1

03/10/93

1, 1 – 2

Εἰσαγωγή. Προοίμιον καί ἱστορικά στοιχεῖα τῆς προφητείας. Λαλεῖ ὁ Θεός καί ἐπικαλεῖται ὡς μάρτυρες τῶν λόγων του, τόν Οὐρανόν καί τήν Γῆν.

2

18/10/93

1, 1 – 4

Ἡ μαρτυρία Οὐρανοῦ καί Γῆς ὅτι ὁ λαός Ἰσραήλ ἐγκατέλειπε τόν ζῶντα Θεόν. Ἠθέτησαν αὐτόν πού τούς ἀνέδειξε. Ὁ Ἑλληνικός ὀρθόδοξος λαός βαδίζει παράλληλα. Ὁ Θεός ταλανίζει!

3

25/10/93

1, 4 – 9

Ἡ ἀλλοτρίωσις ἀπό τοῦ Θεοῦ καί οἱ φοβερές ἐπιπτώσεις. Καί λέγει ὁ Θεός στήν Ἱερουσαλήμ: «ἀπό ποῦ νά ἀρχίσω τήν θεραπεία σου ἀφοῦ ὅλη εἶσαι μία πληγή». Καί νά: Ἡ γῆ σου ἔρημος. Οἱ πόλεις σου κατακαμμένες. Τά προϊόντα τῆς γῆς σου οἱ ἐχθροί σου τά τρῶνε. Ἔτσι θά ἐγκαταληφθῆς ὦ θυγατέρα Σιών!

4

01/11/93

1, 9 – 11

Τό «λεῖμμα» τῶν Χριστιανῶν εἶναι τό «μικρόν Ποίμνιον», τό «ἅλας τῆς γῆς» καί τό «Φῶς τοῦ κόσμου». Αὐτοί καί μόνοι θά σωθοῦν σέ κάθε ἐποχή καί στά ἔσχατα. «'Ακούσατε λόγον Κυρίου». Ἕνα προσκλητήριο ἀκοῆς καί συνέσεως. Ὡς πρός τί τό πλῆθος τῶν θυσιῶν; Ἡ ἀληθής θυσία.

5

08/11/93

01/11/14

Ἡ πνευματική διάστασι τῆς θυσίας στήν Παλ. Διαθήκη. Ὁ Θεός διαμαρτύρεται ὅτι δέν θέλει νά τόν ἐπισκέπτωνται στήν αὐλή τοῦ Ναοῦ του. Δέν δέχεται τίς θυσίες των, οὔτε τίς ἑορτές των, οὔτε τίς ἀργίες των, οὔτε τήν νηστεία των, ἐπειδή τά χέρια πού προσφέρουν δῶρα εἶναι γεμάτα ἀπό αἵματα.

6

15/11/93

1, 15 - 18

Κι ἄν ἐκτείνετε τά χέρια σας σέ προσευχή, Ἐγώ θά ἀποστρέψω τά μάτια μου, λέγει ὁ Θεός, γιατί τά χέρια σας εἶναι ματωμένα. Ἐλᾶτε, λοιπόν, νά λουσθῆτε μέ τήν Μετάνοια καί νά διορθώσετε τή ζωή σας, καί τότε δέχομαι νά ἀλληλοδικασθοῦμε γιά νά βροῦμε τόν ἔνοχο στή διαφορά μας.

7

22/11/93

1, 18 – 21

Ὁ Θεός ἕτοιμος νά συγχωρήση. Καί ἡ πρόσκλησί του: «Καί ἐάν θέλητε καί εἰσακούσετέ μου, τά ἀγαθά τῆς γῆς φάγεσθε». Ἀποτείνεται σέ πνευματικά νηπίους ὅταν λέγη, «τά ἀγαθά τῆς γῆς φάγεσθε». «Τό στόμα Κυρίου ἐλάλησεν». Ἡ αὐθεντία τῶν Γραφῶν.

8

29/11/93

1, 21, 23

Γιατί ὀνομάζεται ἡ Ἱερουσαλήμ πόρνη. Ποῦ ὀφείλεται αὐτή ἡ πτῶσις. Παράλληλη περίπτωσις οἱ Ὀρθόδοξες Ἑλληνικές μας πόλεις. Τό φαινόμενον τῆς νοθείας στά ὑλικά προϊόντα ἀλλά καί στό πνεῦμα τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ἡ ἀπείθεια τῶν ἀρχόντων. Γίνονται κοινωνοί κλεπτῶν.

