῆναι τήν ἐποχή ἐκείνη. Ἡ ἔκπληξις τοῦ Παύλου «θεωρῶν κατείδωλον οὖσαν τήν πόλιν».

Λήψη

182

13/12/92

Πράξ.17, 17 - 18

Ὁ Παῦλος εἰς τάς Ἀθήνας μόνος. Ἡ συνάντησίς του μέ τούς Ἐπικουρείους καί τούς Στωϊκούς. Διδασκαλία τῶν δύο αὐτῶν Φιλοσοφικῶν συστημάτων. Ὁμοιότητες στόν σημερινό Τεκτονισμό.

Λήψη

183

10/01/93

Πράξ.17, 18 - 22

Ὁ «σπερμολόγος» Παῦλος. «Λάλων πόλις, ἡ πόλις τῶν Ἀθηναίων ἦν». Ὁ Παῦλος στόν Ἄρειον Πάγον. Προσφώνησις καί προοίμιον τοῦ λόγου τοῦ Παύλου.

Λήψη

184

17/01/93

Πράξ.17, 23 - 24

Ἡ Ὁμιλία τοῦ Παύλου εἰς τάς Ἀθήνας. Ὁ «Ἄγνωστος θεός». Ὁ ἀληθής Θεός εἶναι ὁ Δημιουργός τοῦ Κόσμου καί ὁ Διακοσμητής του. Καί ὁ Θεός εἶναι καί Κύριος τοῦ Παντός. Ὁ Θεός δέν κατοικεῖ σέ χειροποίητους ναούς.

Λήψη

185

24/01/93

Πράξ.17, 24 - 26

Ὁ πραγματικός Ναός τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ ἀνθρωπίνη ὕπαρξις. Ὁ Θεός εἶναι ἀνενδεής πάντων. Ἀντίθετα, Αὐτός εἶναι πού δίδει σέ ὅλα τά ζῶντα ὄντα τήν ζωή καί τήν πνοή καί τήν ἀναγκαία τροφή. Ὁ Θεός δημιουργεῖ ἐξ ἑνός ζεύγους τόν ἄνθρωπον.

Λήψη

186

31/01/93

Πράξ.17, 26 - 27

Συνέχεια τῆς Ὁμιλίας τοῦ Ἀπ. Παύλου εἰς Ἄρειον Πάγον Ἀθηνῶν. Ἐξ ἑνός ζεύγους ὁ Θεός ἐδημιούργησε τούς ἀνθρώπους. Ὥρισε τά ἐθνικά των σύνορα καί τήν διάρκεια τῆς ἱστορικῆς των παρουσίας.

Λήψη

187

07/02/93

Πράξ.17, 27 - 28

Ἡ Ὁμιλία τοῦ Ἀπ. Παύλου εἰς τούς Ἀθηναίους. Ἡ ἀναζήτησις τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ θέλημά του. Ἡ ψηλάφησις τοῦ Θεοῦ ἀπό τόν ἀρχαῖον ἐθνικόν κόσμον ἦτο «δι᾿ ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι». Ὁ Θεός εἶναι κοντά μας. Εἰς Αὐτόν ζοῦμε καί κινούμεθα καί ὑπάρχομε.

Λήψη

188

14/02/93

Πράξ.17, 28 - 30

Συνέχεια τῆς Ὁμιλίας τοῦ Παύλου εἰς τούς Ἀθηναίους. Ἡ χριστιανική ἄποψις τῶν ποιητικῶν στίχων Ἐπιμενίδου καί Ἀράτου. Τό θεῖον δέν ταυτίζεται μέ τήν ὕλη ὑπό τήν μορφήν τῆς Τέχνης. Τά χρόνια τῆς ἀγνοίας ὁ Θεός ὑπερεῖδε μακροθυμήσας ἐν ἐλέει.

Λήψη

189

21/02/93

Πράξ.17, 30 - 32

Συνέχεια τῆς Ὁμιλίας τοῦ Ἀπ. Παύλου στόν Ἄρειον Πάγον. Ἡ μεγάλη εὐκαιρία σωτηρίας διά τά Ἔθνη. Ὁ ἴδιος Θεός πού ἐλεεῖ θά κρίνη τόν κόσμον μέ δικαιοσύνη δι᾿ ἑνός ἀνδρός πού ἐκεῖνος ὥρισε, δίνοντας τήν ἐγγύησι μέ τήν Ἀνάστασι αὐτοῦ τοῦ Ἀνδρός. Οἱ Ἀθηναῖοι χλευάζουν. Ὁ Παῦλος διακόπτει τήν Ὁμιλία του.

Λήψη

190

07/03/93

Πράξ. 17, 33 – 18, 3

Πῶς ἀπήντησε ὁ Παῦλος στόν ὀρθολογισμό τῶν Ἀθηναίων. Τό κέρδος ἀπό τήν Ὁμιλία του στόν Ἄρειο Πάγο. Ὁ Παῦλος στήν Κόρινθον. Ὁ Παῦλος ἐργάζεται κοντά στόν Ἀκύλα καί τήν Πρίσκιλλα τήν τέχνη τοῦ σκηνοποιοῦ.

Λήψη

191

14/03/93

Πράξ. 18, 3 - 7

Τό «ἀδάπανον» Εὐαγγέλιον τοῦ Παύλου. Ὁ Παῦλος εἰς τήν Συναγωγή τῆς Κορίνθου. Οἱ Ἰουδαῖοι τῆς Κορίνθου ἀντιτάσσονται εἰς τό Εὐαγγέλιον καί ὁ Παῦλος διαχωρίζει τίς εὐθῦνες του ἐγκαταλείποντας τήν Συναγωγή. Ἐγκαθιστᾶ εἰς τό σπίτι τοῦ Ἰούστου τό Ἱεραποστολικό του ἔργο.

