2

28/08/84

1, 2 - 7

Παραδείγματα Θείας Σοφίας ἐπί τῆς κτίσεως. Ἡ Σοφία ἐνανθρωπιζομένη κατά τό «ὁ Λόγος Σάρξ ἐγένετο». Αἱ πορεῖαι τῆς Σοφίας εἶναι αἰώνιες ἐντολές. Ἡ ρίζα, ἡ οὐσία τῆς ἐνυποστάτου Σοφίας ἄγνωστος καί ἀψηλάφητος καί ἀδιανόητος.

3

04/09/84

1, 8 - 12

Ὁ Θεός εἶναι ὁ μόνος ἀπολύτως σοφός. Ὁ Θεός ἔβαλε τήν σφραγίδα τῆς Σοφίας εἰς ὅλα τά δημιουργήματά του. Ἡ Σοφία προσφέρεται κατά τήν προαίρεσιν ἑκάστου, κυρίως δἐ εἰς τούς ἀγαπῶντας αὐτήν. Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ εἶναι δόξα, καύχημα, εὐφροσύνη, στέφανος, χαρά καί παρέχει μακροημέρευσιν.

4

11/09/84

1, 13 - 17

Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ ἐξασφαλίζει καλά γηρατεῖα. Ἡ Σοφία συγκτίζεται ἐν μήτρᾳ μετά τῶν πιστῶν. Ἡ Σοφία φωλιάζει εἰς πρόσωπα καί λαούς. Ἡ Σοφία μεθύσκει ἀπό ἀγαθά τούς φοβουμένους τόν Κύριον.

5

18/09/84

1, 18 - 25

Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου ἀναθάλλει τήν εἰρήνην καί τήν ὑγείαν. Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου ἀποδιώκει τά ἁμαρτήματα. Ἡ ἀφοβία Θεοῦ εἰσάγει τά ἁμαρτήματα, ὅπως τόν ἄδικον θυμόν, ἐνῶ ὁ φόβος εἰσάγει τίς ἀρετές, ὅπως τήν μακροθυμίαν. Ὅλα τά συνετά καί σοφά γνωμικά εὑρίσκονται εἰς τά θησαυροφυλάκια τῆς Θείας Σοφίας.

6

30/04/85

1, 26 - 30

Σχέσις Σοφίας καί ἐντολῶν τοῦΘεοῦ. Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου δημιουργεῖ τήν σοφίαν καί τήν παιδείαν (θεωρίαν καί πρᾶξιν). Ἡ ἀπείθεια καί ἡ διχασμένη καρδία. Ἡ ὑποκρισία. Ἡ αὐτοεξύψωσις προδικάζει πτῶσιν.

7

07/05/85

2, 1 - 3

Ἐάν ἀπεφάσισες νά ὑπηρετήσης τόν Κύριον, ἑτοιμάσου διά πειρασμόν. Ἡ ἑτοιμασία συνίσταται εἰς τήν εἰλικρινῆ πνευματικότητα, τήν ὑπομονήν καί τήν μυστηριακήν ζωήν. Μετά τόν πειρασμόν ἀκολουθεῖ ἡ πνευματική αὔξησις.

8

14/05/85

2, 4 - 11

Ὅσοι φοβεῖσθε τόν Κύριον, περιμένετε τό ἔλεός του, τόν μισθό του, τά ἀγαθά του. Δι᾿ ὅλα αὐτά, ἀποδείξεις ἐκ τῆς Ἱστορίας.

9

21/05/85

2, 12 - 14

Τά τρία «οὐαί» διά τούς μή φοβουμένους τόν Κύριον. Οἱ ἔχοντες καρδίαν δειλήν, καρδίαν παράλυτον, χαμένην ὑπομονήν.

10

28/05/85

2, 15 - 18

Οἱ φοβούμενοι τόν Κύριον, δέν ἀπειθοῦν στούς λόγους του, τόν ἀγαποῦν, κινοῦνται κατ᾿ ἀρέσκειαν Θεοῦ, ἐντρυφοῦν εἰς τόν Νόμον του, εἶναι ἕτοιμοι σέ κάθε εὐμενῆ ἤ δυσμενῆ ἐπίσκεψί του. Προτιμοῦν νά πέφτουν στά χέρια τοῦ Θεοῦ καί ὄχι στά χέρια τῶν ἀνθρώπων.

11

04/06/85

3, 1 - 2

Σχέσις παιδιῶν πρός γονεῖς. Ἡ αὐθεντία τῶν γονέων, βάσις τῆς ἀγωγῆς. Ἡ συγγένεια, σχῆμα τοῦ παρόντος αἰῶνος, ἐξαγιάζεται καί παίρνει διαστάσεις θεϊκῆς ἐντολῆς.

12

11/06/85

3, 2 - 4

Πῶς ἀναπτύσσεται ἡ αὐθεντία τῶν Γονέων. Ἡ τιμή στούς γονεῖς ἐξιλάσσεται ἁμαρτίας. Ἡ ἔννοια τῆς τιμῆς πρός τούς γονεῖς. Ὁ Πνευματικός Πατήρ. Ἀποθησαυρίζει πνευματικούς καί ὑλικούς θησαυρούς αὐτός πού δοξάζει τήν μητέρα του.

13

18/06/85

3, 5 - 9

Καρποί τιμῆς Γονέων, ἡ εὐπρόσδεκτος προσευχή καί ἡ μακροημέρευσις. Τιμή Γονέων ἐν ἔργῳ καί λόγῳ. Ἡ πατρική εὐλογία καί ἡ μητρική κατάρα.

14

25/06/85

3, 10 - 13

Μή δυσφημίζεις τόν πατέρα σου. Ἀνάγκη καλῆς φήμης τῶν γονέων. Ἡ προγονοπληξία. Ἡ ψυχολογία τοῦ ἡλικιωμένου. Ἀνεκτική στάσις ἐάν οἱ γονεῖς ἀπώλεσαν τίς διανοητικές των δυνάμεις.

15

02/07/85

3, 14 - 17

Συμπεράσματα καί ἐπιπτώσεις στό θέμα σχέσεων παιδιῶν πρός γονεῖς. Ἡ ταπεινοφροσύνη. Πρῶτος καρπός της ἡ πραότης.

16

09/07/85

3, 18 - 20

Ὅσο μεγάλος εἶσαι τόσο νά ταπεινώνεσαι. Ἡ Ταπείνωσις καί τά χαρακτηριστικά της. Μόνος ὁ ταπεινός δοξάζει τόν Θεόν διότι ὁ ὑπερήφανος δέν δέχεται τήν αὐθεντία τοῦ Θεοῦ. Ὁ ταπεινός βλέπει τήν ἀληθῆ φύσι τῶν ὄντων.

17

16/07/85

3, 20 - 21

Τρόπος ἀποκτήσεως τῆς ταπεινώσεως. Γνωρίσματα ταπεινοῦ. Δυσκολώτερά σου μή ζητᾶς, στήν πνευματική ζωή, στό ἐπάγγελμα, στά οἰκονομικά.

18

23/07/85

3, 21 - 22

Μή ἀκολουθῆς ἐπάγγελμα πού δέν ἔχεις τίς πρός τοῦτο προϋποθέσεις. Μή ἐρευνᾶς πράγματα πού δέν ἀποκάλυψε ὁ Θεός χρησιμοποιῶντας δυνάμεις τοῦ πονηροῦ, ὅπως τήν Μαγεία, τήν Θεοσοφία, τόν Πνευματισμό. Πρόσεχε τήν Φιλοσοφία καί τήν Ἐπιστήμη.

19

30/07/85

3, 23 - 26

«Εἴσω τῶν ἡμετέρων ὅρων φιλοσοφῶμεν». Μορφές ὑπερηφανείας τῆς διανοίας. Ἡ σκληρά καρδία ὡς ὑπερήφανος, ἄπιστος καί ἀμετανόητος.

20

06/08/85

3, 26 - 28

Ὁ ἐπικινδύνως ζῆν εἶναι ὑπερήφανος. Ὁ ἔχων σκληράν καρδίαν εἶναι δυστυχής. Οἱ δοκιμασίες τοῦ ὑπερηφάνου δέν θαρεπεύουν τό πάθος του.

21

13/08/85

3,29 – 4,1

Ὁ Ταπεινός καί Σοφός παρατηρεῖ καί μελετᾶ τά πάντα. Ἡ ἐλεημοσύνη ἐξιλάσσεται ἁμαρτίες καί ἑλκύει τήν προστασία τοῦ Θεοῦ στίς δύσκολες ἡμέρες. Γιατί ὑπάρχουν οἱ πτωχοί;

22

20/08/85

4, 1 - 10

Γιατί ὑπάρχουν πτωχοί; Σωματική καί πνευματική πεῖνα. Μή ἀποστραφῆς πτωχόν πού μπορεῖ νά σέ καταρασθῆ καί νά εἰσακουσθῆ ἀπό τόν Θεόν. Νοσηρά καί ὑγιής δημοφιλία. Τρόπος ἐλεημοσύνης. Τό μεγάλο κεφάλαιον τῆς ἐλεημοσύνης.

23

27/08/85

4, 11 - 15

Ἡ ἐνυπόστατος Σοφία καί τά Τέκνα αὐτῆς. Θαυμάσια ἀποκαλυπτόμενες Χριστολογικές πτυχές τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας.

24

03/09/85

4, 16 - 19

Κατακληρονόμησις τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας. Ἡ παιδαγωγία της μετέρχεται πρῶτα τήν φάσι τῶν δυσκολιῶν καί κατόπιν δίδει τούς θησαυρούς της. Ἐγκαταλείπει ὅποιον δέν ἐπιδέχεται τήν παιδαγωγία της.

25

10/09/85

4, 20 -21

Ἡ ἀξιοποίησις τοῦ χρόνου καί ἡ κατανομή του σέ ὑλικά καί πνευματικά πράγματα. Ὅ,τι ἀφορᾶ τήν ψυχή σου μήν ντραπῆς. Τί δέν πρέπει νά κάνωμε ἀπό ντροπή. Τί πρέπει νά μή ντρεπώμαστε.

26

17/09/85

4, 22 - 31

Ποικίλες περιπτώσεις ὠφελίμου καί μή ὠφελίμου ἐντροπῆς.

27

13/05/86

5, 1 - 8

Μή στηρίζεσαι στά χρήματα καί στή δύναμί σου. Μή ἀποτινάξης τήν αὐθεντία τοῦ Θεοῦ, μήτε νά ἀμβλύνης τό ἠθικό σου αἰσθητήριον. Μή ἔχης ἀφοβίαν ἁμαρτίας, οὔτε νά σκέπτεσαι ὅτι ὁ Θεός εἶναι μόνον ἀγάπη. Τά ἄδικα χρήματα εἶναι ἀνευλόγητα. Μή ἀναβάλης τήν μετάνοιά σου.

28

20/05/86

5, 9 - 12

Ἀπαιτεῖται σταθερός πνευματικός προσανατολισμός. Ἀπομακρύνσου ἀπό τόν καιροσκοπισμό. Ταχύς εἰς ἀκρόασιν, βραδύς εἰς ἀπάντησιν. Ἐάν κάτι συνετόν ἔχης, ἀποκρίσου, ἄλλως διατήρησε σιγήν.

29

27/05/86

5, 13 - 6,4

Ἡ ἀξία σου ἐξαρτᾶται ἀπό τήν γλῶσσα σου ἡ ὁποία ἐκπροσωπεῖ τόν ἐσωτερικό σου κόσμον. Μήν εἶσαι ψιθυριστής. Μή καταστρέφης τήν φιλία σου μέ τόν κακό σου χαρακτῆρα. Ὁ κακότροπος αὐτοκαταστρέφεται.

30

03/06/86

6, 5 - 9

Ἡ γλυκεῖα γλῶσσα συμπεριφέρεται θαυμαστά καί προσελκύει φίλους πολλούς. Μεταξύ τῶν πολλῶν φίλων λίγοι πρέπει νά εἶναι οἱ σύμβουλοί σου. Κριτήριον ἀποκτήσεως φίλου εἶναι ἕνας τυχόν πειρασμός σου. Διότι ὑπάρχουν φίλοι καιροσκόποι. Διότι ὑπάρχουν φίλοι πού μεταβάλλονται σέ ἐχθρούς.

31

10/06/86

6, 10 - 15

Ὑπάρχει καί ὁ φίλος τῶν Τραπεζῶν ὅπως καί ὁ φίλος πού ἐξοικειώνεται ἀναιδῶς. Ὅλοι αὐτοί θά σέ ἐγκαταλείψουν στίς δύσκολες ὧρες σου. Χώρισε ἀπό τούς ἐχθρούς σου καί φυλάξου ἀπό τούς φίλους σου. Ὁ πιστός φίλος εἶναι ἀληθινός θησαυρός πού μέ τίποτα δέν ἀλλάσσεται ἡ ὡραία του ψυχή.

32

17/06/86

6, 16 - 18

Τά κριτήρια τῆς ἀληθοῦς φιλίας. Η ΑΝΑΖΗΤΗΣΙΣ ΤΗΣ ΣΟΦΙΑΣ. Ἡ «παιδεία» ταυτιζομένη μέ τήν Σοφίαν ἤτοι τό Β΄πρόσωπον τῆς Ἁγίας Τριάδος. Ἐκ νεότητός του πρέπει ὁ ἄνθρωπος νά ἐπιλέξη αὐτήν τήν «Παιδείαν». Προσφέρεται μέ τήν ἀγωγήν ὡς τέχνη τεχνῶν καί ἐπιστήμη ἐπιστημῶν.

33

24/06/86

6, 18 - 20

Ἡ Δευτέρα διάστασις τῆς Παιδείας ὡς γνῶσις τῆς Δημιουργίας καί τοῦ ἀνθρώπου. Γνῶσις καί βιοπορισμός. Ἡ γνῶσις ἀποκτᾶται μέ τήν ἐργατικότητα καί φιλομάθεια ἐν ὑπομονῇ πολλῇ. Ἡ παιδεία δέν μένει στόν «ἀκάρδιον» ἄνθρωπον ἤτοι τόν ἐπιπόλαιον στήν σκέψι καί στά αἰσθήματα.

34

01/07/86

6, 21 - 26

Ἡ Σοφία ὡς λίθος δοκιμασίας. Ἡ βαρύτης τοῦ ὀνόματος τῆς Σοφίας. Ἀνάγκη νά παραδοθοῦμε στά δεσμά της τά ὁποῖα εἶναι ὠφελιμότατα. Μέ ὅλη τήν ψυχή μας νά τῆς δοθοῦμε.

35

08/07/86

6, 27 - 33

Ἐξερεύνησις καί ἀναζήτησις τῆς Σοφίας. Ἡ Σοφία, ὁ Ἰησοῦς Χριστός εἶναι ἡ ΑΝΑΠΑΥΣΙΣ καί ἡ ΕΥΦΡΟΣΥΝΗ. Τά δεσμά της γίνονται στολίδια δόξης. Μάθε νά ἀκοῦς τήν Σοφία.

36

15/07/86

6, 34 - 7,1

Ἡ ἀναζήτησις σοφοῦ Πρεσβυτέρου. Ἐνοχλήσεις τῆς τρίτης συνταξιοδοτηθείσης ἡλικίας. Ἀκρόασις καί ἀπομνημόνευσις τοῦ Θείου Λόγου. Συντροφιά μέ συνετούς ἀνθρώπους. Μελέτη καί θεωρία τοῦ Θείου Λόγου. Κεφάλαιον 7ον: Μή κάνεις ποτέ κακό καί κακό δέν θά σέ βρῆ ποτέ.

37

22/07/86

7, 2 - 4

Φῦγε μακριά ἀπό τό ἄδικο καί τό ἄδικο θά φύγη ἀπό σένα. Μή σπέρνης στά αὐλάκια τῆς ἀδικίας γιά νά μή θερίσης πολλαπλή τήν τιμωρία. Μή ζητήσης ἀξιώματα ἀπό τόν Θεόν καί ἀπό τούς ἀνθρώπους. Διάκρισις ἀξιώματος ἔργου.

38

29/07/86

7, 5 - 8

Μή δικαιολογῆσαι εἰς τόν Θεόν. Μή ἐπιζητῆς νά σταθῆς δικαστής τῶν ἄλλων. Ποτέ μή σκανδαλίσης τόν λαόν. Μπροστά σέ πλῆθος μή χάσης τήν αὐτοκυριαρχία σου. Μή δευτερώσης μιά σου ἁμαρτία γιατί θά τιμωρηθῆς καί μόνον γιά τήν πρώτη.

39

05/08/86

7, 9 - 13

Ὅσο μένει ἡ ἁμαρτία, τά ἀναθήματα στό Θεό τόν ἐξοργίζουν. Μή ἀποκάμης στήν Προσευχή καί μή παραβλέπης τήν ἐλεημοσύνη. Μή περιγελᾶς τόν πικραμένο ἄνθρωπο. Μή καλλιεργῆς κάθε μορφῆς ψεύδους.

40

12/08/86

7, 14 - 16

Πρόσεξε τήν φλυαρία μπροστά στούς ἀνθρώπους καί στήν Προσευχή σου. Μή ὑποτιμήσης τήν ἐπίπονο ἐργασία καί μάλιστα τήν γεωργία πού ἐδόθη ἀπό τόν Θεόν εἰς τόν ἄνθρωπο. Μή συγκαταλέγης τόν ἑαυτό σου μέ πολλούς πού ζοῦν ἁμαρτωλά.

41

19/08/86

7, 17 - 21

Μέ τήν Ταπείνωσι ἐπιτυγχάνουμε τήν τήρησι τοῦ Νόμου τοῦ Θεοῦ, θετικῶς καί ἀρνητικῶς. Μή ἐγκαταλείψης τόν φίλο σου ἕνεκα συμφέροντος. Ὁ σύζυγος πρέπει νά ἐκτιμήση πολύ τήν σύζυγό του ἐάν εἶναι σοφή καί ἀγαθή. Σχέσις Ἐργοδότου καί ἐργαζομένων.

42

26/08/86

7, 22 - 23

Ἀγάπη, περιποίησις καί χρησιμότης τῶν οἰκοσίτων ζώων. Ἀγωγή τῶν παιδιῶν.

43

02/09/86

7,23- 24α

Ἀγωγή τῶν παιδιῶν Β΄. Ἡ προστασία τῆς παρθενίας τῶν θυγατέρων.