9

06/12/93

1, 23 - 24

Ὁ Θεός συνεχίζει νά ἀποκαλύπτη τήν κατάστασι τῶν Ἀρχόντων τῆς Ἱερουσαλήμ. «Διώκοντες ἀνταπόδομα». «Παραμερίζοντες τήν κρίσι τοῦ ὀρφανοῦ καί τῆς χήρας». Ἡ ἀπόφασις τοῦ Κυρίου, Δεσπότου Σαβαώθ, Δυνάστου τοῦ Ἰσραήλ. Οἱ τρεῖς διαδοχικές ἀποκαλύψεις τοῦ Ὀνόματος τοῦ Θεοῦ.

10

13/12/93

1, 24 - 25

Ὀνόματα Μεγαλειότητος τοῦ Θεοῦ. «Ὁ Δεσπότης Σαβαώθ, ὁ Δυνάστης τοῦ Ἰσραήλ». Ἀπειλεῖ ὁ Θεός ὅτι θά ἀπωλέση τούς ἀπειθοῦντας Ἄρχοντας, ὅπως καί κάθε ἄνομον καί ὑπερήφανον.

11

20/12/93

1, 25 – 28

Ἡ πόλις Ἱερουσαλήμ ἔπρεπε νά περάση ἀπό τό πῦρ τῆς δοκιμασίας γιά νά καθαρισθῆ.Οἱ ἀπειθοῦντες καί ἁμαρτωλοί ἔπρεπε νά ἀπωλεσθοῦν. Ἀποκατάστασις τῆς Πόλεως ὅπως πρῶτα. Ἡ Δικαιοσύνη καί ἡ Ἐλεημοσύνη τοῦ Θεοῦ.Ἡ ἱστορική Ἱερουσαλήμ, τύπος τῆς ἐπουρανίου Ἱερουσαλήμ.

12

10/01/94

1,29 -2,2

Οἱ Ἰουδαῖοι θά ντροπιασθοῦν μέ τήν λατρεία τῶν εἰδώλων στά Ἄλση. Θά σταθοῦν σάν τερέβινθος πού ἀπέβαλε τά φύλλα της καί σάν κῆπος χωρίς νερό. Νέον προοίμιον, σχολιασμός. Περίλαμπρη Μεσσιακή Προφητεία.

13

17/01/94

2, 2 – 3

Μιά λαμπρή Μεσσιακή Προφητεία. Θά εἶναι ἐμφανές τό Ὄρος Κυρίου πού εἶναι ἡ Ἐκκλησία. Καί εἰς αὐτήν θά προσέλθουν ὅλα τά Ἔθνη.

14

24/01/94

2, 3 – 4

Ποῖος ὁ Οἶκος τοῦ Θεοῦ Ἰακώβ; Καί Αὐτός ὁ Θεός θά μᾶς ἀναγγείλη τήν ὁδόν Του πού εἶναι ἡ Θεογνωσία. Διότι ἀπό τήν Σιών θά ἐξέλθη ὁ Νέος Νόμος τῆς Καινῆς Διαθήκης καί ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ θά ἀκουσθῆ ὁ προσωπικός λόγος τοῦ Κυρίου ἀφοῦ θά ἔχη ἐνανθρωπήση. Καί θά κρίνη τά Ἔθνη καί θά δώση Εἰρήνη.

15

31/01/94

2, 5 – 6 3, 1 - 3

Προσκλητήριον ἐκ μέρους τοῦ Προφήτου στό λαό του γιά μιά προσέγγισι στό Φῶς τοῦ Κυρίου πού εἶναι ἡ Καινή Διαθήκη, ἡ Ἐκκλησία. Καί ἀπειλεῖ ὁ Προφήτης σέ περίπτωσι ἀρνητική. Ὁ Κύριος θά ἐγκαταλείψη τό λαό του ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν του. Λεπτομερής ἔκθεσις τῆς ἀπειλῆς.

16

07/02/94

3, 1 – 2

Θά ἀφαιρέση ὁ Κύριος ἀπό τήν Ἱερουσαλήμ ἕνεκα τῶν ἁμαρτιῶν τῶν κατοίκων της, «ἰσχύοντα καί ἰσχύουσαν, ἰσχύν ἄρτου καί ἰσχύν ὕδατος.Γίγαντα καί ἰσχύοντα καί ἄνθρωπον πολεμιστήν καί δικαστήν καί προφήτην καί στοχαστήν...»