Λήψη

192

21/03/93

Πράξ. 18, 8 - 10

Ὁ Ἀρχισυνάγωγος Κρίσπος καί πολλοί τῶν Κορινθίων πιστεύουν στόν Χριστό καί βαπτίζονται. Ὁ Παῦλος δέν γνωρίζει ἄν πρέπει νά παραμείνη στήν Κόρινθο. Ὁ Κύριος δι᾿ ὁράματος τοῦ ἀποκαλύπτει ὅτι πρέπει νά μείνη, νά λαλῆ τό Εὐαγγέλιον καί νά μή σιωπήση.

Λήψη

193

28/03/93

Πράξ.18, 10 - 18

Τό θεμέλιον τῆς ἀφοβίας εἶναι ὁ Χριστός. Ὁ νέος Λαός τοῦ Κυρίου. Ἡ δεκαοκτάμηνος παραμονή τοῦ Παύλου στήν Κόρινθον. Ἡ περιπέτεια τοῦ Παύλου πρό τοῦ Βήματος τοῦ Γαλλίωνος. Ἡ ἀναχώρησις τοῦ Παύλου ἀπό τήν Κόρινθον.

Λήψη

194

04/04/93

Πράξ.18, 18 - 23

Τέλος τῆς Δευτέρας Ἀποστολικῆς Πορείας τοῦ Ἀπ. Παύλου, «τοῦ Θεοῦ θέλοντος». Ὁ Ἀπ. Παῦλος ἐπεθύμει νά ἐπικοινωνῆ μέ ὅλες τίς Ἐκκλησίες. Ἀρχή τῆς Τρίτης Ἀποστολικῆς Πορείας. Ὁ στηριγμός τῶν πιστῶν, ἀνάγκη ὅλων τῶν αἰώνων.

Λήψη

195

03/10/93

Πράξ.18, 24 - 27

Εἰσαγωγή νέας περιόδου. Ἡ ἐμφάνισις τοῦ Ἀπολλώ στήν Ἔφεσον. Γνωρίσματα τῆς προσωπικότητός του. Ἀπό τόν Ἀκύλα καί τήν Πρίσκιλλα κατηχεῖται ἀκριβέστερον τήν ὁδόν τοῦ Κυρίου. Ὁ Ἀπολλώς εἰς τήν Κόρινθον.

Λήψη

196

17/10/93

Πράξ. 18, 28 – 19, 1 - 6

Ὁ Ἀπολλώς εἰς τήν Κόρινθον ἀποδεικνύει διά τῶν Γραφῶν ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Χριστός. Ὁ Παῦλος φθάνει εἰς τήν Ἔφεσο καί συναντᾶται μέ ὁμάδα Ἰουδαίων πού ἐγνώριζαν μόνον τό βάπτισμα τοῦ Ἰωάννου. Τό Πνεῦμα τό Ἅγιον στή ζωή μας.

Λήψη

197

24/10/93

Πράξ. 19, 3 - 9

Ἡ λῆψις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος διά τῆς ἐπιθέσεως τῶν χειρῶν τῶν Ἀποστόλων. (Τό Μυστήριον τοῦ Χρίσματος). Τά χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Παῦλος εἰς τήν Συναγωγή τῆς Ἐφέσου. Μερικοί σκληρύνονται, ἀπειθοῦν καί κακολογοῦν τήν «ὁδόν» τοῦ Χριστοῦ.

Λήψη

198

31/10/93

Πράξ. 19, 9 - 13

Ὁ διωγμός τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ τότε καί σήμερα. Στήν Σχολή τοῦ Τυράννου γιά δύο χρόνια. Τά καταπληκτικά θαύματα τοῦ Παύλου. Οἱ ἑπτά ἐξορκισταί στήν Ἔφεσο.

Λήψη

199

07/11/93

Πράξ. 19, 13

Ὁ ἐξορκιστής. Ἡ Μαγεία εἶναι ἡ ἀρχαιοτέρα τέχνη τοῦ ἀνθρώπου πού τοῦ τήν ἐδίδαξε ὁ Διάβολος. Ἡ Μαγεία εἶναι σπονδή στόν Διάβολο. Ἡ Ἐκκλησία ἐξορκίζει; Ἡ χρῆσις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ στή Μαγεία.

Λήψη

200

14/11/93

Πράξ.19, 14 - 17

Τά ἑπτά παιδιά τοῦ Σκευᾶ ἦσαν ἀπό ἱερατική οἰκογένεια. Ἡ ἀπόκρισις τοῦ πονηροῦ πνεύματος. Τό πονηρό πνεῦμα ἐπιτίθεται κατά τῶν ἑπτά ἐξορκιστῶν. Ἡ γνωστοποίησις τοῦ γεγονότος σέ ὅλη τήν Ἔφεσο ἐδημιούργησε σέ ὅλους φόβο, ἐνῶ τό Ὄνομα τοῦ Χριστοῦ ἐδοξάζετο.

Λήψη

201

21/11/93

Πράξ.19, 18 - 20

Ἡ εἰλικρινής μετάνοια καί δημοσία ἐξομολόγησις τῶν πιστῶν ἐκείνων στήν Ἔφεσο πού διετήρουν κάποιες κρυφές κακές πράξεις καί μαγικά βιβλία. Ἔτσι, ὁ Λόγος τοῦ Κυρίου κατά κράτος ἐξηπλοῦτο καί ἐπιδροῦσε εὐεργετικά στίς καρδιές.

Λήψη

202

28/11/93

Πράξ.19, 20 - 27

Ἡ πνευματική ζωή δέν πρέπει νά κινεῖται σέ «ὅρια». Τά στάδια πού πρέπει νά διέλθη εἶναι ἡ Κάθαρσις, ὁ Φωτισμός καί ἡ Μέθεξις. Τό ἱεραποστολικό σχέδιο τοῦ Παύλου. Ξέσπασμα ταραχῆς στήν Ἔφεσο. Ὁ λόγος τοῦ ἀργυροκόπου Δημητρίου.