44

12/05/87

7, 24 - 26

Ἡ προστασία τῆς παρθενίας τῶν θυγατέρων Β΄. Ὁ ἐπιτυχής γάμος τῆς θυγατρός εἶναι μέγα ἔργον. Ἡ στάσις τοῦ συζύγου ἔναντι τῆς καλῆς ἤ κακοτρόπου συζύγου.

45

19/05/87

7, 26 - 30

Ἀνάγκη ἀλληλοεπιτηρήσεως τῶν συζύγων. Ἡ τέχνη ἀνανεώσεως τῆς ἀγάπης. Τιμή στούς γονεῖς καί μνήμη ὠδίνων τοκετοῦ μητρός. Ἀγάπη στό Θεό καί τιμή στούς Λειτουργούς Του.

46

26/05/87

7, 31 - 32

Ἡ τιμή καί ἡ φροντίδα πού ὀφείλεται στόν Ἱερέα. Τό εὐρύ φάσμα τῆς ἐλεημοσύνης.

47

02/06/87

7, 33 - 35

Φροντίδα διά τούς νεκρούς . Ἡ ἀληθής κοινωνικότης. Οἱ ἐπισκέψεις τῶν ἀσθενῶν. Ἡ μνήμη θανάτου.

48

09/06/87

8, 1 - 5

Μή ἀντιδικεῖς μέ ἄνθρωπον τῆς ἐξουσίας. Μή διαπληκτίζεσαι μέ πλούσιον. Ἀπέφευγε τόν γλωσσώδη ἄνθρωπον. Μέγας κίνδυνος ἡ κακῶς νοουμένη παρρησία. Μή ὀνειδίσης μετανοημένον ἁμαρτωλόν.

49

16/06/87

8, 5 - 9

Μή ὀνειδίσης μετανοημένον ἁμαρτωλόν. Β΄. Μή ἀτιμάσης ἡλικιωμένον ἄνθρωπον. Μή ἐπιχαρῆς γιά τόν θάνατο τοῦ ἐχθροῦ σου. Μή παρατρέξης τήν σοφή παράδοσι τῶν προηγούμενων γενεῶν.

50

23/06/87

8, 10 - 14

Μή προκαλῆς τά πάθη τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Πρόσεχε τόν ὑβριστή. Ὄψεις καί πλευρές τοῦ δανεισμοῦ. Προσοχή στίς ἐγγυήσεις. Μή ἀντιδικήσεις μέ δικαστικόν.

51

30/06/87

8, 15 - 17

Μή συνεργασθῆς μέ τυχοδιώκτην καί ἄφρονα τολμηρόν. Μή ἀντιδικήσης μέ θυμώδη. Ὁ θυμός συμπορεύεται μέ τόν φόνο. Μή συμβουλεύεσαι μωρόν ἄνθρωπον, οὔτε μυστικά νά τοῦ ἐμπιστεύεσαι.

52

07/07/87

8, 18 – 19 9, 1

Μπροστά σέ ξένον μή κάνεις κάτι πού θέλεις νά μείνη μυστικό. Μή ἀνοίγης τήν καρδιά σου σέ ὁποιονδήποτε ἄνθρωπον. Ἡ κατάληψι τῆς καρδιᾶς ἀπό τόν διάβολον καί τόν κόσμον εἶναι μία συμφορά. Μή ζηλεύης τήν γυναῖκα σου. Αἴτια καί ἀποτελέσματα τῆς ζηλοτυπίας.

53

14/07/87

9, 2 - 3α

Μή ἐπιτρέψης νά παραμερισθῆ τό ἀνδρικό καί συζυγικό σου κῦρος. Τραγικά παραδείγματα. Στάσου σάν νέος μακρυά ἀπό τήν πορνεία. Συνέπειες τῆς ἀφροσύνης. Ἡ σωτηρία δέν ὑπάρχει οὔτε στήν πόλι Σόδομα [Σύμβολον τῆς ἁμαρτίας], οὔτε στά περίχωρά της [αἴτια τῆς ἁμαρτίας], ἀλλά στό ὄρος τῆς πνευματικῆς ζωῆς. Πρβλ. Γέν. 19, 17.

54

21/07/87

9,3β - 4α

Τά σαρκικά ἁμαρτήματα στόν χῶρο τῆς Κ.Δ. Μή συναναστρέφεσαι τραγουδίστριες. Τό σύγχρονο τραγοῦδι, φορέας πολλῶν κακῶν στοιχείων.

55

28/07/87

9, 4β - 5α

Τό ρεμπέτικο καί δημοτικό τραγοῦδι. Θέσεις τοῦ Ἁγ. Νικοδήμου στό ἑλληνικό τραγοῦδι. Μή περιεργάζεσαι παρθένον κόρην. Ἡ σύγχρονη κοπέλλα καί οἱ ἀντιλήψεις της γιά τήν ἀγνότητα.

56

04/08/87

9, 5β - 6α

Τρόπος ἀναζητήσεως συζύγου. Προσοχή στίς αἰσθήσεις καί τούς λογισμούς. Ἡ ἀνηθικότης κατασπαταλᾶ τόν ὑλικόν καί πνευματικόν πλοῦτον. Ἀσυμβίβαστη ἡ πνευματική ζωή μέ τήν ἀνηθικότητα. Καλεῖ τούς ἀνθρώπους ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία νά δοκιμάσουν τά ἀγαθά της, καλεῖ καί ἡ Πορνεία νά δοκιμάσουν τίς ἀμφίβολες ἠδονές της.

57

11/08/87

9, 6β - 9α

Ἀνταγωνισμός διά τόν προσεταιρισμό τῆς ψυχῆς μεταξύ Ἐνυποστάτου Σοφίας καί Πορνείας. Μή κοιτάζης περίεργα στούς δρόμους τῆς πόλεως καί μή τριγυρίζης στούς ἀσύχναστους δρόμους πού καταφεύγει ἡ ἁμαρτία. Μή περιεργάζεσαι ὄμορφα πρόσωπα. Ὑπάρχει ὁμόφυλος φιλία; Ἡ μοιχεία.

58

18/08/87

9, 9β - 11

Ἡ μοιχεία. Ὁ παλαιός καί ὁ νέος φίλος, ἡ παράδοσις καί τό καινούργιο. Μή ζηλεύσης τίς ἐπιτυχίες τοῦ ἁμαρτωλοῦ γιατί δέν γνωρίζεις τί τέλος θά ἔχη.

59

25/08/87

9, 12 - 14

Μή συνδέεσαι μέ ἀσεβεῖς γιατί δέν γνωρίζεις τί τιμωρία τούς περιμένει. Πρόσεχε ἀπό τόν ἔχοντα ἐξουσίαν θανάτου. Μάθε νά ψυχολογῆς τούς ἀνθρώπους πού πρόκειται νά συναναστραφῆς.

60

01/09/87

9, 15 - 18

Κριτήριον καί περιεχόμενον τῶν συζητήσεων εἶναι ὁ Νόμος τοῦ Θεοῦ. Οἱ σύνδειπνοί σου νά εἶναι ἄνθρωποι ἔχοντες φόβον Θεοῦ. «Φόβος Κυρίου ἀρχή ἀγαπήσεως αὐτοῦ». Οἱ Καλές Τέχνες εἶναι δῶρον τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ γλωσσώδης καί προπετής ἄνθρωπος.

61

03/05/88

10, 1 - 2

Ἀρχή 5ης θερινῆς περιόδου. Εἰσαγωγή περί τῶν γνωρισμάτων τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Γνωρίσματα τῶν Κυβερνόντων ἕναν λαόν. Κατά τόν λαόν καί οἱ Ἄρχοντες καί κατά τούς Ἄρχοντας ὁ λαός.

62

10/05/88

10, 2 - 4

Οἱ ἐκκλησιαστικοί Ποιμένες καί ὁ λαός τοῦ Θεοῦ. Κυβερνήτης ἀπαιδαγώγητος καταστρέφει τόν λαό του. Ὁ συνετός κυβερνήτης συντελεῖ στήν προαγωγή τοῦ λαοῦ. Ἀναγκαῖα προσόντα ὅσων κυβερνοῦν. Στά χέρια τοῦΘεοῦ ἀνήκει κάθε ἀνθρωπίνη ἐξουσία.

63

17/05/88

10, 4 - 5

Ἡ ἐξουσία τῶν ἐξουσιαζόντων ἀνήκει εἰς τόν Θεόν. Ὀφείλομε ὑποταγή σέ ἀρχές καί ἐξουσίες «διά τόν Κύριον». Ἡ ἀγαθή καί πονηρά ἐξουσία. Ἱστορικά παραδείγματα. Κάθε πρόοδος λαοῦ ἤ ἀνθρώπου εἶναι στό χέρι τοῦ Θεοῦ. Δέν ὑπάρχει ἀπόλυτος προορισμός.

64

24/05/88

10, 5 - 7

Ὁ καλός καί κακός Νομοθέτης. Μή ὀργίζεσαι γιά κάθε ἀδίκημα τοῦ πλησίον σου. Ἐπιλογή θέσεων ἀπό τόν περί ὀργῆς Λόγον τοῦ Ἁγ. Κασσιανοῦ τοῦ Ρωμαίου. Ἔννοια καί περιεχόμενον τῆς ἁμαρτίας τῆς ὑπερηφανείας.

65

31/05/88

10, 7 - 8

Τύποι ὑπερηφάνων ἀνθρώπων. Ἀντιμετώπισις τῆς ἁμαρτίας τῆς ὑπερηφανείας. Οἱ ἀδικίες, τά χρήματα καί ἡ ὑπερηφάνεια, εἶναι τά αἴτια ἀπωλείας ἰσχύος καί δόξης ἑνός λαοῦ. Ἡ ἀπιστία καί ἡ ἔκλυσις τῶν ἠθῶν συμπληρώνουν τήν φθορά ἑνός λαοῦ.

66

07/06/88

10, 9 - 11

Πῶς ὁ χωματένιος ἄνθρωπος μπορεῖ νά ὑπερηφανεύεται; Μορφές ὑπερηφανείας: ἡ καύχησις τῆς ὑγείας, ἡ ἀπεριόριστη ἐμπιστοσύνη στήν ἰατρική ἐπιστήμη, τόν ἰατρό καί τά φάρμακα.Θέσεις ταπεινοφροσύνης. Τόν ἄνθρωπο κληρονομοῦν τά ἑρπετά καί τά σκουλήκια.

67

14/06/88

10, 11 - 13

Τό προηγούμενον καί ἑπόμενον θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἀφετηρία τῆς ἀποστασίας εἶναι ἡ ὑπερηφάνεια, πρό Χριστοῦ καί μετά Χριστόν. Πηγή πάσης ἁμαρτίας εἶναι ὁ ἐγωισμός.

68

21/06/88

10, 13 - 16

Πηγή πάσης ἁμαρτίας εἶναι ὁ ἐγωισμός. Ἡ καρδία εἶναι τό κέντρον τοῦ ΕΓΩ καί τῆς ἀνθρωπίνης προσωπικότητος. Ὁ Κύριος καθαιρεῖ τούς ὑπερηφάνους. Ἀνασπᾶ ρίζες ἀγερώχων ἐθνῶν. Ἐκθεμελιώνει χῶρες ἀλαζόνων.

69

28/06/88

10, 17 - 20

Τό κακόν εἶναι «μή ὄν». Τό κακόν εἶναι «ἐν τῷ θέλειν καί ἐν τῷ πράττεσθαι». Ὑπερηφάνεια καί ὀργή, πάθη ἐπίκτητα. Ὁ ἄνθρωπος ἐν ταυτῷ μεγαλειώδης καί ἄθλιος. Ἡ ὁμοφροσύνη ἑνὀς λαοῦ εἶναι πραγματικότης ἤ οὐτοπία;

70

05/07/88

10, 20 - 22

Ὑπάρχει ὁμοφρονῶν λαός; Ἀμοιβαία ἐμπιστοσύνη καί ἐκτίμησις ἄρχοντος καί λαοῦ. «Παρ᾿ ἡμῖν» ὑπάρχει ἀμοιβαία κακόπιστος σχέσις. Σημεῖον ἀναφορᾶς ἁπάντων τῶν κοινωνικῶν τάξεων, ὁ φόβος τοῦ Κυρίου.

71

12/07/88

10, 22 - 23

Σημεῖον ἀναφορᾶς ὅλων τῶν κοινωνικῶν τάξεων εἶναι ὁ «φόβος τοῦ Κυρίου» ἤτοι ἡ εὐσέβεια. Κριτήρια ἀξιοκρατικά προσώπων, πραγμάτων ἤ ἰδεῶν δίδει μόνον ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ. Ἡ προσωποληψία δημιουργεῖ σύγχυσι ἀξιοκρατικῶν κριτηρίων. Ἡ ἔννοια τῆς προόδου. Πρόοδος δέν εἶναι τό νεώτερον ἀλλά τό καλύτερον.

72

19/07/88

10, 24 - 25

Ὁ φοβούμενος τόν Κύριον συγκρινόμενος ὑπερέχει τοῦ μεγιστάνος, τοῦ κριτοῦ, τοῦ δυνάστου, τοῦ σοφοῦ, τῶν θυσιῶν. Εἰς τόν φοβούμενον τόν Κύριον δίδεται «σημείωσις τοῦ φυγεῖν ἀπό προσώπου τόξου» καθ᾿ ὅλον τό μῆκος τῆς ἱστορίας. Ὁ σοφός κι᾿ ἄν ἀκόμη εἶναι δοῦλος, ὑπερέχει τῶν ἄλλων.

73

26/07/88

10, 25 - 26

Ἡ πατρίδα μας ἐμφανίζεται σοφή ἤ ἄσοφη; Κάθε ἔφηβος πρέπει νά σταθῆ στήν ἐκλογή τῆς σοφίας καί τῆς ἀρετῆς. Μορφές ὑπερηφανείας. Ἀπαιτεῖται ὁλοκλήρωσις τῆς σωτηρίας. Τό τίμημά της.

74

02/08/88

10, 26 - 29

Μή καμώνεσαι τόν πλούσιο ὅταν ἔχης οἰκονομικές δυσκολίες. Δέν ὑπάρχει ἔνδοξη ἤ ταπεινή ἐργασία ἀλλά τιμία ἤ ἀνέντιμη. Ἡ ταπείνωσις εἶναι κριτήριον ἐκτιμήσεως τῆς ἀξίας μας. Ἡ ἔννοια τῆς ἀληθοῦς ταπεινώσεως. Ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὁ δημιουργός τῆς τιμῆς του ἤ τῆς ἀδοξίας του.

75

09/08/88

10,30 - 31 11, 1

Σοφία καί πλοῦτος. Σοφία καί Ταπεινοφροσύνη δημιουργοῦν τόν τέλειον ἄνθρωπον. Ποῖα στοιχεῖα συνιστοῦν τήν Σοφία καί ποῖα τήν Ταπεινοφροσύνη. Παρότρυνσις νά γίνωμε σοφοί καί ταπεινοί.

76

16/08/88

11, 2 - 4

Ὡραιότης ἤ ἀσχημία ἑνός ἀνθρώπου δέν καθορίζουν καί τήν ἐσωτερική του ποιότητα. Ἔντονον παράδειγμα εἶναι ἡ μέλισσα. Μή καυχᾶσαι διά τά ἐνδύματά σου διότι ἀποτελοῦν μεταπτωτική κάλυψι. Μή ὑπερηφανεύεσαι ὅταν δοξάζεσαι γιατί ἡ δόξα περνᾶ. Μόνον τά ἔργα τοῦ Θεοῦ μένουν καί εἶναι θαυμαστά.

77

23/08/88

11, 4 - 8

Ἡ ἀλαζονία τῆς περιβολῆς καταδικάζεται ἀπό τόν Θεόν (Ἡσ. 3, 16 – 26). Ἡ δόξα τῶν ἀνθρώπων διαρκῶς μεταβάλλεται. Μή κατηγορήσης πρίν ἐπισταμένα ἐξετάσης. Κινδυνεύεις νά γίνης ἄδικος κατήγορος ἤ καί συκοφάντης. Μή ἀποκρίνεσαι πρίν ἀκούσης τόν ἄλλον. Μή διακόπτης τόν ὁμιλοῦντα.

78

30/08/88

11, 8 - 11

Μή φιλονικεῖς γιά ζητήματα πού δέν σέ ἀφοροῦν. Μή καταπιάνεσαι μέ πολλά ἔργα. Ἡ πολυπραγμοσύνη ἔχει συνήθως ὡς κίνητρα τήν φιλοχρηματία καί τήν κενοδοξία. Στά ἔργα μας ἔχομε ἀνάγκη τῆς Θείας εὐλογίας. (Τέλος Ε΄θερινῆς Περιόδου).

79

16/05/89

11, 12 - 14

Εἰσαγωγή: Ἡ δύναμις τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Πρέπει νά ἔχωμε ἐπίγνωσι τῆς ἀξίας καί τῆς ἐπιδράσεώς του.(Ἑβρ. 4, 12 – 13). Ἄς ἀφίνωμε περιθώρια στή χάρι καί ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Ἔχομε κέρδος. Ἀγαθά & κακά, ζωή & θάνατος παρά Κυρίου. Πῶς αὐτό ἐννοεῖται. (Ἀρχή ΣΤ΄ θερινῆς Περιόδου).

80

23/05/89

11, 14 - 17

Ὁ Θεός δέν εἶναι Δημιουργός τοῦ κακοῦ, τοῦ θανάτου καί τῆς πτωχείας. Τό κατ᾿ εὐδοκίαν καί κατά παραχώρησιν θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τά ποικίλα δῶρα τοῦ Κυρίου εἶναι μόνιμα στούς εὐσεβεῖς.

81

30/05/89

11, 17 - 21

Τό «μαρτυρικό» στοιχεῖο σάν εὐλογία στή ζωή τοῦ Γάμου. Ὁ κατά παραχώρησι πλοῦτος, προϊόν τῆς προσκολλήσεως σ᾿ αὐτόν καί τῆς φιλαργυρίας. Ἐπιπτώσεις φοβερές. Μεῖνε σταθερός στήν συμφωνία σου μέ τόν Θεόν. Τό κοινωνικό πρόβλημα καί ἡ Ἁγία Γραφή.