17

14/02/94

3, 2 – 4

Καί ὁ Θεός συνεχίζει τήν ἀπειλή του ὅτι θά ἀφαιρέση ἀπό τήν Ἰουδαία, Πρεσβύτερον καί Πεντηκόνταρχον καί θαυμαστόν Σύμβουλον καί σοφόν Ἀρχιτέκτονα καί συνετόν Ἀκροατήν. Ἀντ' αὐτῶν, θά ἐγκαταστήση Ἄρχοντας μέ ἀνώριμον νοῦν.

18

21/02/94

3, 4 – 5

Συνεχίζει ὁ Θεός τήν ἀπειλή του στήν Ἰουδαία. Θά ἐπιτρέψη νά κυβερνήσουν ἄρχοντες μἐ νεανικά μυαλά, οἱ ὁποῖοι θά σταθοῦν ἐμπαῖκται καί δικτατορίσκοι. Ἡ κοινωνία θά ἐμφανίζη κατάπτωσι μέ ἀνάλογα φαινόμενα.

19

28/02/94

3, 5 – 16

Σέ μιά παρηκμασμένη Κοινωνία «προσκόψη ... ὁ ἄτιμος πρός τόν ἔντιμον».Ἀναρχία καί πτωχεία. Ἀναισχυντία τοῦ λαοῦ σέ αἰσχρά ἁμαρτήματα. Ὅταν οἱ ἄρχοντες κολακεύουν τό λαό. Λαϊκισμός. Ἡ «μόδα» τῆς ἐποχῆς ἐκείνης.

20

07/03/94

3, 16 – 22

Περιγραφή τῆς τότε Μόδας τῶν Γυναικῶν καί τοῦ τρόπου ζωῆς των. Ἡ Μόδα φορέας τοῦ κοσμικοῦ φρονήματος. Ἀλλ' ὁ Κύριος θά τίς ταπεινώση. Σύντομη ἀναφορά τῆς τότε πολυτελοῦς ἐνδύσεως τῶν Γυναικῶν καί τῶν κοσμημάτων των.

21

21/03/94

3, 24 – 26 5, 1 – 7

Τά τραγικά ἀποτελέσματα τῆς πολυτελοῦς ἐνδύσεως.Ἡ ἄλκιμος γενεά θά σφαγῆ ἀπό τούς ἐχθρούς. Τά θησαυροφυλάκια θά ἀδειάσουν. Ἡ πικρή Ὠδή τοῦ Ἠγαπημένου Ἀμπελῶνος, τοῦ λαοῦ τοῦ Ἰσραήλ.

22

28/03/94

5, 8 – 12

Ἡ πρώτη ΟΥΑΙ τοῦ Προφήτου ἀποτείνεται εἰς τούς ἀπλήστους καί ἀδίκους ἰδιοκτῆτας. Ἀλλά δέν θά τά χαροῦν. Ἡ γῆ θά δείξη τήν ἀφορία της. Ἡ δευτέρα ΟΥΑΙ στρέφεται κατά τῶν μεθυόντων.

23

04/04/94

5, 11 – 12

Ἡ δευτέρα ΟΥΑΙ τοῦ Προφήτου στρέφεται κατά τῶν μεθυόντων. Μαρτυρίες Παλαιᾶς Διαθήκης καί Πατέρων. Ἡ σημασία τῆς μουσικῆς στήν ἐπίτασι τῆς ἀσωτίας.

24

11/04/94

5, 13 – 19

Καί ἡ συνέπεια τῆς δευτέρας ΟΥΑΙ εἶναι ἡ αἰχμαλωσία τοῦ λαοῦ, ὅπου ἐκεῖ θά πεινάση καί θά διψάση. Ἡ παρουσία τῶν λοιμῶν ἀνθρώπων, τῶν «κατεφθαρμένων τόν νοῦν», τῶν χαλασμένων. Ὅλοι αὐτοί θά ταπεινωθοῦν. Ἡ τρίτη οὐαί κατά τῶν κατ' ἐξακολούθησιν ἁμαρτανόντων.

25

18/04/94

5, 18 – 25

Ἡ 3η ΟΥΑΙ τοῦ Προφήτου στρέφεται κατά τῶν κατ' ἐξακολούθησιν καί προκλητικῶς ἁμαρτανόντων. Ἡ 4η ΟΥΑΙ κατά τῶν διαστροφέων τῶν ἠθικῶν ἐννοιῶν. Ἡ 5η ΟΥΑΙ κατά τῶν δοκησισόφων. Ἡ 6η ΟΥΑΙ κατά τῶν ἀρχόντων ἀσώτως ζώντων. Ἐφ' ὅλων τῶν ΟΥΑΙ ἔρχεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ.