Λήψη

203

05/12/93

Πράξ.19, 24 - 31

Σχολιασμός ἐπί τῆς ὁμιλίας τοῦ ἀργυροκόπου Δημητρίου. Ἡ ὀργή τοῦ ὄχλου. Συναρπάζουν τόν Γάϊον καί τόν Ἀρίσταρχον. Ἡ ἐπιθυμία τοῦ Παύλου νά ἀπολογηθῆ εἰς τό θέατρον ἐμποδίζεται ἀπό τούς μαθητάς του καί κάποιους φίλους του Ἀσιάρχας.

Λήψη

204

12/12/93

Πράξ.19, 32 - 37

Ἡ μεγάλη σύγχυσις στό θέατρο τῆς Ἐφέσου. Ἡ προσπάθεια τῶν Ἑβραίων νά προσεταιρισθοῦν τούς Ἐθνικούς εἰς βάρος τοῦ Παύλου, ἀλλ᾿ ἀπέτυχαν. Ἡ συμπεριφορά τῶν Ἑβραίων διά μέσου τῶν αἰώνων εἰς βάρος τῶν Χριστιανῶν. Ἡ συνετή Ὁμιλία τοῦ Γραμματέως.

Λήψη

205

19/12/93

Πράξ. 19, 37 - 20, 1

Συνέχεια τῆς ὁμιλίας τοῦ Γραμματέως. Οἱ συλληφθέντες Γάϊος καί Ἀρίσταρχος οὔτε ἱερόσυλοι εἶναι οὔτε βλάσφημοι. Ἐάν ὁ Δημήτριος ἔχει κάποια ἀντιδικία, ὑπάρχουν Δικαστήρια καί Δικασταί, ἐκεῖ ἄς προσφύγη. Ἐξ ἄλλου, ὑπάρχει κίνδυνος στάσεως. Καί ἀφοῦ εἶπε αὐτά, ἀπέλυσε τήν Ἐκκλησία τοῦ Δήμου. Ὁ Παῦλος ἀποφασίζει νά ἀναχωρήση.

Λήψη

206

09/01/94

Πράξ. 20, 1 - 3

Ὁ Παῦλος ἀποχαιρετᾶ τούς ἀδελφούς καί ἀναχωρεῖ ἀπό τήν Ἔφεσο, πορευόμενος εἰς Μακεδονίαν. Καί ἀφοῦ ἐκεῖ πολλά τούς ἐδίδαξε ἦλθε στήν Κόρινθο ὅπου παρέμεινε μήνας τρεῖς. Οἱ Ἰουδαῖοι σχεδιάζουν τήν δολοφονία του κατά τόν πλοῦν εἰς Συρίαν, γιαυτό ἐπιστρέφει διά Μακεδονίας.

Λήψη

207

16/01/94

Πράξ. 20, 4 - 7

Ὁ Παῦλος βρίσκεται στήν Τρωάδα μέ τούς συνεργάτας του. Μία Εὐχαριστιακή Σύναξις. Ἀρχαῖα Κείμενα διά τήν πρωτοχριστιανική Θεία Λειτουργία.

Λήψη

208

23/01/94

Πράξ. 20, 7

Κείμενα ἀπό τήν ἀρχαία Λειτουργική πρᾶξι. Τό Μυστήριον τῆς Θ. Εὐχαριστίας. Ὁ ἐκκλησιασμός σάν ἔκφρασις τῆς Ἐκκλησίας στήν ἱστορία, καί συνεπῶς ἡ ἀναγκαιότητά του ὅπως μαρτυρῆται ἀπό Κείμενα τῆς ἀρχαιότητος.

Λήψη

209

30/01/94

Πράξ. 20, 7 - 12

Θεία Λειτουργία καί Κήρυγμα. Τό περιστατικό τῆς θανατηφόρου πτώσεως τοῦ Εὐτύχου στήν Τρωάδα καί ἡ ἀνάστασί του ἀπό τόν Παῦλο. Ὁ Παῦλος συνεχίζει τήν ὁμιλία του μέχρι τήν αὐγή.

Λήψη

210

06/02/94

Πράξ.20, 13 - 18

Ὁ Παῦλος ἀπό τήν Τρωάδα φθάνει στήν Μίλητο. Ἀπό ἐκεῖ μετακαλεῖ τούς Πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου. Καί ὅταν ἔφθασαν, τούς εἶπε τόν περίφημο ποιμαντικό του Λόγο.

Λήψη

211

13/02/94

Πράξ.20, 18 - 19

Προσφώνησις τοῦ Παύλου πρός τούς Πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου. Καλεῖ αὐτούς μάρτυρες τῆς ὅλης διαγωγῆς του. Θά τούς πῆ ὅτι ἐδούλευσε στόν Κύριον μετά πάσης ταπεινοφροσύνης. Θά τούς θυμίση ὅτι μέ πολλά δάκρυα καί πειρασμούς διακόνησε τό Εὐαγγέλιον ἕνεκα τῶν ἐπιβουλῶν τῶν Ἰουδαίων.

Λήψη

212

20/02/94

Πράξ.20, 19 - 21

Ὁ Παῦλος συνεχίζει τόν Ποιμαντικό του λόγο στούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου. Ἀναφορά στούς ἐξωτερικούς του πειρασμούς. Τίποτα δέν ἀπέκρυψε ἀπό ὅ,τι τούς συνέφερε πού νά μήν τούς τό πῆ δημοσίως καί κατ᾿ οἴκους, διαμαρτυρόμενος σέ Ἰουδαίους καί Ἕλληνας.