82

06/06/89

11, 21 - 25

Τό κοινωνικόν πρόβλημα καί ὁ Χριστιανισμός. Ὁ Κύριος εὐλογεῖ τόν μισθό τοῦ εὐσεβοῦς. Μή πῆς: πῶς θά καλυφθοῦν οἱ ἀνάγκες μου σήμερα καί εἰς τό μέλλον; Μή πῆς: εἶμαι αὐτάρκης καί τό μέλλον μου θά εἶναι εὐτυχές. Θυμήσου στήν εὐημερία σου τίς δύστυχες ἡμέρες.

83

13/06/89

11, 25 - 28

Κέρδη ἀπό τήν μνήμη τῆς δυστυχίας σέ ἡμέρες εὐτυχίας. Ἡ ἐσχάτη ἀνταπόδοσις. Ἡ ἐσχάτη ἀποκάλυψις τῶν ἔργων μας. «Πρό τελευτῆς μή μακάριζε μηδένα».

84

20/06/89

11, 28 - 29

Μή μακαρίζωμε κανέναν πρό τοῦ τέλους του καί πρό παντός πρό τῆς Καθολικῆς Κρίσεως. Συνήθως τά παιδιά ἀνακλοῦν τήν πνευματική ποιότητα τῶν γονέων. Πρόσεχε ποῖοι μπαίνουν στό σπίτι σου. Ὁ κίνδυνος καιροφυλακτεῖ ἀπό συγγενεῖς καί φίλους.

85

27/06/89

11, 29 - 31

Πρόσεξε ποιούς εἰσάγεις στό σπίτι σου καί μέ ποιούς ἀνοίγεις κοινωνικές σχέσεις. Ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ἐπιθυμοῦν τήν καταστροφή σου. Ἡ δολίευσις ἔγινε ἐπιστήμη ἀκόμη καί ἀπό κυβερνήσεις εἰς βάρος ἀτόμων, ὁμάδων καί λαῶν.

86

04/07/89

11, 32 12, 1

Πρόσεξε ἀπό τόν κακοήθη ἄνθρωπον γιατί μπορεῖ νά ἐπιφέρη ἀλυσιδωτόν τό κακόν. Ἄν τόν βάλης στό σπίτι σου θά δημιουργήση πολλές ταραχές. Ἔχε διάκρισιν. Ἐάν ἀγαθοεργῆς, νά γνωρίζης καλά σέ ποιόν κάνεις τό καλό.

87

11/07/89

12, 1 - 3

«Ἐάν εὖ ποιῆς, γνῶθι τίνι ποιεῖς». Ὁ λόγος αὐτός ἔχει εὐρεῖα διάστασι ἀναφερόμενος καί σέ σχέσεις πνευματικές. Εὐεργέτησε τόν εὐσεβῆ καί ὁ Κύριος ὑπόσχεται ὅτι δέν θά χάσης τόν μισθό σου. Ὁ ἐπιμένων στήν ἁμαρτία δέν ὠφελεῖται, ἴσως καί νά βλάπτεται ἀπό τήν εὐεργεσία.

88

18/07/89

12, 3 - 8

Κακές περιπτώσεις εὐεργετουμένων. Ἡ Π.Δ. ἐντέλλεται τήν εὐεργεσία στόν εὐσεβῆ καί ὄχι στόν ἀσεβῆ διότι πρόκειται περί παιδαγωγικῆς μεταβάσεως ἀπό τήν ἀγριότητα τῶν ἠθῶν στήν τελειότητα τῆς Χάριτος τῆς καινῆς Διαθήκης. Ὁ ἐχθρός σου χαιρεκακεῖ στίς περιπέτειές σου.

89

25/07/89

12, 9 - 12

Ἐάν ὁ πλοῦτος εἶναι τό κριτήριον τῶν ἀνθρωπίνων σχέσεων, τοῦτο εἶναι κατάντημα. Μπορεῖς νά ἀγαπᾶς τόν ἐχθρό σου ἀλλά δέν πρέπει νά ἔχης ἐμπιστοσύνη σ᾿ αὐτόν ὅποιες καταστάσεις κι ἄν αὐτός περνᾶ. Μή τόν θέσης στό πλευρό σου γιατί θά σέ ἀνατρέψη.

90

01/08/89

12, 13 - 18

Ὁ καθένας διαλέγει τό περιβάλλον του. Διάφορες πλευρές συμπεριφορᾶς ἑνός ἐν εὐρείᾳ ἐννοίᾳ ἐχθροῦ. Ὀφείλομε νά διαθέτωμε πολλή διάκρισι. Ἄν παρασυρθοῦμε, ἀποδεικνυόμεθα ἀλάτι ἀνάλατο. Ἄν μείνωμε ὄρθιοι στίς προσβολές ἔχομε τόν ἔπαινο τοῦ Κυρίου.

91

08/08/89

13, 1 - 2

Ἀνόμοιες σχέσεις ἀνθρώπων ἔχουν δυσάρεστα ἀποτελέσματα. Ἐπιδράσεις κακῶν προσώπων καί κακοῦ περιβάλλοντος. Εἴμεθα «σκεύη Κυρίου» καί ὀφείλομε νά ἀπέχωμε ἀπό τήν νοητή Βαβυλώνα. Τό βαρύ ἁμάρτημα τῆς ἐκκοσμικεύσεως.

92

22/08/89

13, 2 - 7

Βάρος ἄνω τῶν δυνάμεών σου μή σηκώσης. Ὁ πλούσιος ἀδικεῖ τόν πτωχόν. Φαινόμενον κοινωνικόν τῶν νεωτέρων χρόνων μέ χαρακτηριστικόν τίς αἱματηρές κοινωνικές ἐπαναστάσεις. Ἡ θέσις τῆς Ἐκκλησίας. Πτυχές διεισδύσεως τοῦ πλουσίου στή ζωή τοῦ πτωχοῦ (ἰσχύει καί διά τούς πλουσίους καί διά τούς πτωχούς λαούς).

93

29/08/89

13, 8 - 13

Ἡ Θεία προτροπή: «Πρόσεχε σεαυτῷ». Μή δέχεσαι μέ εὐκολία προσκλήσεις σέ γεύματα. Διάλεγε τό ἄριστον σημεῖον σχέσεων. Μή ἐξισώνεσαι μέ ἀνωτέρους σου. Μή ἰσοπεδώνης κάθε ἐξουσία καί αὐθεντία. Φυλάξου καί πρόσεχε πολύ. (Τέλος θεμάτων θερινῆς περιόδου 1989). «Τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ Δόξα».

94

08/05/90

13, 14 - 18

Ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ «οὐ δέδεται». Ἀπαιτεῖται ἀκρόασις καί ἐφαρμογή. Λίγα Εἰσαγωγικά διά τό βιβλίον τῆς Σοφίας Σειράχ. Οἱ ἀνόμοιες σχέσεις εἶναι ἐπικίνδυνες. Παραδείγματα ἀπό τή Φύσι.

95

15/05/90

13, 19 - 23

Εἰκόνες πάλης τῶν κοινωνικῶν τάξεων. Ἡ πτωχεία προκαλεῖ τόν πλούσιον, ἀλλά καί ὁ πλοῦτος προκαλεῖ τόν πτωχόν. Ὁ πλοῦτος καί ἡ πτωχεία ἐπιδροῦν ἐπί τῆς συμπεριφορᾶς τῶν ἀνθρώπων. Ἡ μωρία τῶν πλουσίων γίνεται δεκτή περισσότερο ἀπό τήν σύνεσι τῶν πτωχῶν. Σύγχρονα παραδείγματα.

96

22/05/90

13, 24

Ὁ πλοῦτος εἶναι ἕνα ἀγαθόν, ἀρκεῖ νά μή ὑπηρετῆ τήν ἁμαρτίαν. Πᾶν εἶδος δωρεᾶς ξεκινᾶ ἀπό τόν Θεόν καί ὀφείλει εὐχαριστιακά καί δοξολογικά νά ἐπιστρέψη εἰς τόν Θεόν. Ἡ πτωχεία καθ᾿ ἑαυτήν κακή, δύναται, ἄν εἶναι ἑκουσία, νά γίνη σπουδαιοτάτη ἀρετή. «Μακάριοι οἱ πτωχοί τῷ πνεύματι».

97

29/05/90

13, 24 14, 1

Ἡ ἀρετή τῆς πτωχείας. Ἡ ψυχή ἐπιδρᾶ ἐπί τοῦ προσώπου καί ἀποτυπώνει τό ἦθος της. Ἡ ἁγία σοβαρότης. Ὀλισθήματα τῆς γλώσσης. Ἡ ἀγαθή Συνείδησις.

98

05/06/90

14, 2

Ἡ Συνείδησις (Ὑγιής ἤ Ἀγαθή, Περιδεής, Ἐλαστική, Εὐρεῖα, Στενή, Πωρωμένη). Ἡ ἀξία τῆς Ἐλπίδος.

99

12/06/90

14, 3 - 8

Ὁ Φιλάργυρος εἶναι μικροπρεπής. Τσιγκουνεύεται σέ βάρος τῆς ὑγείας του καί τῆς ζωῆς του. Ἄλλοι θά βροῦν τά ἀγαθά του καί θά τά «γλεντοκοπήσουν». Καταστρέφει τό «μέτρον» προσφορᾶς ἀγάπης εἰς τόν πλησίον. Εἶναι ἄσπλαχνος. Εἶναι ὁ χειρότερος τῶν ἀνθρώπων.

100

19/06/90

14, 8 - 11

Στήν ἀσπλαχνία τῆς φιλαργυρίας ὀφείλουμε νά ἀντιτάξωμε τήν φιλανθρωπία. Πρέπει νά ἀσκοῦμε ἀνάλογη ἀγωγή στά παιδιά μας. Ἀχόρταστο τό μάτι τοῦ φιλαργύρου. Ἡ ψυχή του στεγνώνει. Τό τραπέζι του εῖναι στερημένο. Παιδί μου, ἀνάλογα μέ ὅ,τι ἔχεις φρόντιζε τόν ἑαυτό σου.

101

26/06/90

14, 11 - 13

Ἀπό τά ἔσοδά σου κατ᾿ ἀναλογίαν καί κατ᾿ ἀξίαν νά προσφέρης δῶρα στόν Κύριον. Δέν γνωρίζομε πότε θά πεθάνωμε γιατί δέν κάναμε συμφωνία μέ τόν ἅδην. Τό τάλαντον τοῦ χρόνου τῆς ζωῆς μας.

102

03/07/90

14, 13 - 16

Μή ἀποστερήσης τόν ἑαυτό σου ἀπό τή χαρά καί τήν τρυφή μιᾶς γιορτινῆς ἡμέρας πού σοῦ δίδει ὁ Θεός. Ἡ ἀξία μιᾶς ἑορτῆς. Ἡ ψυχαγωγία.

103

10/07/90

14, 17 - 18

Ἡ Διαθήκη μέ τόν θάνατον προϋποθέτει προαίρεσι καί ἐλευθερία. Ἡ Διαθήκη μέ τήν Ζωήν. «Γενεά πορεύεται καί γενεά ἔρχεται». Ὑποχρεώσεις τῆς ὑφισταμένης γενεᾶς διά τόν ἑαυτόν της καί διά τήν γενεά πού ἔρχεται.

104

17/07/90

14, 19 - 21

Κάθε τι πού σαπίζει, χάνεται, μαζῆ μ᾿ αὐτό κι᾿ αὐτός πού τό ἐργάζεται. Ὁ χρυσός πού «σκουριάζει». Εὐτυχισμένος αὐτός πού θά τόν βρῆ ὁ θάνατος νά ζῆ μέ σοφία καί σύνεσι. Εὐτυχισμένος αὐτός πού σκέπτεται καί βιώνει τήν Ἐνυπόστατον Σοφία.

105

24/07/90

14, 21 - 22

Ὁ πιστός ἀσκεῖται στή «θεωρία». «Πρᾶξις, θεωρίας ἐπίβασις». Ἐντέλλεται ὁ πιστός νά ἐξέλθη ὀπίσω τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας ὡς ἰχνευτής καί νά ἐνεδρεύη στίς εἰσόδους της.

106

31/07/90

14, 23 - 26

Ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία ὁμοιάζει μέ Οἰκία καί αὐτός πού τήν ἀγαπᾶ σκύβει στά παράθυρά της νά τήν ἰδῆ καί στίς πόρτες της νά τήν ἀκούση. Κατασκευάζει τήν σκηνή του πλάϊ στόν Οἶκο της, τόσο πού νά φθάνουν μέχρις αὐτόν τά εὐεργετικά Της χέρια. Θέτει τά παιδιά του κάτω ἀπό τή δική Της παιδαγωγία.

107

07/08/90

14, 27 15, 3

Ἡ ἐνυπόστατος Σοφία διαρκῶς ἐκδιπλώνει τήν ἀγάπη της στόν ἄνθρωπο. Τόν σκεπάζει ἀπό κάθε «καῦμα». Ἡ Σοφία ταυτίζεται μέ τόν Νόμον καί ὁ τηρῶν τόν Νόμον κατακτᾶ τήν Σοφίαν. Τόν προϋπαντᾶ ἡ Σοφία σάν φιλόστοργος μάνα καί σάν πιστή σύζυγος.

108

12/08/90

15, 3 - 5

Ἡ ἐνυπόστατος Σοφία ποτίζει καί τρέφει ὑλικῶς καί πνευματικῶς ὅποιον τήν ἀγαπᾶ. Γίνεται στόν πιστόν, στήριγμα καί θεμέλιον. Ὑψώνει τόν πιστόν περισσότερο ἀπό τούς γύρω του.

109

22/08/90

15, 6 - 8

Ἡ ἐνυπόστατος Σοφία δίδει εἰς τόν «ἐραστήν» της εὐφροσύνην, στέφανον δόξης καί ὄνομα αἰώνιον. Ὅμως, ἄνδρες ἀσεβεῖς ποτέ δέν θά τήν ἀποκτήσουν, οὔτε ποτέ θά τήν ἰδοῦν. Αὐτή ἀπομακρύνεται ἀπό τούς ὑπερηφάνους καί τούς ἐν εὐρείᾳ ἐννοίᾳ ψεῦστες.

110

28/08/90

15, 9 - 13

Ὁ αἶνος καί ἡ Δοξολογία δέν ταιριάζουν στό στόμα τοῦ ἁμαρτωλοῦ. Μόνον ὁ κάτοχος τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας μπορεῖ νά δοξολογήση εὐπρόσδεκτα τόν Θεόν. Μή πῆς ὅτι ὁ Θεός σέ ἔβαλε νά ἁμαρτήσης. Μή πῆς ὅτι ὁ Θεός σέ ἀποπλάνησε. Γιατί ὁ Κύριος ἐμίσησε κάθε βδέλυγμα. Τέλος Περιόδου 1990. Τῷ Ἁγίῳ τριαδικῷ Θεῷ Δόξα.

111

30/04/91

15, 14

Ἡ ἀξία τῆς μελέτης καί τηρήσεως τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ. (Εἰσαγωγή στή θερινή περίοδο). Δημιουργός τοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὁ Θεός. Τοῦτο ἀποτελεῖ γνῶσι μεγίστης σημασίας. Διάφορες θεωρίες ἀποπροσανατολίζουν ἀπό τήν ἐξ ἀποκαλύψεως γνῶσιν αὐτήν. Συνέπειες τῶν θεωριῶν αὐτῶν.

112

07/05/91

15, 14 - 20

Ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπον ἐλεύθερον ἐφ᾿ ὅσον τόν κατέστησε λογικόν. Ἐλευθερία εἶναι ἡ δυνατότης καλοῦ καί κακοῦ καί ὄχι ἡ ἐκλογή καλοῦ καί κακοῦ. Ἐλευθερία, Πίστις καί Ἁγιότης. Εἰκόνες ἁγιογραφικές τῆς ἐλευθερίας.

113

14/05/91

16, 1

Μή ἐπιθυμεῖς πολλά παιδιά πού θά σταθοῦν χωρίς χρηστότητα. Μή χαίρεσαι γιά τά ἀσεβῆ παιδιά σου. Φοβερόν παράδειγμα, τά παιδιά τοῦ Ἠλί (Α΄Βασ. 2, 29).

114

21/05/91

16, 1 - 3

Μή ἀποβλέπης στό πλῆθος παιδιῶν, ἀλλ᾿ ἐάν ἔχουν φόβον Κυρίου. Μή καυχᾶσαι ἐάν ἔχουν κοσμικές ἐπιτυχίες, ἐνῶ εἶναι ἀσεβῆ. Ἡ ἀτεκνία. Ἡ υἱοθεσία. Ὁ σκοπός τοῦ Γάμου. Ἐγωιστικά ἐλατήρια τῆς τεκνογονίας.

115

28/05/91

16, 3 - 6

Χρήσιμες ἱστορίες δύο ἀτέκνων γυναικῶν. Ἡ σπουδαία ἱστορία τῶν Ρηχαβιτῶν. Ἡ πεῖρα τῆς ζωῆς γιά τά εὐσεβῆ καί ἀσεβῆ παιδιά. Τό ὀργανωμένο κακό, ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ.

116

11/06/91

16, 6 - 7

Παραδείγματα ἁμαρτωλῶν πού κατέκαυσε καί ἀπώλεσε ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ.

117

18/06/91

16, 8 - 10

Ὁ Θεός τιμωρεῖ τούς ἁμαρτωλούς. Τά Σόδομα. Γνωρίσματα τῶν ἁμαρτιῶν των. Ὁ θάνατος 600.000 ἀνδρῶν τοῦ Ἰσραήλ στήν ἔρημο.

118

25/06/91

16, 9 - 14

Ὁ Ἰσραήλ, ἔθνος ἀπωλείας. Πρόκειται περί ἐσχατολογικοῦ σημείου. Ὁ Θεός τιμωρεῖ καί μεμονωμένα ἁμαρτωλά πρόσωπα. Ὁ Θεός καί ἀγαπᾶ καί τιμωρεῖ. «Κατά τό πολύ ἔλεος αὐτοῦ, οὕτως καί ὁ πολύς ἔλεγχος αὐτοῦ». Σύγχρονες πλάνες ἐπ᾿ αὐτοῦ.

119

02/07/91

16, 13 - 16

Ὁ Θεός κατά τά ἔργα ἑκάστου ἀποδίδει. Ἡ σκλήρυνσις τῆς καρδίας τοῦ Φαραώ ὑπό τοῦ Θεοῦ ἀποτελεῖ σπουδαῖον ἑρμηνευτικόν σημεῖον καί κλειδί κατανοήσεως τῶν πληγῶν τῶν ἐσχάτων καιρῶν. Ἡ σφραγῖδα τῆς σοφίας, ἀγαθότητος καί δυνάμεως τοῦ Θεοῦ ἐφ᾿ ὅλης τῆς Κτίσεως.