Λήψη

213

27/02/94

Πράξ.20, 21 - 25

Συνεχίζει ὁ Παῦλος τόν Ποιμαντικό του λόγο στούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου. Μετάνοια καί Πίστις, τό περιεχόμενο τοῦ Εὐαγγελικοῦ κηρύγματος. Οἱ ἀναμενόμενες θλίψεις. Ὁ Παῦλος δέν θεωρεῖ τή ζωή του πολυτιμότερη ἀπό τήν εὐαγγελική διακονία.

Λήψη

214

06/03/94

Πράξ.20, 25 - 27

Συνεχίζεται ὁ Ποιμαντικός λόγος τοῦ Παύλου. Τό πρόσωπον τοῦ Παύλου.Τό μεγαλεῖον τοῦ ἀνθρωπίνου προσώπου. Ὁ Παῦλος δηλοῖ ἀνευθυνότητα γιά τυχόν ἀπώλεια ψυχῶν, διότι ἐλάλησε ἐντόνως πᾶσαν τήν βουλήν τοῦ Θεοῦ.

Λήψη

215

20/03/94

Πράξ. 20, 28

Συνεχίζει ὁ Παῦλος τήν Ποιμαντική του Ὁμιλία στούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου. «Προσέχεται οὖν ἑαυτοῖς καί παντί τῷ ποιμνίῳ». Τήν ἱεροσύνη ἔχετε ἀπό τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Τό ποιμαντικό σας ἔργον.

Λήψη

216

27/03/94

Πράξ.20, 29 - 31

Συνεχίζει ὁ Παῦλος τήν Ποιμαντική του Ὁμιλία στούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου. Προειδοποιεῖ τήν ἔλευσι αἰρετικῶν «μή φειδόμενοι τοῦ Ποιμνίου». Καί ὄντως ἐνεφανίσθησαν καί μερικῶν τά ὀνόματα κατεγράφησαν στήν Καινή Διαθήκη. Ἀνάγκη ἐγρηγόρσεως.

Λήψη

217

03/04/94

Πράξ.20, 32 - 35

Συνεχίζεται ἡ Ποιμαντική Ὁμιλία τοῦ Παύλου στούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου. Ὁ Παῦλος παραθέτει τήν Ἐκκλησία τῆς Ἐφέσου εἰς τόν Θεόν καί τόν «λόγον τῆς χάριτος αὐτοῦ» μέ σκοπόν τήν κληρονομία τοῦ Θεοῦ. Καί θά προσθέση: «Ἀργυρίου ἤ χρυσίου ἤ ἱματισμοῦ οὐδενός ἐπεθύμησα».

Λήψη

218

10/04/94

Πράξ.20, 35 - 38

Συνεχίζει ὁ Παῦλος τόν Ποιμαντικό του λόγο στούς πρεσβυτέρους τῆς Ἐφέσου. Ἕνα ἀπό τά «ἄγραφα Λόγια τοῦ Κυρίου». Τήν ὁμιλία κατακλείει ἡ γονυπετής προσευχή πάντων. Ἀποχαιρετισμός μέ πολύν κλαυθμόν.

Λήψη

219

17/04/94

Πράξ. 21, 1 - 9

Συνεχίζει ὁ Παῦλος τό ταξίδι του πρός τά Ἱεροσόλυμα. Συγκινητικές σκηνές τῶν Χριστιανῶν ὅπου σταθμεύει. Φθάνει εἰς Καισάρειαν καί καταλύει στό σπίτι Φιλίππου τοῦ Διακόνου. Οἱ 4 θυγατέρες τοῦ Φιλίππου ἦσαν παρθενεύουσες καί προφητεύουσες. Ἡ Παρθενία κατά τόν Ἀπ. Παῦλον (Α΄Κορ. 7, 1 – 4). Τέλος Περιόδου 1993 -94. Δόξα τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ.

Λήψη

220

02/10/94

Πράξ.21, 10 - 11

Εἰσαγωγή στή νέα χρονιά: «Πίσω στίς Γραφές». Ἡ προφητεία τοῦ Ἀγάβου διά τόν Παῦλον ὅτι δεινά τόν ἀναμένουν στά Ἱεροσόλυμα. Ἡ τραγικότητα τοῦ ἀνθρώπου μέσα καί ἔξω ἀπό τόν Χριστιανισμό.

Λήψη

221

09/10/94

Πράξ.21, 11 - 14

Οἱ Συνεργάται τοῦ Παύλου καί οἱ ἐντόπιοι Καισαρεῖς παρακαλοῦν τόν Ἀπόστολο νά μήν ἀνέβη στά Ἱεροσόλυμα, ἀφοῦ ἀπειλεῖται ἡ ζωή του. Ἀλλ᾿ ὁ Παῦλος εἶναι ἕτοιμος στήν ἐπιταγή τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καί ἐφ᾿ ὅσον δέν ἐπείθετο, οἱ γύρω του ἡσύχασαν καί εἶπαν: «Τό θέλημα τοῦ Κυρίου γινέσθω».

Λήψη

222

16/10/94

Πράξ.21, 15 - 20

Ὁ Παῦλος ἀναχωρεῖ ἀπό τήν Καισάρεια. Ἡ ἄφιξίς του εἰς Ἱεροσόλυμα ἐγένετο εὐχαρίστως δεκτή. Συναντᾶται μέ τόν Ἰάκωβον καί τούς Πρεσβυτέρους τῆς Ἐκκλησίας ὅπου ἐκθέτει τά πεπραγμένα του εἰς τά Ἔθνη. Ἐκεῖ, τοῦ γίνεται ὑπόδειξις νά δείξη δημοσίως ὅτι ἀποδέχεται τίς τελετουργικές διατάξεις τοῦ Μωϋσέως.