120

09/07/91

16, 17 - 19

Μή πῆς ὅτι θά κρυφτῆς ἀπό τόν Κύριον. Εἶναι παντεπόπτης καί τά πάντα πληροῖ. Ἐάν σέ ἐπισκεφθῆ ὁ Κύριος καί σέ εὕρη ἄτακτον, τότε τί θά κάνης;

121

16/07/91

16, 20 - 22

Ὁ Θεός εἶναι παντεπόπτης καί παντογνώστης.Ὁ ἄνθρωπος ὅμως αὐτό δέν τό ἀντιλαμβάνεται. Μόνον οἱ Ἅγιοι εἶναι γνῶσται ὅσων ὁ Θεός θέλει νά ἀποκαλύψη (Πρβλ. Ματθ. 11,27). Ἡ καταιγίδα, ὡς παράδειγμα, ἐνῶ εἶναι ὁρατή στό βάθος της μένει ἄγνωστη. Τό ἴδιο καί τά ἔργα τῆς δικαιοσύνης τοῦ Θεοῦ.

122

23/07/91

16, 23 - 26

Συμπεράσματα ἐπί τοῦ θέματος: Ἔλεος – Δικαιοσύνη Θεοῦ. «Ἄκουσόν μου, τέκνον, καί μάθε ἐπιστήμην».

123

30/07/91

16, 26 - 28

Κάθε τι στή Δημιουργία ἀκολουθεῖ τόν προορισμό του. Τά πάντα ὁ Κύριος ἐστόλισε. Τίποτα δέν προσκρούει στό ἄλλο. Τά πάντα μένουν στίς ἰσορροπίες τους. Πίσω ἀπό τούς Φυσικούς Νόμους, Ἅγιοι Ἄγγελοι ἐπιτηροῦν τήν Δημιουργία.

124

06/08/91

16, 29 - 30

Ὁ Κύριος ἐδημιούργησε τήν γῆ καί ἐπέβλεψε εὐμενῶς σ᾿ αὐτήν καί τήν γέμισε μέ ὅλα τά ἀγαθά του. Μέ κάθε μορφή ζωῆς ἐκάλυψε τήν ἐπιφάνειά της καί αὐτή πάλι θά ξαναγυρίση στή γῆ. Τό φαινόμενον τοῦ θανάτου καί ἡ ἑρμηνεία του.

125

13/08/91

17, 1

Ὁ Θεός ἐδημιούργησε τόν ἄνθρωπον καί ἔδωσε ἐντολή νά ἐπιστρέψη στή γῆ μέ τόν θάνατον. Ἀλλ᾿ «ὁ Θεός θάνατον οὐκ ἐποίησεν». Πόθεν, λοιπόν, ὁ θάνατος;

126

20/08/91

17, 1 - 3

Ὁ ἄνθρωπος δέν ἐπλάσθη ματαίως διότι στόν Χριστό ἐνικήθη ἡ φθορά καί ὁ θάνατος. Ἡ ζωή τοῦ ἀνθρώπου ἐτέθη σέ ὅρια. Ὁ Θεός ἐνέδυσε ἰσχύν τόν ἄνθρωπον πού εὑρίσκεται εἰς τό «κατ᾿ εἰκόνα». Εἴμεθα εἰκόνα Χριστοῦ καί τό «κατ᾿ εἰκόνα» ἐτέθη εἰς τόν ὅλον ἄνθρωπον.

127

27/08/91

17, 3 - 4

Πῶς μποροῦμε νά ἐννοήσωμε τό «κατ᾿ εἰκόνα» στόν ἄνθρωπον; Τό «κατ᾿ εἰκόνα» δέν εἶναι στατικόν ἀλλά ἀφετηρία διά τόν προορισμό τοῦ ἀνθρώπου πού εἶναι τό «καθ᾿ ὁμοίωσιν». Ὁ ἄνθρωπος εἶναι «ζῶον θεούμενον». Ὁ Θεός ἔθεσε τόν φόβο τοῦ ἀνθρώπου στήν Κτίσι.

128

19/05/92

17, 5

Ἡ ἐντολή καί ἡ ἀξία τῆς μελέτης καί ἀκροάσεως τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ. (Ἔναρξις Θ΄θερινῆς περιόδου). Ὁ Θεός δωρίζει στόν ἄνθρωπο τίς Πέντε αἰσθήσεις, τόν Νοῦν καί τόν ἔναρθρον λόγον. Πέραν τῆς συνήθους χρήσεως αὐτῶν πρέπει νά γίνεται ἀναγωγή στόν Θεό.

129

26/05/92

17, 5 - 6

Ὁ Νοῦς εἶναι τό ἕκτον δῶρον τοῦ Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπο, μετά τίς Πέντε αἰσθήσεις. Καί ὁ ἔναρθρος λόγος, τό ἕβδομον δῶρον. Ὁ Θεός ἔδωσε ἀκόμη καί ἐλευθέραν βούλησιν ὡς δυνατότητα καλοῦ ἤ κακοῦ καί μέ προτροπή ἐκλογῆς τοῦ ἀγαθοῦ (Δευτ. 30, 15 – 20).

130

02/06/92

17, 7

Ἡ Φρόνησις εἶναι κορυφαία ἀρετή, ἀλλ᾿ ὄπισθέν της εἶναι ἕνα ἄλλο ὄνομα τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας, δηλαδή τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἡ Ἠθική καί ἡ Γνωστική Συνείδησις. Νοσηρές μορφές τῆς Ἠθικῆς Συνειδήσεως.

131

09/06/92

17, 8 - 11

Ὁ ὀφθαλμός τοῦ Θεοῦ στήν κάθε ἀνθρώπινη καρδιά. Πρόκειται διά τήν ἠθική καί γνωστική συνείδησι. Ὁ σκοπός τῆς γνωστικῆς συνειδήσεως εἶναι ἡ ἐπίγνωσις τῶν ἔργων τοῦ Θεοῦ στή Φύσι καί στήν Ἱστορία καί ἡ δόξα τοῦ Ὀνόματός Του.

132

16/06/92

17, 11 - 13

Ὁ Θεός ἔδωκε στό λαό του Ἐπιστήμην, δηλαδή τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν καί τούς ἐκληροδότησε Νόμον ζωῆς, δηλ. Τόν Νόμον τῆς Ὑπακοῆς. Συνῆψε μαζῆ του αἰωνίαν Διαθήκην μέ σκοπό τήν αἰωνία γνῶσι τοῦ Θεοῦ καί τήν διαχρονική ἀκμαιότητα τοῦ λαοῦ. Ὁ Νέος Ἰσραήλ, ἡ Ἐκκλησία, πῶς κινεῖται;

133

23/06/92

17, 13 - 14

Πρόσθετον δῶρον τοῦ Θεοῦ στό λαό του τῆς Παλ. Διαθήκης ἦταν ἡ θεοφανεία. Ἀλλά καί στόν νεώτερο λαό του, τήν Ἐκκλησία, εἶναι πάλι ἡ θεοφανεία. Καί μόνη ἡ θεωρία τοῦ Σαρκωμένου Λόγου εἶναι μοναδικό γεγονός (Ματθ. 13, 17). Ἡ ἐντολή καί ἡ ἔννοια τοῦ Δικαίου.

134

30/06/92

17, 14 - 17

Ἡ ἔννοια τῆς ἀληθοῦς κοινωνικότητος ἀπορρέει ἀπό τό Τρίπτυχον : «Σωφρόνως καί δικαίως καί εὐσεβῶς ζήσωμεν ἐν τῷ νῦν αἰῶνι». Ὁ Παντεπόπτης Ὀφθαλμός. Ὁ Θεός καθιστᾶ ἀρχηγούς λαῶν εἴτε κατ᾿ εὐδοκίαν εἴτε κατά παραχώρησιν.

135

07/07/92

17, 17 - 22

Ἡ ἔννοια τοῦ περιουσίου λαοῦ τοῦ Θεοῦ. Ὅλα τά ἔργα τῶν ἀνθρώπων εἶναι φανερά μπροστά στό Θεό. Ὁ Θεός ἰδιαιτέρως προσέχει τόν ἐλεήμονα ἄνθρωπον. Ἡ εὐρεία ἔννοια τῆς ἐλεημοσύνης.

136

14/07/92

17, 22 - 25

Ὁ Κύριος φυλάττει τόν ἐλεήμονα ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ. Ἀλλά τόν ἁμαρτωλό καί ἀσεβῆ τόν τιμωρεῖ καί εἰς τήν παροῦσα καί εἰς τήν μέλλουσα ζωή. Εἰς τούς μετανοοῦντας δίδει δυνατότητα ἐπιστροφῆς καί ἐπί πλέον πολλή παρηγορία. Ἔτσι, γύρνα ἄνθρωπε στόν Κύριον γιατί σέ συμφέρει.

137

21/07/92

17, 25 - 26

Παιδί μου ἁμάρτησες; Μή προσθέτης ἄλλη ἁμαρτία. Καί τίς παλιές σου ἁμαρτίες εὔχου νά σοῦ τίς συγχωρήση ὁ Θεός. Μή δημιουργῆς ἀφορμές γιά πτῶσι.Ἐπίστρεφε στόν Κύριον καί μίσησε κάθε βδέλυγμα πού εἶναι ἡ ἁμαρτία καί ἡ εἰδωλολατρεία.

138

28/07/92

17, 27

Πῶς ἐθεωρεῖτο ὁ Ἅδης ὡς «τόμος» τῶν ψυχῶν στήν παλαιά Διαθήκη. Ὁ Παράδεισος ὅπως διαμορφώνεται μετά τήν Κάθοδο τοῦ Χριστοῦ στόν Ἅδη. Ὁ Παράδεισος παριστάνεται ὡς κατάστασις κάτω ἀπό τό Θυσιαστήριον τό κατέναντι τοῦ Θρόνου τοῦ Θεοῦ (Ἀποκ. 6,9 8,3).

139

04/08/92

17, 27 - 28

Τά Μνημόσυνα. Ὅσο εἶσαι ζῶν, νέος καί ὑγιής, φρόντιζε γιά τήν ἀξιοποίησι τῆς μετανοίας σου, ἀποφέροντας τούς καρπούς τῆς μετανοίας. «Ἐν καιρῷ τοῦ μείζονος, μή στρέφου ἐπί τό ἔλαττον».

140

11/08/92

17, 29 - 32

Ὁ Θεός ἐλεεῖ τούς ἐπιστρέφοντας εἰς Αὐτόν διά τῆς μετανοίας. Μανασσῆς καί Ἀμώς. Οἱ ἀτέλειες τοῦ ἀνθρώπου μέ ἀποκορύφωμα τήν θνητότητα. Ὁ Θεός ἐποπτεύει τό σύμπαν καί ὁ ἄνθρωπος εἶναι «γῆ καί σποδός». Εἰσαγωγή εἰς τό 18ον Κεφάλαιον.

141

18/08/92

18, 1

Ὁ Θεός εἶναι ἕνας καί ἀληθινός καί ζῶν αἰωνίως. Τά πάντα εἶναι δημιουργήματα δικά του. Ὁ Ἰσλαμισμός καί ὁ Ἰουδαϊσμός εἶναι ἐκτός Θεοῦ – ἄθεοι, κατά τόν ὁρισμόν τῆς Καινῆς Διαθήκης.

142

25/08/92

18, 2

Ὁ Κύριος εἶναι ὁ μόνος ἀπόλυτα Δίκαιος. Ἡ ἔννοια τῆς Δικαιοσύνης. Δέν ὑπάρχουν ἄλλοι θεοί πλήν αὐτοῦ μόνου. Ἡ ἐρωτοτροπία μας μέ ἀλλότριες θεότητες. Ὁ Κύριος εἶναι Θεός ζηλωτής.

143

01/09/92

18, 3 - 4

Ὁ Θεός εἶναι Δημιουργός, Προνοητής καί Κυβερνήτης τοῦ Σύμπαντος. Τά πάντα ὑπακούουν στό θέλημά Του. Ξεχωρίζει τά ἅγια ἀπό τά βέβηλα, σέ πρόσωπα καί πράγματα. Κανείς ἐπάξια δέν δύναται νά περιγράψη τά ἔργα Του καί νά βρῆ τούς ἐσχάτους λόγους τῶν μεγαλειωδῶν δημιουργημάτων του. (Τέλος θερινῆς Περιόδου 1992). Δόξα τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ.

144

04/05/93

18, 5 - 6

Εἰσαγωγή στή νέα θερινή περίοδο. «Ὁ ἀναγινώσκων, οἱ ἀκούοντες καί οἱ τηροῦντες τόν Λόγον τοῦ Θεοῦ». (Ἀποκ. 1,3). Ἡ δύναμις καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ ἐκφράζουν τό μεγαλεῖο Του. Ἡ Δημιουργία ἐκφράζει τόν Δημιουργόν παρ᾿ ὅτι «παράγει τό σχῆμα τοῦ κόσμου τούτου».

145

11/05/93

18, 6 - 8

Τό «σχῆμα» τῆς Δημιουργίας παρέρχεται. Ὅταν φθάσουν στό τέλος τοῦ ἀντικειμένου των ὁ σοφός καί ὁ ἅγιος, τότε ἀντιλαμβάνονται ὅτι βρίσκονται στήν ἀρχή. Τό μέγα κεφάλαιον «Ἄνθρωπος».

146

18/05/93

18, 8 - 12

Τό θαυμαστόν ἀλλά καί ἄθλιον δημιούργημα πού λέγεται «Ἄνθρωπος». Ἡ ἀνθρωπίνη ἡλικία. Ἡ μακροθυμία καί τό ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ὁ Κύριος βλέπει τήν καταστρεπτική ἀπόληξι τῶν ἀνθρώπων γι᾿ αὐτό πληθύνει τόν ἐξιλασμό Του.

147

25/05/93

18, 13 - 14

Ὁ Κύριος ἐκφράζει τό ἔλεός Του ὡς «ἐλέγχων», «παιδεύων», «διδάσκων» καί «ἐπιστρέφων» τόν ἄνθρωπον. Ὁ Κύριος ἐλεεῖ τούς ἐπιδεκτικούς τῆς θείας παιδαγωγίας.

148

01/06/93

18, 15 - 19

Ὅποιον εὐεργετεῖς ταυτόχρονα μή τόν ὀνειδίζης. «Καί μετά τό δοῦναι μή ὀνείδιζε». (Σοφ. Σειρ. 41,25). Προτιμώτερος ὁ καλός λόγος ἀπό τήν ὑλική προσφορά. Πρίν ὁμιλήσης ἐνημερώσου. Ὅσοι διδάσκουν χρειάζονται κατάρτισι. Πρίν ἀρρωστήσης πρόσεχε νά μήν ἀρρωστήσης.

149

08/06/93

18, 19 - 21

Τό βιβλίον τῆς Σοφίας Σειράχ διά τόν ἰατρόν, τήν ἰατρικήν καί τά φάρμακα. Ἡ αὐτογνωσία, ἡ αὐτοκριτική καί ἡ αὐτομεμψία. Ταπείνωσε τόν ἑαυτό σου καί δεῖξε μετάνοια πρίν ἀρρωστήσης ἀπό τίς ἁμαρτίες σου.

150

15/06/93

18, 22 - 26

Τά Τάματα. Θυμήσου τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ στά ἔσχατά σου ἄν στάθηκες ἁμαρτωλός. Θυμήσου στόν καιρό τῆς εὐημερίας τήν φτώχεια καί τήν στέρησι.

151

22/06/93

18, 25 - 28

Νά ἐνθυμῆσαι στίς ἡμέρες τῆς εὐημερίας, τόν λιμό καί τήν φτώχεια. Τί θέλει ὁ Θεός ἀπό ἐμᾶς. Ὁ συνετός ἄνθρωπος εἶναι πάντοτε προσεκτικός, ἰδιαίτερα ὅταν ἡ ἁμαρτία εἶναι πολλή.

152

29/06/93

18, 28 - 31

Μέ τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ βλέπομε τό Φῶς τοῦ Πατρός ἤ μέ τό Φῶς τοῦ Πατρός βλέπομε τό Φῶς τοῦ Χριστοῦ. Ἡ ἀπόρριψις τοῦ Ἑνός Προσώπου τῆς Ἁγίας Τριάδος ρίπτει στό σκότος τῆς ἀγνωσίας καί γιά τά ἄλλα Δύο Πρόσωπα. - Ὁ Πνευματικός ἄνθρωπος ἀνομβρεῖ σοφίαν – Πρόσεξε τίς ἐπιθυμίες σου.

153

06/07/93

18, 32 19, 1

Πρόσεξε τήν τρυφή. Ἔχει κινδύνους. Πρόσεξε τίς συντροφιές τῶν καλοζωϊστῶν νά μή δεθῆς μαζῆ τους. Μή παραθέτης τραπέζια μέ δανεικά χρήματα. Ἐργατικός ἄνθρωπος πού μεθᾶ προκοπή δέν θά κάνη.

154

13/07/93

19, 1 - 3

Ἐργάτης πού μεθᾶ, δέν θά κάνη οἰκονομική προκοπή. Ἄς προσέχωμε νά μή ἀπορρίπτωμε τά μικρά ὡς ἀσήμαντα. Τό κρασί καί οἱ γυναῖκες μποροῦν νά ἀπομακρύνουν ἀπό τόν Θεόν ἀκόμη καί συνετούς. Ἡ ἀνηθικότητα ἀπογυμνώνει τὀν ἄνθρωπο ἀπό τήν ντροπή.

155

20/07/93

19, 4 - 8

Μή δίδης μέ εὐκολία ἐμπιστοσύνη σέ ὅλους καί σέ ὅλα. Ὅταν ἁμαρτάνης, μόνον τήν ψυχή σου ζημιώνεις. Ἡ δαιμονική ψυχή χαίρεται γιά ὅ,τι κακό, γιά ὅποια ζημία. Ἡ ἀπουσία τῆς φλυαρίας ἐλαττώνει τίς πτώσεις. Πρόσεξε νά μή γίνεσαι διαδοσίας.

156

27/07/93

19, 8 - 17

Μή μεταφέρης ὅσα ἀκοῦς, ἐκτός ἄν ἡ ἀπόκρυψις θεωρηθῆ ἁμαρτία. Νά εἶσαι ἐχέμυθος. Εἶναι θέμα διακρίσεως καί ἀγάπης. Νά ἐλέγξης τόν φίλο σου σέ κάτι ἄτοπο μέ διάκρισι. Στά ἁμαρτήματα ἰδίως τῆς γλώσσης ὑπάρχει καί ἡ συναρπαγή.

157

03/08/93

19, 17 - 19

Πρόσεξε τήν αὐτοδικία. Θά νικήσης μέ τό ἀγαθό τό κακό. Ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ καί ὁ Ἰησοῦς Χριστός, κριτήριον φιλίας. Ἀληθινή παιδεία εἶναι ἡ γνῶσις καί ἡ ἐφαρμογή τῶν Ἐντολῶν τοῦ Κυρίου.

158

10/08/93

19, 19, 21

Ὅποιος εὐαρεστεῖ στό Θεό καρποῦται τό Δέντρον τῆς Ἀθανασίας. Θεμέλιον τῆς σοφίας εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀντίδρασις τοῦ δούλου στόν κύριό του. (Μεταφορική σημασία).

159

17/08/93

19, 22 - 25

Ἡ ἀληθής Ἐπιστήμη δέν ἔχει καμία σχέσι μέ τό κακό. Στίς συνάξεις τῶν ἁμαρτωλῶν δέν ὑπάρχει φρόνησις. Ἡ Δαιμονιώδης σοφία. Οἱ καταστρέφοντες τόν νοῦν, αὐτό τό πολύτιμον ὄργανον τῆς ψυχῆς. Προτιμώτερος ὁ ταπεινός ἀπό τόν εὐφυή. Ἀλλοίμονον σ᾿ ἐκεῖνον πού διαστρέφει τό δίκαιον καί τήν ἀλήθεια γιά νά κερδίση μιά δίκη.

160

24/08/93

19, 26 20 , 1

Πρόσεχε τήν ὑποκρισία τοῦ ἐχθροῦ σου. Ἀπό τίς ἀλλοιώσεις τοῦ προσώπου του καί τίς κινήσεις του πολλά συμπεράσματα μπορεῖς νά ἔχης. Γενικά: «στολισμός ἀνδρός καί γέλως ὀδόντων καί βήματα ἀνθρώπου ἀναγγέλλει τά περί αὐτοῦ» (19,30).

161

31/08/93

20, 2 - 8

Μή μαζεύης μέσα σου τούς λόγους τοῦ θυμοῦ σου. Ἐξηγήσου ἤ συγχώρησε. Μή ἐπιβάλης τήν ἄποψί σου μέ βία ἀλλά μέ ἐπιχειρήματα. Ὁ πολυλογᾶς καί ἡ ἀξία τῆς σιωπῆς. Ὁ λόγος εἶναι τέχνη καί ἦθος. Τέλος θερινῆς Περιόδου 1993. Τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ Δόξα.

162

17/05/94

20, 9 - 10

Εἰσαγωγή στή νέα θερινή περίοδο. (Γνήσιος καί νόθος Λόγος τοῦ Θεοῦ. Καλοί καί κακοί ἀκροαταί). Προκοπή ἀπό ἀντίξοες καταστάσεις καί καταστροφή ἀπό εὐνοϊκές προϋποθέσεις. Ὑπάρχει δωρεά ἐκ μέρους σου πού δέν σέ συμφέρει. Καί ὑπάρχει δωρεά πού θά λάβης πολλαπλοῦν ἀνταπόδομα.

163

24/05/94

20, 11 - 13

Ἐξευτελισμός ἀπό μιά ματαία δόξα. Δοξασμός ἀπό μιά ἄσημη κατάστασι. Τό φτηνό τό πρᾶγμα πολλές φορές πληρώνεται. Ὁ συνετός στά λόγια του γίνεται προσφιλής, ἀλλ᾿ ὁ ἀσύνετος στά λόγια του σέ τίποτα δέν ἔχει νά ὠφελήση.

164

31/05/94

20, 14 - 21

Πρόσεξε τήν ψυχολογία αὐτοῦ πού θά σέ δανείση. Αὐτός πού ἀναζητᾶ φίλους γιά νά τόν ἐπαινοῦν. Τό ὀλίσθημα τῆς γλώσσης. Ὁ ἄκαιρος λόγος. Ὅταν ἐμποδίζεσαι νά ἁμαρτήσης ἐνῶ ἐπιθυμεῖς τήν ἁμαρτία.

165

07/06/94

20, 22 - 26

Ἡ ντροπή στόν ἄνθρωπο εἶναι κόσμημα, ἀλλά ἔχει καί τήν ἀρνητική της πλευρά πού βλάπτει. Τό ψεῦδος ἀποτελεῖ μομφή γιά τόν ἄνθρωπο. Φτάνει μέχρι τήν ψευδομανία καί ὁδηγεῖ εἰς τήν αἰωνία Κόλασι.

166

14/06/94

20, 27 - 29

Ὁ συνετός καί σοφός στά λόγια του θά προκόψη καί θά προαγάγη τόν ἑαυτό του. Τί εἶναι προκοπή. Σοφοί ὀφείλουν νά εἶναι ὅλοι οἱ Χριστιανοί ὅπως ἀπαιτεῖ ἡ Γραφή. Ἡ αὐτοκαλλιέργειά μας. Προσοχή στά τραπεζώματα καί τά δῶρα ὅταν δέν προέρχωνται ἀπό γνησία ἀγάπη.

167

21/06/94

20, 30 21, 1

Σοφία, σύνεσις, ἐμπειρία, ὅπως καί χρήματα, δέν πρέπει νά κρύπτωνται ἀλλά νά μεταδίδωνται. Ὅπως ὁ Γραμματεύς πού μαθητεύει στήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν «ἐκβάλλει ἐκ τοῦ θησαυροῦ αὐτοῦ καινά καί παλαιά» (Ματθ. 13,52). Ἡ ἀξία τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Ἄν ἁμάρτησες, μή προσθέτης καινούργιες ἁμαρτίες.

168

28/06/94

21, 1 - 2

Προσέγγισι στούς Ψαλμούς Μετανοίας, 6ον, 31ον & 50όν. Ἀπομακρύνσου ἀπό τήν ἁμαρτία σάν νά βλέπης φίδι ἤ ἀπειλῆσαι ἀπό δόντια λεονταριοῦ. Ἡ ἔννοια τῆς ἁμαρτίας. Τό φάσμα τῆς ἁμαρτίας.

169

05/07/94

21, 2 - 3

«Νόθος καί παρά φύσιν εἶναι ἡ ἁμαρτία». Τό θάνατο τῆς ψυχῆς ἀλλά καί τοῦ σώματος ἀπεργάζεται. Φυγή ἀπό προσώπου της. Μή ἀπογοητεύεσαι στόν ἀγῶνα σου. Χρειάζεται ἐγρήγορσις, ἀντίστασις, νῆψις, Πίστις, ἀγάπη στόν Χριστό (Α΄Πέτρ. 5,8).

170

12/07/94

21, 4 - 6

Τό φοβερό φαινόμενον τῆς «ὕβρεως» ὡς ἀλαζονεία καί ὑπερηφάνεια. Ἡ δέησις τοῦ εὐσεβοῦς Πτωχοῦ φθάνει «ἕως ὠτίων Κυρίου». Ἐκεῖνος πού μισεῖ τόν ἔλεγχο βαδίζει στά χνάρια τοῦ ἁμαρτωλοῦ.

171

19/07/94

21, 7 - 8

Ἡ ἀνάγκη τῆς πίστεως στήν καθημερινότητα. Θέλεις νά κτίσης σπίτι καί νά κάνης σωστό σπιτικό; Πρόσεξε τίς προϋποθέσεις πού θέτει ὁ Θεός.

172

26/07/94

21, 9 - 10

Ποικίλες μορφές συναγωγῶν πονηρευομένων ἀνθρώπων. Ἡ ὁδός τῶν ἁμαρτωλῶν εἶναι ὡμαλισμένη ἀπό πέτρες - ἐμπόδια, ἀλλά στό τέρμα της ἀναμένει ὁ λάκκος τοῦ Ἅδου. Λόγοι πού πολλοί ἀκολουθοῦν τήν ὁδόν τῆς ἀπωλείας.

173

02/08/94

21, 11 - 12

Πῶς μποροῦμε νά ἔχωμε τήν γνῶσι τοῦ Θεοῦ; Μέ τό σχῆμα: Πίστις – Βίωσις – Γνῶσις. Δέν θά παιδαγωγηθῆ κατά Θεόν ὅποιος δέν εἶναι ἔξυπνος καί ἱκανός.

174

09/08/94

21, 13 - 16

Ἡ γνῶσις τοῦ σοφοῦ θά πληθαίνη σάν κατακλυσμός ὑδάτων. Τοῦ σοφοῦ πού κατακλύζεται ἀπό τό Πνεῦμα τό Ἅγιον. Ὅλες οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς τοῦ ἀνοήτου ἀνθρώπου μοιάζουν μέ «ἀγγεῖον συντετριμμένον» πού τίποτε δέν συγκρατεῖ. «Δίδου σοφῷ ἀφορμήν καί σοφώτερος ἔσται». Φορτικός ὁ ἀνόητος.

175

16/08/94

21, 17 - 20

Τό στόμα τοῦ φρονίμου παντοῦ περιζήτητο. Σάν ἐρειπωμένο σπίτι μοιάζει ὁ μωρός. Ἀνάλογη περιφερομένη εἰκόνα μεγάλου μέρους τῆς νεολαίας μας. Ἡ παιδεία τοῦ Θεοῦ θεωρεῖται στούς ἀνοήτους σάν σιδερένια δεσμά. Πρέπει νά ἀναθεωρήσουμε τήν ἔννοια τῆς ἐλευθερίας. Μορφές γέλωτος.

176

23/08/94

21, 21 - 24

Ἡ μόρφωσις στόν συνετόν εἶναι ἕνα στολίδι. Τά πόδια τῶν ἀπαιδεύτων τρέχουν σέ πολλές καί ἄκαιρες ἐπισκέψεις στά σπίτια. Ὁ ἀπαίδευτος παρακολουθεῖ ἀπό τίς ἀνοικτές πόρτες ὅσα λέγονται καί ἀκούονται. Τό κρυφάκουσμα. Μιά ἐπαινετή περίπτωσις κρυφακούσματος.

177

30/08/94

21, 25 - 27

Τῶν φρονίμων τά λόγια εἶναι πάντοτε καλοζυγισμένα,ὄχι ὅμως καί τῶν ἀσυνέτων. «Μή προτρεχέτω ἡ γλῶσσα τῆς διανοίας». Ὅταν καταρᾶται ὁ ἀσεβής τόν Σατανᾶν, τόν ἑαυτόν του καταρᾶται. Τό πρόσωπον τοῦ Σατανᾶ κατά τόν Ἅγ. Ἰωάννην Δαμασκηνόν & Ἅγ. Διονύσιον Ἀρεοπαγίτην. Τέλος θερινῆς περιόδου. Δόξα τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ.

178

09/05/95

21, 28 22, 2

Εἰσαγωγή στή νέα θερινή Περίοδο. «Ὁ Λόγος τοῦ Χριστοῦ ἐνοικείτω ἐν ὑμῖν πλουσίως, ἐν πάσῃ σοφίᾳ». (Κολ. 3, 16). Ὁ ψιθυριστής. Ὁ ὀκνηρός. Ἡ Ὀκνηρία φαινόμενον τῆς ἐποχῆς μας.

179

16/05/95

22, 1 - 3

Ἡ πνευματική ὀκνηρία, κύριο γνώρισμα τῆς ἐποχῆς μας. Ντρόπιασμα τῶν Γονέων τά ἀπαίδευτα παιδιά. Ἡ κατά κόσμον καί ἡ κατά Χριστόν παιδαγωγία. Ἡ παιδεία μας σήμερα παραπαίει καί δέν «μορφώνει» κατά Χριστόν.

180

23/05/95

22, 3 - 4

Ἡ Χριστιανική Παιδεία καί Ἀγωγή. Ἡ φρόνιμη κόρη θά κερδίση τόν σύζυγό της, ἐνῶ ἡ ἄμυαλη μέ τήν κακή συμπεριφορά της θά ντροπιάζη τόν πατέρα της.

181

30/05/95

22, 4

«Γυναῖκα ἀνδρείαν τίς εὑρήσει; Τιμιωτέρα δέ ἐστι λίθων πολυτελῶν ἡ τοιαύτη». Πτυχές στόν θαυμάσιον Ὕμνον πρός τήν ἀνδρείαν Γυναῖκα.

182

06/06/95

22, 4

Συνεχίζεται τό ἐγκώμιον τῆς ἀνδρείας Γυναίκας στήν πολύπτυχη προσωπικότητά της. Ἀντίθετα, ἡ θρασεῖα Γυναῖκα ντροπιάζει καί τόν πατέρα της καί τόν ἄνδρα της, γι᾿ αὐτό καί ἀπό τούς δυό περιφρονεῖται.

183

13/06/95

22, 6 - 12

Ἄς προσέχωμε τό ἄκαιρο. «Τοῖς πᾶσι χρόνος καί καιρός τῷ παντί πράγματι ὑπό τόν οὐρανόν» (Ἐκκλ. 3, 1).Ἡ ἔννοια τῆς μωρίας καί τοῦ μωροῦ στήν Ἁγία Γραφή. Ἡ διάρκεια τοῦ πένθους.

184

20/06/95

22, 12 - 13

Διάρκεια τοῦ πένθους στήν Π.Δ. Τί γράφει διά τό πένθος τῶν Κεκοιμημένων ἡ Καινή Διαθήκη. Τί ἀναφέρουν οἱ Ἀποστολικές Διαταγές. Πρόσεχε τήν συντροφιά σου μέ ἄφρονας ἀνθρώπους.

185

27/06/95

22, 14 - 20

Ὁ μωρός (ἐγωιστής, ἀσεβής, ρηχός) ἄνθρωπος εἶναι ἀσήκωτος. Συνεργασία Νοήσεως, Συναισθήματος καί Βουλήσεως. Ἡ δειλή καρδία ὅταν στηρίζεται στή μωρή νόησι. Ἡ φιλία προσβάλλεται ἀπό τά ἄπρεπα λόγια καί τίς ἄστοχες ἐνέργειες.

186

04/07/95

22, 21 - 27

Τί μπορεῖ νά καταστρέψη μιά φιλία. Κάνε φίλο στήν πτωχεία του. Βρισιές καί ἀντεγκλήσεις προηγοῦνται φονικῶν συμπλοκῶν. Πότε πρέπει νά σκεπάσωμε τά σφάλματα τοῦ φίλου καί πότε ὄχι. Αἴτημα εἰς τόν Κύριον ὅπως βάλη φρουρόν εἰς τό στόμα μου.

187

11/07/95

23, 1 - 6

Μιά ὡραία Προσευχή τοῦ Σοφοῦ Σειράχ. «Κύριε, Πάτερ καί Δέσποτα ζωῆς μου... ἐπιθυμίαν ἀπόστρεψον ἀπ᾿ ἐμοῦ, κοιλίας ὄρεξις καί συνουσιασμός μή καταλαβέτωσάν με καί ψυχῇ ἀναιδεῖ μή παραδῶς με».

188

18/07/95

23, 7 - 9

Ἡ παιδαγωγία τοῦ στόματος. Προϋποθέσεις γιά μιά καλή ὁμιλία. Ὁ φαῦλος κύκλος τοῦ «σοῦ εἶπα μοῦ εἶπες». Προσοχή στίς συνήθειες τοῦ στόματος. Ὁ ὅρκος.

189

25/07/95

23, 9 - 12

Ἡ παιδεία τοῦ στόματος. Μή συνηθίσης τόν ὅρκο οὔτε τήν ἀναφορά τοῦ Ἁγίου Ὀνόματος τοῦ Θεοῦ ἀνευλαβῶς. Πρόσεξε, γιά νά μή πέση βαρύ τό χέρι τοῦ Θεοῦ στό σπιτικό σου. Ἡ βλασφημία, λόγῳ καί ἔργῳ, βαρύτατο ἁμάρτημα, ἄξιο θανάτου.

190

01/08/95

23, 13 - 16

Μή συνηθίσης τό στόμα σου στήν βωμολοχία, γιατί κινδυνεύεις σέ ὅλη σου τή ζωή νά μή διορθωθῆς. Πάντοτε νά ἐνθυμῆσαι τούς Γονεῖς σου ὅταν κατακτήσης ἀξιώματα στή ζωή καί ποτέ μή τούς ὑποτιμήσης ὅταν «ἀνά μέσον μεγιστάνων συνεδρεύης». Εἰσαγωγή στά εἴδη σαρκικῶν ἁμαρτημάτων.

191

08/08/95

23, 17

Ἀναφορά στά σαρκικά ἁμαρτήματα. ( Αὐνανισμός – ἱστορία, ὁρισμός, καταδίκη ὑπό τοῦ Θεοῦ – Ἐνυπνιασμός). Τί λέγουν, ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ καί οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.

192

22/08/95

23, 17

Τά σαρκικά ἁμαρτήματα. Ἡ πορνεία. Ἡ Ἁγία Γραφή ἐξηγεῖ τήν βαρύτητα τῆς ἁμαρτίας αὐτῆς.

193

29/08/95

23, 18 - 27

Τά σαρκικά ἁμαρτήματα. Ἡ Μοιχεία. Βαρύτατον θεολογικῶς καί κοινωνικῶς ἁμάρτημα. «Τίμιος ὁ Γάμος ἐν πᾶσι καί ἡ κοίτη ἀμίαντος, πόρνους δέ καί μοιχούς κρινεῖ ὁ Θεός». (Ἑβρ. 13, 4). Τέλος θερινῆς περιόδου 1995. Καί τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ Δόξα.

194

30/04/96

24, 1

Εἰσαγωγή εἰς τήν νέα θερινή Περίοδο. Τό θέμα τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας εὑρίσκεται ἐγκατασπαρμένο, ἐκτός ἀπό τήν Σοφία Σειράχ καί στά βιβλία Ἰώβ, Βαρούχ, Παροιμίαι, Σοφία Σολομῶντος. Ἀνάγκη νά ἐξιχνιάσωμε τήν ταυτότητα τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας πού εἶναι ὁ Ἐνανθρωπήσας Θεός Λόγος, Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός.

195

07/05/96

24, 1

Ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία τοῦ θεοῦ στά Βιβλία τῶν Παροιμιῶν καί Σοφίας Σολομῶντος. Ὁ Μέγας Ἱερός Ναός τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας στήν Κωνσταντινούπολιν.