Λήψη

223

23/10/94

Πράξ.21, 20 - 28

Ἡ δυσκολία μεταβάσεως ἀπό τήν Παλαιά Διαθήκη εἰς τήν Καινή Διαθήκη. Ὁ Παῦλος κρίνει τό συμφέρον τοῦ Εὐαγγελίου. Ἡ ἀπόφασις περί τοῦ πρακτέου. Ἡ πλήρωσις τῶν ἡμερῶν τοῦ ἐξαγνισμοῦ.

Λήψη

224

30/10/94

Πράξ.21, 27 - 33

Ὁ ὄχλος στρέφεται κατά τοῦ Παύλου μέ δολοφονική διάθεσι. Ὅλη ἡ πόλις ἀνεστατώθη. Εἰδοποιεῖται ὁ Χιλίαρχος καί ἐπεμβαίνει κεραυνοβόλα. Ζητεῖ τά προσωπικά στοιχεῖα τοῦ Παύλου, ἀλλ᾿ ἡ ὀχλοβοή δέν τό ἐπιτρέπει.

Λήψη

225

06/11/94

Πράξ.21, 34 - 38

Ὁ Λυσίας ζητᾶ πληροφορίες γιά τόν Παῦλο. Τό πλῆθος φωνάζει: «Αἶρε αὐτόν». Ὁ παῦλος ζητᾶ ἀπό τόν Λυσίαν νά τοῦ ἐπιτρέψη κάτι νά τοῦ πῆ. Ὡμίλησε ἑλληνικά. Ὁ Λυσίας αἰφνιδιάζεται ἄν ὁ Παῦλος ταυτίζεται μέ τόν Αἰγύπτιον ἐπαναστάτην. Στοιχεῖα γιά τήν Ἀναρχία.

Λήψη

226

13/11/94

Πράξ. 21, 39 - 22, 3

Ὁ Παῦλος ζητᾶ ἀπό τόν Λυσία νά ὁμιλήση στόν λαόν. Καί ἀφοῦ ὁ Λυσίας ἐπέτρεψε, ὁ Παῦλος ἀνέβηκε στούς ἀναβαθμούς καί ἄρχισε νά ὁμιλῆ στόν λαόν. Πρώτιστα ἀνεφέρθη σέ βιογραφικά του στοιχεῖα.

Λήψη

227

20/11/94

Πράξ. 22, 3 - 10

Στήν ἀπολογία του ὁ Παῦλος προβάλλει τόν ζηλωτισμό του καί τόν διωγμό τῆς Ἐκκλησίας ἐκ μέρους του. Ἐπικαλεῖται ὡς μάρτυρας τόν Ἀρχιερέα καί τό Πρεσβυτέριον, ὅπως καί ἐκείνους πού τόν συνώδευσαν πρός Δαμασκόν. Διήγησις τῶν συμβάντων πρό τῆς Δαμασκοῦ.

Λήψη

228

27/11/94

Πράξ.22, 11 - 16

Συνεχίζει ὁ παῦλος στήν Ἀπολογία του νά δίδη βιογραφικά του στοιχεῖα ἐκεῖνα πού τόν ὡδήγησαν στόν Χριστό. Ἡ παρουσία τοῦ εὐσεβοῦς Ἀνανίου καί ἡ βάπτισις τοῦ Παύλου. Ἡ ἐπίκλησις τοῦ Ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ.

Λήψη

229

04/12/94

Πράξ.22, 17 - 24

Συνεχίζει ὁ Παῦλος τήν Ἀπολογία του εἰς τούς Ἰουδαίους. Ἀναφέρεται στήν θέα τοῦ Χριστοῦ πού τοῦ λέγει: «σπεῦσον καί ἔξελθε ἐν τάχει ἐξ Ἱερουσαλήμ, διότι οὐ παραδέξονταί σου τήν μαρτυρίαν περί ἐμοῦ ...πορεύου, ὅτι ἐγώ εἰς ἔθνη μακράν ἐξαποστελῶ σε».

Λήψη

230

11/12/94

Πράξ. 22, 25 – 23, 1

Ὁ Παῦλος πρό τοῦ ἐπικειμένου βασανισμοῦ προβάλλει τήν ἰδιότητα τοῦ Ρωμαίου πολίτου. Διάλογος τοῦ Παύλου μέ τόν Λυσία. Ὁ Παῦλος πρό τοῦ Συνεδρίου. Ὁμολογεῖ ὅτι διαθέτει ἀγαθή συνείδησι.

Λήψη

231

08/01/95

Πράξ. 23, 1 - 6

Ὁ Παῦλος πρό τοῦ Συνεδρίου.Ἕνα ἐπεισόδιο ταράσσει τόν χῶρο τοῦ Συνεδρίου. Ὁ Παῦλος ὁμολογεῖ ὅτι εἶναι Φαρισαῖος ἐκ προγόνων καί ὅτι κρίνεται ἕνεκα τῆς πίστεώς του εἰς τήν ἀνάστασι τῶν νεκρῶν.

Λήψη

232

22/01/95

Πράξ. 23, 6 - 9

Ὁ Παῦλος πρό τοῦ Συνεδρίου. Ἐπιμένει ὅτι κρίνεται «περί ἐλπίδος καί ἀναστάσεως νεκρῶν». Φαρισαῖοι καί Σαδουκαῖοι διαπληκτίζονται ζωηρότατα ἐξ ἀφορμῆς τῆς καταθέσεως τοῦ Παύλου. Ἡ φιλοσοφία τῶν Σαδουκαίων (Σοφ. Σολ. 2, 1 – 12). Ἡ σύγχρονη πραγματικότητα.

Λήψη

233

29/01/95

Πράξ.23, 10 - 12

Ὁ Παῦλος πρό τοῦ Συνεδρίου. Ὁ Λυσίας τόν προστατεύει ἀπό τήν μανία τῶν Σαδουκαίων. Ὁ Κύριος ἐμφανίζεται εἰς τόν Παῦλον καί τόν βεβαιώνει ὅτι θά δώση τήν μαρτυρία του καί εἰς τήν Ρώμην. Ἡ συνωμοσία κατά τῆς ζωῆς τοῦ Παύλου.

Λήψη

234

05/02/95

Πράξ.23, 12 - 16

Ὀργάνωσι συνωμοσίας μέ σκοπό τήν δολοφονία τοῦ Παύλου. Συνένοχοι, οἱ Σαδουκαῖοι Ἀρχιερεῖς καί Πρεσβύτεροι. Τό σχέδιον τῆς συνωμοσίας ἄκουσε ὁ ἀνεψιός τοῦ Παύλου καί ἔσπευσε νά τόν ἐνημερώση.

Λήψη

235

12/02/95

Πράξ.23, 16 - 22

Πῶς ἔγινε ἀντιληπτή ἡ συνωμοσία ἀπό τόν ἀνηψιό τοῦ Παύλου; Ὁ ἀνηψιός τοῦ Παύλου καταγγέλει στόν Χιλίαρχο τήν συνωμοσία πού ἐγίνετο εἰς βάρος τοῦ Παύλου.

Λήψη

236

19/02/95

Πράξ. 23, 23 - 24, 9

Ἡ ἔνοπλη ἑτοιμασία μεταφορᾶς τοῦ Παύλου στήν Καισάρεια. Ἡ συνοδευτική Ἐπιστολή τοῦ Λυσία. Ἡ ἄφιξις τοῦ Παύλου στήν Καισάρεια. Καταφθάνουν καί οἱ κατήγοροι τοῦ Παύλου. Ἡ ἀγόρευσις τοῦ Τερτύλλου. Οἱ κατηγορίες κατά τοῦ Παύλου.

Λήψη

237

26/03/95

Πράξ.24, 10 - 14

Ὁ Παῦλος ἀπολογεῖται ἐνώπιον τοῦ Φήλικος. Ἀποδεικνύει συκοφάντας τούς κατηγόρους του. Ὁμολογεῖ ὅτι καί ἐκεῖνος λατρεύει «τῷ πατρώῳ Θεῷ» ὁ ὁποῖος ὅμως συνεχίζει νά ἀποκαλύπτεται εἰς τόν Ἰσραήλ ἐν Προσώπῳ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

Λήψη

238

12/03/95

Πράξ.24, 14 - 16

Συνεχίζει ὁ Παῦλος τήν Ἀπολογία του ἐνώπιον τοῦ Φήλικος. Ἡ παγιωμένη ἐλπίδα τοῦ Παύλου στήν ἀνάστασι τῶν νεκρῶν. Ἡ «ρίζα πάσης ἀγαθοεργίας, ἀνάστασις νεκρῶν». Πρός τοῦτο πρέπει νά ἀσκῆται ἀπρόσκοπτος συνείδησις ἐνώπιον Θεοῦ καί ἀνθρώπων.

Λήψη

239

19/03/95

Πράξ.24, 16 - 24

Συνεχίζει ὁ Παῦλος τήν Ἀπολογία του ἐνώπιον τοῦ Φήλικος.Ὁ Χριστιανισμός εἶναι «ἀσκητική». Ὁ Παῦλος ἀνῆλθε εἰς Ἱεροσόλυμα συναποκομίζων τήν «Λογίαν» καί ὄχι σάν ἐπαναστάτης. Σφοδρόν κατηγορητήριον κατά τῶν κατηγόρων του. Ὁ Φῆλιξ ἀναβάλλει τήν ἀπόφασι.

Λήψη

240

26/03/95

Πράξ. 24, 25 – 25, 5

Ὁ Παῦλος ὁμιλεῖ ἰδιωτικά ἐνώπιον τοῦ Φήλικος καί τῆς Δρουσίλλης, περί Δικαιοσύνης, Ἐγκρατείας καί Κρίματος τοῦ μέλλοντος ἔσεσθαι. Ὁ Φῆλιξ ἀποβλέπει σέ «χρηματισμό». Ὁ Πόρκιος Φῆστος διαδέχεται τόν Φήλικα. Ὁ Παῦλος παραμένει κρατούμενος.

Λήψη

241

02/04/95

Πράξ. 25, 6 - 13

Ἐπανάληψις τῆς δίκης τοῦ Παύλου ὑπό τόν Φῆστον.Ἦσαν παρόντες καί οἱ ἀπό Ἱεροσολύμων κατήγοροί του. Ὁ Παῦλος διακηρύττει τήν ἀθωότητά του. Προσπάθεια πολιτικοποιήσεως τῶν κατηγοριῶν. Ὁ Παῦλος ἀναγκάζεται νά πῆ: «Καίσαρα ἐπικαλοῦμαι». Γίνεται δεκτή ἡ ἔφεσίς του.

Λήψη

242

09/04/95

Πράξ.25, 14 - 27

Ὁ Φῆστος διηγεῖται τά κατά τόν Παῦλον εἰς τόν βασιλέα Ἀγρίππα. Τήν ἑπομένη, στήν μεγάλη αἴθουσα τοῦ ἀκροατηρίου ἐμφανίζεται δέσμιος ὁ Παῦλος ἐνώπιον τοῦ βασιλέως καί τῶν πρώτων τῆς πόλεως. Τέλος Περιόδου 1994 – 1995. Δόξα τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ.