196

21/05/96

24, 1 - 4

Ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία τοῦ θεοῦ ἐξυμνεῖ τόν Ἑαυτόν της ἐν μέσῳ τοῦ λαοῦ της. Καί εἶπε:«Ἐγώ ἀπό στόματος Ὑψίστου ἐξῆλθον». Τά Ὀνόματα Λόγος καί Σοφία ταυτίζονται. Συμφωνία Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης. Ὁ θρόνος τῆς Σοφίας «ἐν ὑψηλοῖς».

197

28/05/96

24, 4 - 5

Ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία τοῦ θεοῦ κατοικεῖ «ἐν ὑψηλοῖς» ἀλλά καί εἰς τόν στύλον τῆς νεφέλης πού ὡδήγει τόν Ἰσραήλ εἰς τήν Ἔρημον. Μόνη περιέρχεται τόν «γῦρον τοῦ οὐρανοῦ» καί μόνη περιπατεῖ τά βάθη τῶν ἀβύσσων τοῦ Σύμπαντος καί τῶν θαλασσῶν.

198

04/06/96

24, 6 - 7

Ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία περιπατεῖ ἐπί τῶν κυμάτων τῆς θαλάσσης καί ἐξουσιάζει ἐπί πάντων τῶν λαῶν καί ἐθνῶν τῆς Γῆς. Ἐν συνεχείᾳ ζητᾶ τόπον καί λαόν νά ἀναπαυθῆ, δηλαδή νά ἐνανθρωπήση καί νά βρεθῆ ἀνάμεσα στούς ἀνθρώπους. Τήν ἀναγνωρίζομε στό Θεανθρώπινο Πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ.

199

11/06/96

24, 7 - 8

Ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία ἀναζητᾶ τόπον κατοικίας της, δηλαδή, λαόν καί ἄνθρωπον διά νά λάβη τήν ἀνθρωπίνη φύσι. Καί ἀπαντᾶ ὁ Θεός Πατήρ ὅτι λαός κατοικήσεως τῆς Σοφίας εἶναι ὁ λαός τοῦ Ἰσραήλ. Ἀλλά γιατί ἐκεῖ; Διότι ὁ Γενάρχης Ἀβραάμ ἦτο ἄνθρωπος Πίστεως.

200

18/06/96

24, 8 - 9

Ὁ Ναός τοῦ Σολομῶντος εἶναι μία μικρογραφία τοῦ παγκοσμίου Οἴκου τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας. Ὁ Ναός τῆς τοῦ Θεοῦ Σοφίας Κωνσταντινουπόλεως εἶναι μία μικρογραφία τοῦ Σύμπαντος, ὡς Οἴκου Θεοῦ. Ἡ ἔννοια «ἔκτισέ με» ἀναφέρεται εἰς τήν κτιστήν ἀνθρωπίνην φύσιν τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας.

201

25/06/96

24, 9 - 12

Ἡ ἔννοια τοῦ «ἔκτισέ με» δηλοῖ τήν Ἐνανθρώπησι τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας. Ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία γίνεται Λειτουργός τῆς Παλαιᾶς Σκηνῆς καί τοῦ Παλαιοῦ Ναοῦ. Καί ὁ πατήρ ἀνέπαυσε τόν Υἱόν εἰς τήν ἀγαπημένη του Πόλι Ἱερουσαλήμ. Καί ἔτσι ἐρρίζωσε σέ ἕναν λαόν ἔνδοξον.

202

02/07/96

24, 12 - 13

Οἱ ρίζες τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας κατά τήν Ἐνανθρώπησι, στό λαό τοῦ ἰσραήλ. Παρομοιώσεις ἀπό τό φυτικό βασίλειο πού δείχνουν τήν μεγαλοπρέπεια, τήν ὡραιότητα καί τήν ὠφελιμότητα τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας στό λαό της.

203

09/07/96

24, 13 - 17

Ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία τοῦ Θεοῦ συνεχίζει νά παρομοιάζει τόν Ἑαυτό της μέ φυτά τῆς παλαιστίνης, γιά νά δείξη τήν μεγαλοπρέπεια, τήν ὡραιότητα καί ὠφελιμότητά της ἀνάμεσα στό λαό της. Τελευταῖον παράδειγμα ἡ Ἄμπελος. Θεολογικά συμπεράσματα.

204

16/07/96

24, 18 - 22

Ἐγώ, λέγει ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία τοῦ Θεοῦ, Εἶμαι ἡ μητέρα τῆς καλῆς ἀγάπης, τοῦ θείου φόβου, τῆς ὀρθῆς γνώσεως, τῆς ἁγίας ἐλπίδος, ὡς ἄκτιστες ἐνέργειες πού ξεκινοῦν ἀπό Ἐμένα. Καί προβαίνει σέ μέγα προσκλητήριο. Καί μόνη ἡ θύμησί της εἶναι πιό γλυκειά καί ἀπό τό μέλι. Στή θεωρία της δέν ὑπάρχει κορεσμός. Στή διακονία της δέν ὑπάρχει ντρόπιασμα.

205

23/07/96

24, 22 - 28

Τελευταῖος λόγος τῆς Ἐνυποστάτου Σοφίας. Ὁμιλεῖ ἐφ᾿ ἐξῆς ὁ Σοφός Σειράχ λέγοντας ὅτι ὅσα ἐλέχθησαν, περιέχονται στό Βιβλίον τοῦ Νόμου. Ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία εἶναι δυνατή καί ἕτοιμη νά προσφέρη σέ ὅποιον ζητήση, σοφία καί σύνεσι.

206

30/07/96

24, 28 - 31

Οὔτε ὁ Ἀδάμ ἐγνώρισε τελείως τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν, οὔτε ὁ ἔσχατος στήν ἱστορία ἄνθρωπος θά τήν ἐξιχνιάση. Ἡ θαυμασία ἐπικοινωνία της μέ τόν ἄνθρωπο πού τήν ἀγαπᾶ. Μυστικισμός. Ἡ θεία μέθη τῆς ψυχῆς.

207

06/08/96

24, 32 25, 1

Ἔκθαμβος ὁ ἱ. Συντάκτης ἀπό τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν τοῦ Θεοῦ, λέγει ὅτι θά ἁπλώση τήν γνῶσι της ἕως τίς ἐσχατιές τῆς γῆς καί ἕως τό τέρμα τῶν αἰώνων. Καί ἐκοπίασε πρός τοῦτο γιά τό δικό του καί τό κοινό καλό. Σέ τί ἡ Ἐνυπόστατος Σοφία ὡραΐζεται;

208

13/08/96

25, 1 - 2

Ὁμόνοια ἀδελφῶν, φιλία τῶν πλησίον, συμφωνία συζύγων, εἶναι τά ὡραΐζοντα τήν Ἐνυπόστατον Σοφίαν. Ἀντίθετα, μισεῖ πτωχόν ἀλαζόνα, πλούσιον ψεύστην καί γέροντα μοιχόν.

209

20/08/96

25, 3 - 7

Θέσεις σωστές τῶν ἡλικιωμένων ἀνθρώπων. Δέκα λόγοι πού κάνουν τόν ἄνθρωπο εὐτυχῆ. α). Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει εὐπειθῆ καί καλά παιδιά. β). Ὁ ἄνθρωπος πού ζῆ καί βλέπει νά τιμωρῆται ἡ ἀδικία καί τό κακό.

210

27/08/96

25, 7 - 12

Συνέχεια τῶν δέκα περιπτώσεων πού ὁ ἄνθρωπος θεωρεῖται εὐτυχής, ὅπως ὁ ἐπιτυχής Γάμος κλπ. Μέγιστον καί τελευταῖον εἶναι ὁ Φόβος τοῦ Θεοῦ πού γεννᾶ τήν Πίστι καί τήν Ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Τέλος Θερινῆς Περιόδου 1996. Καί τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ Δόξα.

211

13/05/97

25, 13 - 14

Μιά μικρή Εἰσαγωγή περί τῆς ἀνάγκης τῆς ἀκροάσεως τοῦ Θείου Λόγου. Ἡ πληγή τῆς καρδίας γενικά, πρό παντός ὅμως ἀπό τήν κακή σύζυγο. Ἡ προσβολή καί ἐκδίκησι ἐχθρῶν μέ συσσωρευμένο μῖσος, εἶναι ἀσήκωτη.

212

20/05/97

25, 15 - 19

Ὁ θυμός τοῦ ἐχθροῦ. Εἶναι προτιμωτέρα ἡ συνοίκησις μέ λεοντάρι καί φίδι, παρά μέ σύζυγο πονηρά καί κακή. Ἡ κακία τῆς Γυναικός ἀλλοιώνει τήνἔκφρασι τοῦ προσώπου της. Εἶναι μικρά κάθε κακία μπροστά στήν κακία τῆς Γυναικός. Ἑρμηνεία τῆς Ψυχολογίας της.

213

27/05/97

25, 20 - 21

Ἡ σύζυγος μέ τήν πολυλογία, ἀντιλογία καί λοιδωρία της, ἐνοχλεῖ τόν φιλήσυχο σύζυγό της. Μή θέσης κριτήριο Γάμου τήν ὀμορφιά μιᾶς γυναίκας. Κριτήρια γάμου. Οἱ προγαμιαῖες σχέσεις. Ὑπόδειγμα θέσεων ἡ Προσευχή Τωβία καί Σάρρας.

214

03/06/97

25, 22 - 24

Χαρακτηρισμοί τῆς πονηρᾶς συζύγου. Ὅταν, δηλαδή, διαθέτη ἀκαλλιέργητη ψυχή, σκυθρωπό πρόσωπο, πικραμένη καρδιά, βραδυκίνητα χέρια καί πόδια. Αὐτά ὅλα, δέν καθιστοῦν τόν σύζυγο εὐτυχῆ. «Ἀπό Γυναικός, ἀρχή ἁμαρτίας καί δι᾿ αὐτήν ἀποθνήσκωμεν πάντες».

215

10/06/97

25, 25 26, 1

Συνέχεια περί τῆς πονηρᾶς συζύγου. Μή δώσης ἐξουσία στά χέρια τῆς αὐταρχικῆς συζύγου. Μή διστάσης νά τήν διώξης (διαζύγιο) ἄν δέν συμμορφώνεται. Ὀλίγα περί διαζυγίου. Ἡ καλή σύζυγος διπλασιάζει τά χρόνια τῆς ζωῆς τοῦ συζύγου της. Ἡ ἔννοια «βοηθός».

216

17/06/97

26, 1 - 6

Ἡ ἔννοια ὅτι ἡ Γυναῖκα εἶναι «βοηθός» τοῦ ἀνδρός. Ἡ ἀνδρεία Γυναῖκα καί ὁ ἔπαινός της. Ἡ ἀγαθή Γυναῖκα γίνεται σύζυγος ἀγαθοῦ ἀνδρός. Πλουσίου καί πτωχοῦ τό πρόσωπον εἶναι χαρούμενο ἄν ἔχουν ἀγαθή σύζυγο. Τό φοβερόν κακόν τῆς ἀντιζηλείας.

217

24/06/97

26, 5 - 9

Ἡ ἀντιζηλεία, πάθος φοβερόν. Μιά ἱστορία ἀπό τήν Π.Δ. Οἱ ἀταίριαστοι σύζυγοι. Συμφορά ἀληθινή εἶναι ἡ μέθυσος σύζυγος. Ἀπό ποῦ διακρίνεται ἡ πόρνη Γυναῖκα. Ἀπό τόν μετεωρισμό καί τήν κίνησι τῶν ματιῶν της. Ἀπαιτεῖται μεγίστη προσοχή.

218

01/07/97

26, 10 - 12

Φύλαξε τήν θυγατέρα σου ἄν εἶναι ἀπρόσεκτη ἔναντι τῶν ἀνδρῶν. Ἀρίστη παιδαγωγία εἶναι ὁ φόβος τοῦ Θεοῦ γιατί «ἀρχή σοφίας φόβος Κυρίου»( Παροιμ. 1,7). Ἡ κατ᾿ ἐξακολούθησι ἀνήθικος γυναῖκα. Περιγραφή τῶν κινήσεων καί μεθόδων τῆς ἀνηθίκου γυναικός ἀπό τίς Παροιμ. 7,1 - 12.

219

08/07/97

26, 12 - 17

Ἡ Μπαλάντα τῆς Λίμπυ – Λάμα – Λάχ. Ἡ γεμάτη χάριτες σύζυγος ἀναπαύει τόν σύζυγό της. Ἡ μετρημένη στά λόγια της σύζυγος. Ἡ πεπαιδευμένη σύζυγος. Ἡ συνεσταλμένη καί ἡ ἐν εὐρείᾳ ἐννοίᾳ ἐγκρατής Σύζυγος. Ἡ ἀγαθή Σύζυγος, βασίλισσα τοῦ σπιτιοῦ της.

220

25/07/97

26, 18 - 22

Ἔπαινος τῆς ἐναρέτου καί ὡραίας συζύγου. Παιδί μου, κατά τό ἄνθος τῆς ἡλικίας σου φύλαξε ὑγιῆ τόν ἑαυτό σου. Ἡ γνησιότης τῶν ἀπογόνων. Συνέπειες ἐκ τῆς μοιχείας. Ἡ πόρνη Γυναῖκα καί ἡ πορνεία.

221

22/07/97

26, 22 - 28

Ἡ τιμία σύζυγος στέκεται πύργος ἀσάλευτος στίς ἄνομες ἐπιθέσεις. Εἰς τήν ἐκλογήν τῶν συζύγων ὁ καθένας βρίσκει τόν ὅμοιό του, εἴτε καλόν εἴτε κακόν. Ἡ ἀδιάντροπη καί ἡ σεμνή σύζυγος. Φόβος Κυρίου καί ἐντροπή. Ἡ σύζυγος πού τιμᾶ ἤ δέν τιμᾶ τόν σύζυγον. Ἡ φωνακλοῦ καί γλωσσοῦ σύζυγος. Τρία σπουδαῖα θέματα.

222

29/07/97

26, 28 27, 1

Τρία πράγματα γιά τά ὁποῖα λυπεῖται ὁ Σοφός Σειράχ. Ἐμπόριον, ἔμπορος καί ἀδικία. Τό συμφέρον στό ἐμπόριον σκληραίνει τόν ἄνθρωπο. Ἡ ἀπάτη τοῦ πλούτου. Τί συμβουλεύει τό Πνεῦμα τό Ἅγιον.

223

05/08/97

27, 2 - 6

Ἀνάμεσα στήν ἐμπορική δοσοληψία ἐμφιλοχωρεῖ ἡ ἁμαρτία. Ὁ φόβος τοῦ Κυρίου περισώζει τά πράγματα. Μάθε νά κοσκινίζης τούς λογισμούς σου. Οἰ βλάσφημοι λογισμοί. Οἱ λογισμοί γίνονται φανεροί μέ τήν συζήτησι. Ὁ καλλιεργημένος ἄνθρωπος.

224

12/08/97

27, 7 - 14

Τό πρόσωπον καί οἱ λόγοι ἑνός ἀνθρώπου καθορίζουν τήν ποιότητά του. Ἐάν ἐπιδιώκης τήν ἁγιότητα, αὐτή θά σέ κατακαλύψη σάν ποδῆρες ἱμάτιον. Τά πάθη ἀντιπροσωπεύονται ἀπό συγκεκριμένους δαίμονες.Τά λόγια τοῦ εὐσεβοῦς εἶναι πάντοτε σοφά. Μή χάνης τόν καιρό σου ἀνάμεσα σέ ἀνοήτους ἀνθρώπους. Ὁ πολύορκος.

225

19/08/97

27, 15 - 24

Ἀντιπαραθέσεις ὑπερηφάνων ἀνθρώπων. Ἡ ἀποκάλυψις μυστικῶν τοῦ φίλου μας ἔχει ὀδυνηρές συνέπειες. Ὁ Ὑποκριτής καί ἡ Ὑποκρισία. Χαρακτηριστικά τοῦ Ὑποκριτοῦ. Ὁ ἱ. Συγγραφεύς ὁμολογεῖ ὅτι περισσότερο παντός ἄλλου πράγματος τόν ὑποκριτή ἐμίσησε καί εὔχεται ποτέ νά μή φθάση νά τοῦ ὁμοιάση.

226

26/08/97

27, 25 - 30

Ὅποιος ἐργάζεται τό κακόν στόν ἄλλον, αὐτό βρίσκει τόν ἴδιον. Ἡ Εἰρωνεία. Σέ παγῖδα θά πέσουν οἱ χαιρέκακοι. Μνησικακία καί ὀργή εἶναι πάθη βδελυκτά στό Θεό. Τέλος θερινῆς περιόδου 1997. Καί τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ Δόξα.

227

05/05/98

28, 1 - 4

Εἰσαγωγή. Ἡ ἀξία τοῦ Λόγου τοῦ Θεοῦ. Ἐκεῖνος πού ἐκδικεῖται τούς ἄλλους, τόν ἐκδικεῖται ὁ Θεός. Συγχώρησε τόν πλησίον σου γιά νά συγχωρηθῆς καί σύ ἀπό τόν Θεόν. «Ἄφες ἡμῖν τά ὀφειλήματα ἡμῶν ὡς καί ἡμεῖς ἀφίεμεν τοῖς ὀφειλέταις ἡμῶν...».

228

21/05/98

28, 5 - 10

Τί χρειάζεται νά καταπολεμηθῆ ἡ ἐχθρότης κατά τοῦ πλησίον; Ἡ Μνήμη τοῦ θανάτου καί ἡ Μνήμη τῶν Ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ. Ἀπόφευγε τίς φιλονικίες. Μέ τήν εὐκαιρία, ἡ προσφορά μιᾶς δέσμης ἀπό ὑπομνήσεις χρήσιμες.

229

19/05/98

28, 11 - 18

Ἡ ἀσυγκράτητη ἔρις. Ἀπό σένα ἐξαρτᾶται τί θά κάνης. Μή σταθῆς ψιθυριστής, διπρόσωπος καί συκοφάντης. Τρομακτικά τά ἀποτελέσματα. «Θάνατος καί ζωή ἐν χειρί γλώσσης»(Παροιμ. 18,21).