Λήψη

243

01/10/95

Πράξ. 26, 1 - 5

Εἰσαγωγή εἰς τήν νέαν περίοδον. Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἀκούεται καί «ὁρᾶται» ( Ἐξόδ. 20, 18). Ἡ ἀπολογία τοῦ Παύλου πρό τοῦ βασιλέως Ἀγρίππα. Προοίμιον τῆς Ἀπολογίας. Ἀναφορά εἰς τόν νεανικόν του βίον.

Λήψη

244

08/10/95

Πράξ. 26, 6 - 14

Ἐπιχείρημα κατηγορίας κατά τοῦ Παύλου, ἡ Πίστις του εἰς τήν ἀνάστασι τῶν νεκρῶν. Καί ἐκεῖνος ἀνεφέρθη ὅτι ὑπῆρξε διώκτης τῆς Ἐκκλησίας καί συνεπῶς ἡ μεταστροφή του ὀφείλεται εἰς τό ὅτι εἶδε τόν Ἰησοῦν ζῶντα καί ἔνδοξον, ὅταν ἐπορεύετο πρός Δαμασκόν.

Λήψη

245

15/10/95

Πράξ.26, 15 - 18

Ἡ Ἀπολογία τοῦ Παύλου πρό τοῦ Ἀγρίππα. Ὁ Παῦλος ἐν ὁράματι συνδιαλέγεται μετά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Παραγγελίες τοῦ Κυρίου πρός τόν Παῦλον.

Λήψη

246

22/10/95

Πράξ.26, 18 - 22

Ὁ Παῦλος ἀπολογεῖται πρό τοῦ βασιλέως Ἀγρίππα. Ἡ σημασία τῆς εἰς Χριστόν πίστεως. Ὁ Παῦλος δέν ἀπειθεῖ εἰς τήν οὐρανίαν ὁπτασίαν. Τό περιεχόμενον τοῦ κηρύγματός του. Ὁ Παῦλος πάντοτε ἐκινδύνευε ἀλλ᾿ ὁ Χριστός πάντοτε τόν διέσωζε. Ἄφηνε μόνον εἰς αὐτόν τήν περιπέτεια.

Λήψη

247

29/10/95

Πράξ.26, 22 - 24

Συνεχίζει ὁ Παῦλος τήν Ἀπολογία του ἐνώπιον τοῦ Ἀγρίππα. Ὑποστηρίζει ὅτι τό κήρυγμάτου διά τόν Ἰησοῦν Χριστόν βρίσκεται ἐντός τοῦ πλαισίου τῶν ὅσων εἶπαν οἱ Προφῆται καί ὁ Μωϋσῆς. Ὁ Χριστιανισμός εἶναι ἡ ὁλοκλήρωσις τοῦ Ἰουδαϊσμοῦ.

Λήψη

248

05/11/95

Πράξ.26, 24 - 28

Συνεχίζει ὁ Παῦλος τήν Ἀπολογία του πρό τοῦ βασιλέως Ἀγρίππα. Ὁ Φῆστος ἀποκαλεῖ τόν Παῦλον τρελλόν. Ἡ ἀπάντησις τοῦ Παύλου. Τολμηρή πρότασις πρός τόν Ἀγρίππα. Ἀπάντησις τοῦ βασιλέως.

Λήψη

249

12/11/95

Πράξ. 26, 28 - 27, 3

Ἡ ἀπάντησις τοῦ Ἀγρίππα πρός τόν Παῦλον: «ἐν ὀλίγῳ με πείθεις Χριστιανόν γενέσθαι». Καί ὁ Παῦλος εὔχεται ἔτσι νά γίνη. Ἀγρίππας καί Φῆστος ἐγείρονται συζητοῦντες γιά τήν ἀθωότητα τοῦ Παύλου. Καθορισμός χρόνου γιά τό εἰς Ρώμην ταξίδι.

Λήψη

250

19/11/95

Πράξ. 27, 4 - 12

Τό ταξίδι τοῦ Δεσμίου Παύλου πρός Ρώμην. Περιπέτειες κατά τόν πλοῦν. Συμβουλή τοῦ Παύλου νά διακόψουν τό ταξίδι.

Λήψη

251

26/11/95

Πράξ.27, 13 - 19

Συνεχίζεται τό περιπετειῶδες ταξίδι τοῦ Παύλου πρός Ρώμην. Διάφορες ἐπεμβάσεις εἰς τό πλοῖον προκειμένου νά συντηρηθῆ ἀπό τά βίαια κύματα τῆς θαλάσσης. Ὁ τυφωνικός ἄνεμος Εὐροκλύδων. Ὁ χρηστός ἄνθρωπος. Δραματική περιγραφή τῆς τρικυμίας.

Λήψη

252

03/12/95

Πράξ.27, 20 - 24

Συνεχίζεται τό περιπετειῶδες θαλάσσιο ταξίδι τοῦ Παύλου πρός Ρώμην. Ἡ ἀπουσία ἡλίου καί ἀστέρων ἐπέφεραν ἀποπροσανατολισμό τοῦ πλοίου. Κάθε ἐλπίδα σωτηρίας ἐξέλιπε. Καί τότε ὁ Παῦλος παραινεῖ νά εὐθυμοῦν γιατί κανείς δέν θά χαθῆ, ἐκτός ἀπό τό πλοῖον.

Λήψη

253

10/12/95

Πράξ.27, 23 - 33

Συνεχίζεται τό περιπετειῶδες θαλάσσιο ταξίδι τοῦ Παύλου πρός Ρώμην. Ὅλοι οἱ ἐπιβάται χαρίζονται στόν Παῦλο νά μή πνιγοῦν. Καί ὁ Παῦλος προτείνει: «διό εὐθυμεῖτε ἄνδρες». Οἱ ναῦται συνωμοτοῦν γιά νά ἐγκαταλείψουν τό πλοῖο. Ἡ ἐπέμβασις τοῦ Παύλου.

Λήψη

254

17/12/95

Πράξ. 27, 33 - 39

Συνεχίζεται τό περιπετειῶδες θαλάσσιο ταξίδι τοῦ Παύλου πρός Ρώμην. Ὁ Παῦλος παρακαλεῖ πάντας ὅπως μεταλάβουν τροφῆς. Καί πρῶτος, ἀφοῦ ἔλαβε ἄρτον καί εὐχαρίστησε τόν Θεόν, ἄρχισε νά τρώγη. Οἱ λοιποί ἀνταποκρίθηκαν. Σέ λίγο ξημέρωσε καί εἶδαν μπροστά τους ξηρά.

Λήψη

255

14/01/96

Πράξ. 27, 40 - 28, 2

Συνεχίζεται τό περιπετειῶδες θαλάσσιο ταξίδι τοῦ Παύλου. Πλησιάζοντας κάποια ξηρά, προσέκρουσαν σέ ὕφαλο. Καί τό μέν πλοῖο κατεστράφη, οἱ ἐπιβαίνοντες ὅμως ὅλοι ἐσώθησαν. Ἡ γῆ ἦταν ἡ νῆσος Μελίτη. Οἱ βάρβαροι «παρεῖχον οὐ τήν τυχοῦσαν φιλανθρωπίαν».

Λήψη

256

21/01/96

Πράξ. 28, 3 - 7

Ὁ Παῦλος ὡς ναυαγός εἰς τήν Μελίτην. Τό ἐπεισόδιον τῆς ἐχίδνης. Ἐκ τοῦ ἐπεισοδίου συμπεράσματα τῶν βαρβάρων. Ὁ Πόπλιος, ὁ πρῶτος τῆς νήσου, φιλόφρονα φιλοξενεῖ ὅλους τούς ναυαγούς ἐπί τρεῖς ἡμέρας.

Λήψη

257

28/01/96

Πράξ. 28, 7 - 9

Ὁ Παῦλος εἰς τήν Μελίτην. Ὁ Πόπλιος φιλοξενεῖ φιλόφρονα στό σπίτι του ἐπί τριήμερον, ὅλο τό πλῆθος τῶν ναυαγῶν. Ὁ Παῦλος θεραπεύει τόν ἀσθενοῦντα πατέρα τοῦ Ποπλίου. Ἐκοινολογήθη τό πρᾶγμα, καί συνέρρεον ἀσθενεῖς ἀπό ὅλην τήν Νῆσον. Τό ναυάγιον τοῦ Παύλου, εὐλογία διά τήν Μελίτην.

Λήψη

258

04/02/96

Πράξ. 28, 9 - 15

Ὁ Παῦλος εἰς τήν Μελίτην. Οἱ κάτοικοι μέ πολλές τιμές τιμοῦν τόν Παῦλον. Μετά τρίμηνον ἀναχωροῦν. Φθάνουν εἰς Συρακούσας, Ρήγιον, Ποτιόλους. Ἤδη βαδίζουν τήν Ἀππίαν Ὁδόν. Οἱ Χριστιανοί τῆς Ρώμης μαθόντες σπεύδουν νά προϋπαντήσουν τόν Παῦλον.

Λήψη

259

11/02/96

Πράξ.28, 15 - 20

Ὁ Παῦλος προϋπαντᾶται ἀπό τούς Χριστιανούς τῆς Ρώμης. Δοξάζει ὁ Παῦλος τόν Θεόν καί παίρνει θάρρος ἀπό τήν παρουσία τῶν ἀδελφῶν. Ὁ Παῦλος μένει εἰς ἴδιον διαμέρισμα. Μετά τριήμερον ἐκάλεσε τούς πρώτους τῶν Ἰουδαίων γιά νά ἐξηγήση τά κατ᾿ αὐτόν.

Λήψη

260

18/02/96

Πράξ.28, 20 - 23

Ὁ Παῦλος προσκαλεῖ τούς πρώτους τῶν Ἰουδαίων διά νά ἐξηγήση τόν λόγον πού ἤχθη δέσμιος στή Ρώμη. Καί ἐκεῖνοι ἠξίωσαν νά μάθουν ἀπό τόν Παῦλον τί φρονεῖ, ἀφοῦ χαρακτήρισαν τόν Χριστιανισμό, αἴρεσι πού παντοῦ ἀντιλέγεται.

Λήψη

261

03/03/96

Πράξ.28, 23 - 27

Ὁ Παῦλος στή Ρώμη. Τούς πρώτους τῆς Συναγωγῆς πείθει περί τοῦ Χριστοῦ, ἀπό τοῦ Νόμου τοῦ Μωϋσέως καί τῶν Προφητῶν. Οἱ μέν πείθονται, οἱ δέ ἀπιστοῦν. Καί μερικοί ἀποχωροῦν. Καί ὁ Παῦλος τούς εἶπε ἕναν ὕστατον λόγον.

Λήψη

262

10/03/96

Πράξ.28, 25 - 29

Ὁ Παῦλος στή Ρώμη. Ἀναλύει εἰς τούς Ἰουδαίους Προεστούς μιά Προφητεία τοῦ Ἡσαΐου. Ἀκούσαντες οἱ Ἰουδαῖοι ἀπεχώρησαν «πολλήν ἔχοντες ἐν ἑαυτοῖς συζήτησιν».

Λήψη

263

17/03/96

Πράξ.28, 30 - 31

Ὁ Παῦλος στή Ρώμη. Δέχεται ὅσοι τόν ἐπισκέπτονται, κηρύσσων τήν Βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί διδάσκων τά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐπίλογος εἰς ὅλον τό Βιβλίον τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων καί ἔπαινος τῆς Μεγάλης προσωπικότητος τοῦ Παύλου.

Λήψη

Πρός Δόξαν τοῦ Ἁγίου Τριαδικοῦ Θεοῦ