230

26/05/98

28, 19 29,1

Ἡ πικρή γλῶσσα. Ὁ ζυγός της εἶναι σιδερένιος καί τά δεσμά της χάλκινα. Ὁ θάνατος πού προκαλεῖ εἶναι πικρότερος τοῦ Ἅδου. Γι᾿ αὐτό πάρε ζυγαριά καί ζύγια ὅταν μιλᾶς, ὅπως καί θύρα καί κλειδαριά στό στόμα σου. Ὁ δανεισμός χωρίς τόκο εἶναι μορφή ἐλεημοσύνης.

231

02/06/98

29, 1 - 9

Τό δάνειον χωρίς τόκον εἶναι ἐντολή Θεοῦ καί μιά μορφή ἐλεημοσύνης. Ὑποχρεώσεις Δανειστοῦ καί Χρεωφειλέτου. Οἱ πονηρές κινήσεις τοῦ Χρεωφειλέτου. Τά πάντα νά γίνωνται μέ διάκρισι.

232

09/06/98

29, 10 - 20

Προτιμώτερο νά χάσης χρήματα, προκειμένου νά βοηθήσης μέ δανεισμό, τόν ἀδελφό καί φίλο. Πιό πολύ θά σέ βοηθήση ἡ ἐλεημοσύνη ἀπό τόν συσσωρευμένο χρυσό. Ἡ ἐγγύησις εἶναι καί αὐτή μορφή ἐλεημοσύνης. Ἐγκρύπτει ὅμως πολλούς κινδύνους. Χρειάζεται διάκρισις.

233

16/06/98

29, 21 - 23

Ἡ συντήρησι τῆς ζωῆς εἶναι ὁ ἄρτος, τό νερό, ὁ ἱματισμός, τό σπίτι. Νά εἶσαι ὀλιγαρκής. Ὁ Πολιτισμός. Ἡ Εὐημερία. Μή γίνεται ἡ ζωή σου παρασιτική. Μένε εὐχαριστημένος σέ ὅ,τι ὁ Θεός σοῦ ἔδωσε καί δόξαζε τόν θεόν.

234

23/06/98

29, 23 30, 1

Νά μένης εὐχαριστημένος καί μέ τά πολλά καί μέ τά λίγα. Ὑπόδειγμα ὁ Ἀπ. Παῦλος( Φιλιπ. 4, 19). Ὁ Δανειστής συνήθως κακομιλᾶ στόν Δανειζόμενο. Σπουδαῖο τό Μάθημα τῆς αὐταρκείας.

235

30/06/98

30, 1 - 2

Τί σημαίνει ὅτι ὁ πατέρας ἀγαπᾶ τό παιδί του. Ποιό εἶναι τό κριτήριο τῆς ἀγάπης. Πρέπει νά ἐπιμείνη ὁ πατέρας στήν σωστή ἀγωγή χωρίς χαλαρότητα. Εἶναι γνωστό ὅτι τό παιδί εἶναι ἐγωκεντρικό.

236

07/07/98

30, 2 - 9

Ἡ ἀνάγκη τῆς παιδαγωγίας ἐπειδή τό παιδί εἶναι ἐγωκεντρικόν. Σέ περίπτωσι θανάτου τοῦ πατέρα τό παιδαγωγημένο παιδί μπορεῖ νά κρατήση σπίτι καί ἐπάγγελμα τοῦ πατέρα. Μή παραχαϊδεύης τό παιδί σου γιατί ποικιλότροπα τό ζημιώνεις.

237

14/07/98

30, 9 - 13

Ἡ ἀγωγή τῶν τέκνων. Μή παραχαϊδεύης τό παιδί σου, οὔτε νά παιδιαρίζης μαζῆ του. Μή δώσης ἐξουσία ὅσο εἶναι νέο τό παιδί σου. Μή παραβλέψης τίς ἀταξίες του. Μάθε το νά πειθαρχῆ καί νά ὑπακούη. Ἐργάσου στήν διάπλασι τοῦ χαρακτῆρος τοῦ παιδιοῦ σου.

238

21/07/98

30, 13

Ἡ Χριστιανική διαπαιδαγώγησις ἔχει ἀσκητικό χαρακτῆρα. Ἔχομε τήν ἐφηρμοσμένη παιδαγωγική. Ἐπίμετρον: Τό σύγχρονο παιδί. Σύγχρονες πραγματικότητες. Τό ἔργον τῆς Οἰκογενείας.

239

28/07/98

30, 14 - 21

Ἡ Ὑγεία εἶναι προτιμωτέρα τοῦ Πλούτου. Διάκρισις εὐφροσύνης καί χαρᾶς. Εἶναι προτιμώτερος ὁ θάνατος ἀπό μιά μακροχρόνια καί ἀνίατη ἀρρώστεια. Ὑπάρχει ὅμως καί ἡ ὁπτική γωνιά τῆς πνευματικῆς ὠφελείας (πρβλ. Ἰώβ). Μή παραδώσης τή ζωή σου σέ λῦπες καί μαῦρες σκέψεις.

240

04/08/98

30, 21 - 25

Θέσεις ἐπί πένθους νεκροῦ. Νά ἀγαπᾶς τή ζωή σου σάν δῶρο τοῦ Δημιουργοῦ. Ἡ ζήλεια καί ὁ θυμός ἐλαττώνουν τή ζωή. Ἡ ἀγχώδης μέριμνα ὁδηγεῖ σέ πρόωρα γηρατειά. Ἡ καθωρισμένη ἀπό τό Θεό δίαιτα τοῦ ἀνθρώπου.

241

11/08/98

30, 25

Ἡ δίαιτα πού καθορίζει ὁ Θεός γιά τόν ἄνθρωπο. Ἡ θεολογία τῆς τροφῆς. Ἡ ψυχοσωματική ὑγεία. «Ὁ ἁμαρτάνων ἔναντι τοῦ ποιήσαντος αὐτόν ἐμπέσοι εἰς χεῖρας ἰατροῦ»(Σοφ. Σειρ. 38, 14).

242

18/08/98

31, 1 - 5

Ἡ ἀγρυπνία γιά τήν ἀπόκτησι πλούτου λυώνει τό ἀνθρώπινο σῶμα. Ὁ κόπος τοῦ πλουσίου καί ὁ κόπος τοῦ φτωχοῦ. Πρέπει νά ὑπάρχη κοινωνία ὑλικῶν καί πνευματικῶν ἀγαθῶν (Β΄Κορ. 8, 13 – 14). Αὐτός πού ἀγαπᾶ τό χρυσάφι ποτέ δέν θά γίνη πνευματικός ἄνθρωπος.

243

25/08/98

31, 6 - 12

Πολλοί κατεστράφησαν ψυχικά καί σωματικά στήν προσπάθειά τους νά πλουτήσουν. Εὐτυχής, πάντως, ὁ πλούσιος πού σκοπό του δέν ἔκανε τό χρυσάφι. Εἶναι ὁ πλούσιος ὁ ἐνάρετος, ὁ ἐλεήμων, ὁ ἐθνικός εὐεργέτης. Γι᾿ αὐτό καί τά ἀγαθά του ἔχουν εὐλογηθῆ ἀπό τόν θεόν.

244

01/09/98

31, 13 - 22

Τό πονηρό, φθονερό μάτι στά ἀγαθά τοῦ ἄλλου. Νά αἰσθάνεσαι τίς ἀνάγκες τοῦ πλησίον «ἐκ σεαυτοῦ». Φάγε σάν ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ. Κανόνες καλῆς συμπεριφορᾶς σέ Συμπόσιο. «Ἄκουσόν μου, τέκνον, καί μή ἐξουδενώσης με». Τέλος Θερινῆς Περιόδου 1998. Καί τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ Δόξα.

245

27/04/99

31, 23 - 25

Εἰσαγωγή θερινῆς Περιόδου. Ἡ γενναιόδωρος ἤ πενιχρά προσφορά φαγητῶν σέ πτωχούς. Μή κάνης τό παλληκάρι στό κρασί. Ἡ χρῆσις τοῦ οἴνου. Ἡ μέθη. Μαρτυρίες τῆς Παλαιᾶς καί Καινῆς Διαθήκης.

246

04/05/99

31, 25 32, 1

Γενετικές ἐπιπτώσεις ἐκ τῆς μέθης. Ἡ χρῆσις τοῦ οἴνου μετά διακρίσεως. Ἡ μέθη ἀποκαλύπτει τόν χαρακτῆρα τοῦ μεθύοντος. Πρόσεχε τήν συμπεριφορά σου ἔναντι ἑνός μεθυσμένου. Εἶναι ἐπικίνδυνη. Μερικές συμβουλές γιά τόν Συμποσιάρχη.

247

11/05/99

32, 2 - 9

Προτροπές πρός τόν Συμποσιάρχην. Σημαντικές προτροπές πρός τόν ἤ τούς πρεσβυτέρους πού θά ὁμιλήσουν κατά τό Συμπόσιον. Προτροπές πρός νεώτερον πού καλεῖται νά ὁμιλήση. Μή ἐξισώνεσαι μέ τούς ἀνωτέρους σου. «Κεφαλαίωσον λόγον, ἐν ὀλίγοις πολλά».

248

18/05/99

32, 9 - 15

Μή φλυαρῆς, νέε μου, μπροστά σέ κεῖνον πού ὁμιλεῖ. Τό σεμνό πρόσωπο τοῦ νέου ἀποκαλύπτει χάριτες. Μή μένης τελευταῖος προκειμένου νά φύγης ἀπό ἔνα συμπόσιο. Πήγαινε στό σπίτι σου καί μή χαζεύης στό δρόμο. Ἐκεῖ, παῖζε ὅσο θέλεις. Καί εὐλόγει τόν Κύριον τόν εὐφραίνοντα τήν νεότητά σου.

249

25/05/99

32, 16 - 21

Ὁ ἁμαρτωλός ἄνθρωπος ἀποφεύγει τόν ἔλεγχο. Ὁ νοήμων ἀκούει ὅλες τίς γνῶμες. Χωρίς σκέψι, τίποτα μή ἐνεργῆς. Μή βαδίζης σέ δρόμο πού ὑπάρχουν κακοτοπιές. Μή θαρρεύεσαι σέ δρόμο πού δέν βλέπης ἐμπόδια.

250

01/06/99

32, 22 33, 3

Φυλάξου, ἀκόμη καί ἀπό τά παιδιά σου. Ἔχε τήν πεποίθησί σου στόν Κύριον. Εἰς ἐκεῖνον πού ἔχει φόβον Θεοῦ, κακό δέν θά τόν συναντήση. Ὁ σοφός δέν μισεῖ τόν Νόμον τοῦ Θεοῦ.

251

08/06/99

33, 3 - 6

Ὁ Σκεπτικισμός καί ἡ αὐθεντία τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἡ προετοιμασία τοῦ λόγου πού θά ἐκφωνήσωμε ἤ θά ἀπαντήσωμε. Ὁ τύπος τοῦ μωροῦ ἀνθρώπου. Ὁ τύπος τοῦ εἴρωνος ἀνθρώπου.

252

15/06/99

33, 7 - 10

Ἡ διαφορά τῶν ἡμερῶν σέ ἐργάσιμες καί ἀργίες. Ἐθεσμοθετήθη ἀπό τόν Θεόν. Κυρώσεις γιά τήν καταπάτησι τῶν ἀργιῶν. Διαφοροποίησις καί τῶν ἀνθρώπων ἕνεκα τῆς ἀγαθῆς ἤ κακῆς προαιρέσεώς των.

253

22/06/99

33, 11

Ὁ Κύριος διαφοροποιεῖ ἀνθρώπους καί λαούς. Ὅλοι ὅμως οἱ ἄνθρωποι εἶναι ἐξ ἑνός αἵματος. Εἰς τό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ δημιουργία Ἐθνῶν ἐπί τῶν συνόρων τῶν ὁποίων θέτει Ἀγγέλους φύλακας. Ἡ παγκοσμιοποίησις τῶν Ἐθνῶν εἶναι δαιμονική ἔμπνευσις καί ἀνοίγει τόν δρόμο στόν Ἀντίχριστο.

254

29/06/99

33, 11 - 13

Χαρακτηριστικά τοῦ Ἀνόμου( Ἀντιχρίστου) κατά τό Βιβλίον τῆς Διδαχῆς. Ὁ Θεός, κατά τήν προαίρεσι ἑκάστου, δημιουργεῖ, ἄλλα «σκεύη» εἰς τιμήν καί ἄλλα εἰς «ἀτιμίαν». Τοῦτο γίνεται κατά τήν πρόγνωσι τοῦ Θεοῦ. Ὅλα τά ἀναφερόμενα δεινά τοῦ Βιβλίου τῆς Ἀποκαλύψεως εἶναι ἀποτέλεσμα τῶν χειρῶν τοῦ ἀνθρώπου, πού ὁ Θεός ἐπιτρέπει νά γίνουν.

255

06/07/99

33, 14 - 18

Ἡ διπλῆ ἐμφάνισι τῶν ὄντων καί τῶν πραγμάτων στή ζωή δέν προδικάζει τήν Δυαρχίαν.Ἕνας ὁ Θεός καί ἀγαθός. Τό κακόν ὑπάρχει στήν προαίρεσι καί τήν ἐλευθερία. Ἀναφορά στήν ἔρευνα καί τούς κόπους τοῦ Σοφοῦ Σειράχ προκειμένου νά γράψη τό ὁμώνυμον Βιβλίον του.

256

13/07/99

33, 16 - 33

Ἡ χαρά τοῦ Σειράχ πού εὐλόγησε ὁ Κύριος τό ὁμώνυμον ἔργον του. Μή ἀναθέσης τά οἰκονομικά σου, οὔτε στή Γυναῖκα σου, οὔτε στό Γυιό σου, οὔτε στόν Ἀδελφό σου, οὔτε στό Φίλο σου. Μένε οἰκονομικά ἀνεξάρτητος. Διατήρησε τήν οἰκονομική σου ἀξιοπρέπεια. Ἡ Διαθήκη. Μερικά περί Δούλων καί Δουλείας.

257

20/07/99

34, 1 - 5

Τά ὄνειρα δίδουν φτερά στούς μωρούς. Τί εἶναι τό ὄνειρο; Αὐτός πού πιστεύει στά ὄνειρα μοιάζει μ᾿ ἐκεῖνον πού προσπαθεῖ ν᾿ ἁρπάξη τή σκιά του, ἤ νά συλλάβη τόν ἄνεμο. Τό ὄνειρον εῖναι εἴδωλον ἐσωτερικῶν καταστάσεων. «Μαντεῖαι καί οἰωνισμοί καί ἐνύπνια μάταιά ἐστίν».

258

27/07/99

34, 5 - 9

«Μαντεῖαι καί οἰωνισμοί καί ἐνύπνια μάταιά ἐστίν». Ἐν τούτοις πολλάκις ἐπαληθεύουν. Σέ δοκιμάζει ὁ Κύριος ἄν τόν ἀγαπᾶς (Δευτ. 13, 1 – 4). Τά ὄνειρα πού στέλλονται ἀπό τόν Θεόν. Πάντως, «πολλούς ἐπλάνησαν τά ἐνύπνια». Τήν ἀλήθεια θά τήν βρῆς στό Λόγο τοῦ Θεοῦ καί ὄχι στά ὄνειρα.

259

03/08/99

34, 10 - 13

Ἡ ἀξία τῆς γνώσεως καί τῆς πείρας στή ζωή. Ἡ ἐπιτυχία καί ἡ ἀποτυχία. Τό κόμπλεξ τῆς ἐπιτυχίας. Ὅ,τι ἔμαθα μοῦ στάθηκε χρήσιμο, λέγει ὁ Σοφός Σειράχ καί μέ βοήθησε νά διασώσω τή ζωή μου.

260

10/08/99

34, 13 - 16

Ψυχή πού φοβεῖται τόν Κύριον θά μακροημερεύση. Ὁ φοβούμενος τόν Κύριον, τίποτε ἄλλο δέν ἔχει νά φοβηθῆ. Μακαρία ἡ ψυχή πού φοβεῖται τόν Κύριον. Οἱ ὀφθαλμοί Κυρίου στρέφονται πάντοτε εὐμενῶς σέ ὅσους τόν ἀγαποῦν.

261

17/08/99

34, 17 - 20

Πλεονεκτήματα τοῦ ἀνθρώπου πού ἀγαπᾶ τόν Θεόν. Ἡ ἄδικη θυσία εἶναι προσφορά «μεμωκημένη». Οἱ Χριστιανοί προσφέρουν θυσίαν εὐάρεστον εἰς τόν Θεόν, τό ἁγνό σῶμα τους (Ρωμ. 12, 1 – 2). Δέν εὐδοκεῖ ὁ Θεός σέ θυσίες ἀσεβῶν, οὔτε συγχωρεῖ μέ τό πλῆθος τῶν θυσιῶν χωρίς μετάνοιαν.

262

24/08/99

34, 21 - 26

Ἐκεῖνος πού στερεῖ τό ψωμί τοῦ ἐργαζομένου εἶναι κοινωνικά φονιάς. Σέ μιά κοινωνία ἀνθρώπων, ὅταν ὁ ἕνας οἰκοδομῆ καί ὁ ἄλλος γκρεμίζη, τί κερδίζουν; Ὅταν κανείς καθαρίζεται καί πάλι ξαναρυπώνεται, ποιά ἡ ὠφέλεια; Ἔτσι συμβαίνει ὅταν ἁμαρτάνωμε καί ξαναμαρτάνωμε.

263

31/08/99

35, 1 - 10

Ὁ εὐσεβής ἄνθρωπος προσφέρει εὐχαριστήριες θυσίες χωρίς νά φειδωλεύεται σέ συχνότητα καί ποιότητα. Ἡ ἐντολή λέγει: Μή φανῆς πρό τοῦ Κυρίου μέ ἄδεια χέρια. Κάθε προσφορά πρέπει νά γίνεται μέ χαρούμενο τρόπο. Καί ὁ Θεός ἀποδίδει ἑπταπλάσια. Τέλος θερινῆς περιόδου 1999. Καί τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ Δόξα.

264

16/05/00

35, 11 - 19

Εἰσαγωγή στή νέα θερινή περίοδο. Μήπως ὁ Θεός δωροδοκεῖται; Μή στηρίζεσαι σέ θυσίες ἐξ ἀδικιῶν. Μόνον ἡ θυσία καί ἡ προσευχή τοῦ εὐσεβοῦς καί τοῦ ταπεινοῦ γίνεται δεκτή. Καί τότε ὁ Κύριος δέν βραδύνει νά ἀπαντήση.

265

23/05/00

35, 20 36, 1

Τό φαινόμενον τῶν ἀδικούντων δέν διαφεύγει τῆς προσοχῆς τοῦ Θεοῦ. Οἱ ὑβρισταί. «Ὡραῖον ἔλεος ἐν καιρῷ θλίψεως». Εἰσαγωγή εἰς τό 36ον Κεφάλαιον. Ἡ προσευχή τοῦ Σοφοῦ Σειράχ. Ὁ Θεός εἶναι Θεός πάντων ἀνθρώπων.

266

30/05/00

36, 1 - 23

Δύο ἀκόμη σπουδαῖα σημεῖα ἀπό τήν Προσευχή τοῦ σοφοῦ Σειράχ. Ἡ ἀναγκαιότητα τῆς φυσικῆς διακρίσεως στήν καθημερινότητα. Ἀποτελεῖ δῶρο τοῦ Θεοῦ.Καί σέ θέματα Γάμου εἶναι ἀναγκαιοτάτη. Ἡ σωστή σύζυγος ἀπό πνευματικῆς, ψυχολογικῆς καί σωματικῆς πλευρᾶς.

267

06/06/00

36, 24 37,2

Ὁ ἄνδρας πού ἀπέκτησε καλή σύζυγο, βρῆκε «στύλον» ἀναπαύσεως. Ἀντίθετα, δέν ἔχει ἀνάπαυσι ὁ ἄνδρας πού δέν βρῆκε σωστή σύζυγο. Γι᾿ αὐτό καί ἡ ἀνάγκη φυσικῆς διακρίσεως. Ἡ σύγχρονη οἰκογενειακή πραγματικότητα. - Ἡ φιλία. Διαφοροποίησις τῶν φίλων.

268

13/06/00

37, 3 - 16

Ἡ φιλία στίς ποικίλες συμπεριφορές της. Πάντως, «Μή ἐπιλάθη φίλου ἐν τῇ ψυχῇ σου» ὅταν αὐτός εἶναι γνήσιος. Οἱ σύμβουλοι εἶναι ὅλοι σωστοί; Προσοχή στόν κάθε σύμβουλο. Μετά τόν σύμβουλο, συμβουλεύσου τήν συνείδησί σου. Καί μετά τήν συνείδησι προσευχήσου στόν Κύριον νά κατευθύνη τά διαβήματά σου.

269

20/06/00

37, 17 - 24

Ὁ συναισθηματικός ἄξων τῆς καρδίας. Ὁ ἔξυπνος ἄνθρωπος πού δέν ὠφελεῖ τόν ἑαυτό του. Ὁ σοφός πού εἶναι ἀντιπαθής. Ὁ πηγαῖα σοφός πού πείθει. Ὁ σοφός ἄνθρωπος θά παιδαγωγήση τόν λαό του ὅπως ὁ Σολομών. Ὁ σοφός ἄνδρας γεμίζει ἀπό εὐλογίες Θεοῦ καί ὅλοι τόν μακαρίζουν.

270

27/06/00

37, 25 38,1

Ἡ σοφία μέσα στήν ἱστορία ἑνός λαοῦ καί μάλιστα τοῦ Ἰσραήλ. Ἡ αὐθεντία τῶν σοφῶν. Διάκρισις ὠφελίμων καί βλαβερῶν. Μήν εἶσαι ἄπληστος στό φαγητό σου γιατί πολλοί ἀπέθαναν ἀπό ἀπληστία. «Τίμα ἰατρόν», γιατί εἶναι ἀπό προσώπου Θεοῦ. Τί σημαίνει ἴασις;

271

04/07/00

38, 2 - 6

«Παρά Ὑψίστου ἐστίν ἴασις». Ἡ Ἐπιστήμη τοῦ ἰατροῦ θά τόν δοξάση. Ὁ Κύριος ἐδημιούργησε καί τά φάρμακα πάνω στή γῆ, γι' αὐτό ὁ φρόνιμος ἄνθρωπος δέν θά τά περιφρονήση. Παράδειγμα, τό ὑποδειχθέν ξύλο πού ἐγλύκανε τά πικρά νερά τῆς Μερρᾶς (Ἐξόδ. 15, 22 – 26). Ὁ Θεός ἔδωσε στούς ἀνθρώπους τήν Ἐπιστήμη γιά νά δοξάζεται.

272

11/07/00

38, 7 - 15

Ὁ Θεός φιλανθρώπως θεραπεύει διά τῶν ἰατρῶν καί τῶν φαρμακοποιῶν. Παιδί μου, ὅταν ἀρρωστήσης, προσευχήσου καί πήγαινε στό γιατρό σου. Στάσου μακρυά ἀπό κάθε ἁμαρτία, γιατί αὐτός πού ἁμαρτάνει ἔναντι τοῦ Δημιουργοῦ του, θά πέση στά χέρια τοῦ γιατροῦ.

273

18/07/00

38, 16 - 18

Πένθησε τόν νεκρό ἄνθρωπό σου καί φρόντισε γιά τήν κηδεία του. Ὁ χρόνος καί ἡ μορφή τοῦ πένθους. Πρόσεξε τήν ὑπερβολική λύπη γιατί «ἀπό λύπης ἐκβαίνει θάνατος καί λύπη καρδίας κάμψει ἰσχύν».

274

25/07/00

38, 18 - 23

Ἡ κατά Θεόν λύπη. Ἡ ὑπομονή σάν ἐσχατολογική ἀρετή. Μή λησμονῆς ὅτι ἐπάνοδος τοῦ νεκροῦ δέν ὑπάρχει. «Χθές ἐκεῖνος, σήμερα ἐσύ». Πάντως, νά παρηγορηθῆς ὁπωσδήποτε.

275

01/08/00

38, 24 - 34

Ὁ διανοούμενος ἔχει ἀνάγκη χρόνου καί ἀπομονώσεως στή μελέτη του. Ἐνῶ ὁ χειρώνακτας, ὅπως ὁ γεωργός, ὁ κτηνοτρόφος, ὁ ξυλουργός, ὁ χαλκουργός καί ὁ ἀγγειοπλάστης εἶναι σοφοί μόνον στό χῶρο τοῦ ἔργου τους. Χάρις σ᾿ αὐτούς ἔχομε καί τήν ἀνοικοδόμησι τῶν πόλεων. Οἱ διανοούμενοι ἔχουν ἄλλο ἔργο. Ὡστόσο ὅλοι χρειάζονται.

276

08/08/00

39, 1 - 5

Ὁ διανοούμενος ἐν ἀντιθέσει μέ τόν χειρώνακτα ἔχει τό χρόνο νά καλλιεργηθῆ. Ἔτσι ζητᾶ νά εἰσέρχεται στό βάθος ὅσων μελετᾶ. Γίνεται σύμβουλος μεγάλων ἀξιωματούχων. Καί ἀφοσιώνεται στήν προσευχή γιατί εἶναι ἔνθεος σοφός.

277

22/08/00

39, 6 - 15

Ὁ ἔνθεος διανοούμενος. Ὁ Κύριος τόν φωτίζει νά κατανοῆ τά ἀπόκρυφα θεῖα νοήματα. Ἕνας τέτοιος σοφός ποτέ δέν λησμονεῖται. Γι᾿ αὐτόν θά μιλοῦν τά ἔθνη καί τό ὄνομά του παντοῦ θά μνημονεύεται. Καί ὁ ἱ. Συγγραφεύς ἀποτείνεται πρός τού «ὁσίους υἱούς»καί τούς ἀποκαλεῖ εὐωδία Θεοῦ.

278

29/08/00

39, 16 - 23

Περιεχόμενον τό πῶς θά δοξάσης τόν Θεόν. Τῷ Λόγῳ Κυρίου οἱ οὐρανοί ἐστερεώθησαν. Τό «κατ᾿ εὐδοκίαν» καί τό «κατά παραχώρησιν» θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἡ παγγνωσία τοῦ θεοῦ. Ὁ Θεός γνωρίζει τό παρελθόν, τό παρόν καί τό μέλλον τοῦ χρόνου. Ὁ Θεός εὐλογεῖ τά πάντα. Ὁ Θεός τιμωρεῖ ὅσους στρέφονται κατά τῆς ἠθικῆς τάξεως. Τέλος Θερινῆς Περιόδου 2000. Καί τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ Δόξα.

279

01/05/01

39, 24 - 35

Εἰσαγωγή στή νέα θερινή περίοδο. Οἱ ἐνέργειες τοῦ Θεοῦ στούς εὐσεβεῖς ἀποβαίνουν σέ ἀγαθό, ὄχι ὅμως καί εἰς τούς ἀσεβεῖς. Ἐκεῖ, τά ἴδια ἀγαθά τρέπονται σέ ζημία. Τά στοιχειώδη γιά τήν ἐπιβίωσι τοῦ ἀνθρώπου. Ἡ Κτίσις ὁπλοποιεῖται στά χέρια τοῦ Θεοῦ γιά τούς ἀσεβεῖς. Ὁ εὐσεβής ὀφείλει γιά ὅλα νά δοξάζη τόν Θεόν.

280

08/05/01

40, 1 - 8

Τό 40ό Κεφάλαιο ἀναφέρεται στίς δυσκολίες τῆς ἀνθρωπίνης ζωῆς, καθολικῶς ἐφ᾿ ὅλων τῶν ἀνθρώπων. Φόβοι καί λογισμοί θανάτου. Τά προσωπικά πάθη ἐπιπροσθέτως ἀφαιροῦν τήν εἰρήνη καί προκαλοῦν ἐφιαλτικά ὄνειρα στόν ὕπνο.

281

15/05/01

40, 9 - 19

Διά τούς ἀνόμους ἐδόθη ὅλη αὐτή ἡ ἀναταραχή, ὅπως καί ὁ κατακλυσμός. Ἐν τούτοις οἱ εὐσεβεῖς ὠφελοῦνται. Ἡ αὐτάρκεια καί ἡ ἐπιμέλεια εἶναι δύο ἀγαθά. Στά δύο αὐτά ὑπερτερεῖ ἡ εὕρεσις θησαυροῦ ἐν εὐρείᾳ ἐννοίᾳ. Ἀπόκτησις πολλῶν παιδιῶν καί ἵδρυσις πόλεως δίδουν φήμην πολλήν. Ὅμως ἡ ἀκηλίδωτος σύζυγος εἶναι ἀνώτερον ἀγαθόν.

282

22/05/01

40, 20 - 27

Συνεχίζεται ἡ σύγκρισις δύο ἀγαθῶν πού ὅμως τρίτον ἀγαθόν ὑπερτερεῖ. Ἡ Σοφία ἔναντι Οἴνου καί Μουσικῶν. Ἡ γλυκεία φωνή ἔναντι τοῦ αὐλοῦ καί τοῦ ψαλτηρίου. Ἡ ὡραιότης τῆς φύσεως ἔναντι ὡραίων προσώπων κλπ. - Ὅμως ὁ φόβος Κυρίου ὡς παράδεισος εὐλογίας.

283

29/05/01

40, 28 41, 6

Πρόσεξε παιδί μου, ζωήν ἐπαιτείας μή βιώσης. Τό πικρόν μνημόσυνο τοῦ θανάτου. Ἐν τούτοις, δέν πρέπει νά φοβούμεθα τόν θάνατο. Τά παιδιά τῶν ἁμαρτωλῶν μέ τίς κακές των συναναστροφές.

284

05/06/01

41, 8 - 13

Εἶναι δυστύχημα γιά τά παιδιά ὁ ἀσεβής πατέρας. Ἀλλοίμονό σας ἄνδρες ἀσεβεῖς. Καί ἐάν γεννηθῆτε, σέ κατάρα θά ἀποβῆ ἡ γέννησί σας ὅπως καί ὁ θάνατός σας. Καί τό ὄνομα τῶν ἁμαρτωλῶν θά μείνη σάν στίγμα. Φρόντιζε γιά τό καλό σου ὄνομα.

285

12/06/01

41, 13 - 20

«Συντηρήσατε παιδείαν, τέκνα». Καλλιεργήσατε τό αἴσθημα τῆς ντροπῆς. Ὅπως, μή πορνεύσης πρό τοῦ πατρός σου καί τῆς μητρός σου. Ἀκόμη εἶναι ντροπή νά παρανομῆς ἐνώπιον τοῦ λαοῦ ἤ νά ἀδικῆς φίλον καί συγγενῆ καί ἄλλα πολλά.

286

19/06/01

41, 21- 27 42, 4

Νά ντρέπεσαι τίς παράνομες δοσοληψίες. Πρόσεχε, μή πλησιάζης πολύ τήν ὑπηρέτριά σου. Μή προσβάλης τούς φίλους σου. Μή μεταδίδης ἀπ᾿ ὅ,τι ἀκοῦς ἀπό τούς ἄλλους. Ὅμως, μή ντρέπεσαι νά ὁμολογῆς τόν Θεόν καί τόν Νόμο Του. Νά εἶσαι ἀκριβής στά ζύγια σου.

287

26/06/01

42, 5 - 9

Ἡ παιδεία τῶν τέκνων. Ἡ σύζυγος πού ἀγνοεῖ τήν οἰκονομία τοῦ οἴκου της. Ὅπου πολλά χέρια βάλε κλειδαριά. Κράτα ἀποδείξεις τῶν δοσοληψιῶν σου. Ἡ συμπεριφορά τοῦ ἀνοήτου ἀνθρώπου πρέπει νά ἐλέγχεται γιατί προκαλεῖ βλάβη τῶν ἄλλων. Ἡ ἀνύπανδρος θυγατέρα εἶναι ἀπόκρυφος ἀγρυπνία τοῦ πατέρα της.

288

03/07/01

42, 10 - 15

Φόβοι τοῦ πατέρα διά τήν ἄγαμον θυγατέρα του. Μήπως ἐγκυμονήση «ἐν τοῖς πατρικοῖς». Μήπως ὡς ἔγγαμος πέσει στή μοιχεία. Μήπως παρουσιάσει στειρότητα καί τήν ἀποπέμψει ὁ σύζυγος. - Μή προσέχης τήν ὀμορφιά ἑνός ἀνθρώπου. Ἡ γυναικεία πονηρία. Τά θαυμάσια ἔργα τοῦ Κυρίου.

289

10/07/01

42, 16 - 24

Ὁ ἥλιος φωτίζει τά πάντα καί ἔτσι ἀποκαλύπτει τήν δόξα τοῦ Θεοῦ. Καί οἱ ἅγιοι ἀγνοοῦν τό βάθος τῆς γνώσεως τῶν δημιουργημάτων. Ὁ Θεός ἐξερευνᾶ τά βάθη τῶν ὠκεανῶν καί καρδιῶν ὡς Παντογνώστης. Γνωρίζει τό παρελθόν, τό παρόν καί τό μέλλον, χωρίς νά διαθέτη συμβούλους. Ὅλα δέ τά ἔργα τοῦ Θεοῦ εἶναι δισσά καί ἐπιθυμητά.

290

17/07/01

42, 25 43, 8

Ποιός μπορεῖ νά χορτάση βλέποντας τή δόξα τοῦ Κυρίου μέσα στά ἔργα Του; Καί νά! Ἡ μεγαλοπρέπεια τοῦ Οὐρανίου θόλου. Ἀλλά καί ὁ Ἥλιος μέ τήν ἀνατολή του διαγγέλλει τήν δόξαν τοῦ Κυρίου. Γνωρίσματα τοῦ Ἡλίου. Τό τέλος τοῦ Ἡλίου. Ἡ Σελήνη. Ὁ σεληνιακός μήνας.

291

24/07/01

43, 8 - 18

Ὁ ἥλιος καί ἡ σελήνη δύνανται νά βλάψουν; Ὁ 120ός Ψαλμός. Τό κάλλος τοῦ Οὐρανοῦ καί τῶν Ἀστέρων. Ἡ Ἀστρολογία ὡς δαιμονική. Φῶς καί Ὕλη. Τό Ἀστέρι τῆς Γεννήσεως. Τό Οὐράνιον Τόξον, φύσις καί θεολογία. Τό χιόνι.

292

31/07/01

43,15 - 26

Θαυμάζει ὁ ἱ. Συγγραφεύς τά ἔργα τοῦ Θεοῦ. Ἀναφέρεται εἰς τήν χάλαζαν, τήν βροντήν, τήν καταιγῖδα, τόν ἀνεμοστρόβιλον, τήν πάχνην, τόν πάγον, τήν ὁμίχλη καί τήν δρόσον. Θαυμάζεται ἡ θάλασσα μέ τά νησιά της καί τόν ἐνάλιον πλοῦτον της. Οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι φύλακες τῆς Δημιουργίας.

293

07/08/01

43, 27 - 33

Πολλά θά ἠμποροῦσαν νά εἰπωθοῦν γιά τά δημιουργήματα τοῦ Θεοῦ. Καί πάντα μένει ὁ Αὐτός Θεός. Καί ποιός ἔχει ἰδεῖ τόν Θεόν γιά νά διηγηθῆ τό μεγαλεῖον Του; Πάντως, ὁ Κύριος τά πάντα ἐδημιούργησε «καί τοῖς εὐσεβέσιν ἔδωκεν σοφίαν». Καί τώρα, ὁ Θεός ἀποκαλύπτεται εἰς τήν Ἱστορίαν.

294

21/08/01

44, 1 - 22

Ἡ ἐπέμβασις τοῦ Θεοῦ στήν Ἱστορία. Διαδικασία ἐπεμβάσεως. Ὕμνος τῶν Πατέρων: Ἐνώχ, Νῶε, Ἀβραάμ, Ἰσαάκ.

295

28/08/01

44, 23 46, 1

Συνέχεια Ἐγκωμίων τῶν Πατέρων. Ὁ Ἰακώβ καί τά 12 παιδιά του. Ὁ Μωϋσῆς, ὁ Ἀαρών, ὁ Φινεές, ὁ Ἰησοῦς τοῦ Ναυῆ.

296

04/09/01

46, 11 46, 16

Συνέχεια Ἐγκωμίων Πατέρων. Οἱ Κριταί. Ὁ Σαμουήλ, ὁ Νάθαν, ὁ Σολομών, ὁ Ἡλίας, ὁ Ἐλισσαῖος, Ὁ Ἐζεκίας, ὁ Ἱερεμίας, ὁ Ἰεζεκιήλ, οἱ 12 Προφῆται. Ἡ Προσευχή τοῦ ἱ. Συγγραφέως. Ἐπίλογος τοῦ ὅλου Βιβλίου. -Τέλος καί τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ Δόξα.