26

03/10/94

6,1

Ἡ ἀξία καί οἱ διαστάσεις τοῦ Προφητικοῦ λόγου. Τό 6ον Κεφάλαιον τοῦ Ἡσαΐου, ἀφετηρία τῶν ὅσων ἀφοροῦν εἰς τόν Ἐμμανουήλ. Περιγραφή τοῦ μεγαλοπρεποῦς Ὁράματος.Ὁ καθήμενος ἐπί τοῦ Θρόνου εἶναι ὁ Ἅγιος τοῦ Ἰσραήλ, Θεός Λόγος, ὁ μετέπειτα Ἐνανθρωπήσας Ἰησοῦς Χριστός.

27

10/10/94

6, 1 – 2

«Καί πλήρης ὁ Οἶκος τῆς δόξης Αὐτοῦ». «Καί Σεραφείμ εἰστήκεσαν κύκλῳ Αὐτοῦ». «Ἕξ πτέρυγες τῷ ἑνί καί ἕξ πτέρυγες τῷ ἑνί».

28

17/10/94

6, 2 – 4

Μετά τό θέαμα τοῦ Ὁράματος τοῦ Ἡσαΐου ἔρχεται τό ἀκρόαμα. Ὁ Τρισάγιος Ὕμνος τῶν Σεραφίμ εἰς τό διηνεκές εἶναι πλήρης θεολογίας. Ἀπό τῆς φωνῆς τῶν Σεραφίμ «ἐπήρθη τό ὑπέρθυρον» καί «ἐπλήσθη καπνοῦ ὁ Οἶκος».

29

24/10/94

6, 5 – 7

Βλέποντας ὁ Προφήτης τό μεγαλεῖον τοῦ Ὁράματος καί ἀκούοντας τόν οὐράνιον Τρισάγιον Ὕμνον ταλανίζει ἑαυτόν γιά τίς ἁμαρτίες του. Τό ὅλον Ὅραμα εἶναι μία προαναμόρφωσις τοῦ Μυστηρίου τοῦ Χριστοῦ.

30

31/10/94

6, 7 – 8

Τό Ὅραμα τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου εἶναι ἀντίτυπον τῆς Χριστ. Ὀρθοδόξου Θείας Λειτουργίας. Ἐκεῖ σκιά καί σχῆμα. Ἐδῶ τό πραγματικό Σῶμα καί Αἷμα τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Ἁγίου τοῦ Ἰσραήλ, ἐν μυστηρίῳ. Ἐπιδράσεις τοῦ Ὁράματος ἐπί τῆς δομῆς τῆς Θείας Λειτουργίας.

31

07/11/94

6, 8 – 9

Ἡ κλῆσις τοῦ Ἡσαΐου εἰς τό προφητικόν ἀξίωμα. Εὐθύς μετά ἀκούει ὁ Προφήτης ὅτι ἡ ἀποστολή του θά ἀποτύχη ἐπειδή οἱ Ἑβραῖοι δέν θά ἀποδεχθοῦν τό κήρυγμά του. Τοῦτο ἀποτελεῖ τύπον δι' ὅσα θά συνέβαιναν εἰς τόν Ἰησοῦν Χριστόν.

32

14/11/94

6, 9 – 12

Ἐξηγεῖται ὁ λόγος εἰς τόν Ἡσαΐαν τό γιατί δέν θά γίνη δεκτόν τό κήρυγμά του διότι ὑπῆρχε πώρωσις εἰς τόν λαόν. Καί ἐρωτᾶ ἀγωνιωδῶς ὁ Προφήτης, ἕως πότε, Κύριε, θά ὑπάρχη ἡ πώρωσις αὐτή;

33

21/11/94

7, 10 – 14

Εἰσαγωγή εἰς τήν κορυφαίαν Προφητείαν, «Ἰδού ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει...». Ἡ πρότασις τοῦ Προφήτου στόν Ἄχαζ περί αἰτήσεως σημείου. Ἡ ἄρνησις τοῦ βασιλέως Ἄχαζ. Ὁ Κύριος αὐτεπαγγέλτως θά δώση τό σημεῖον.

34

28/11/94

7,14

«Ἡ Παρθένος ἐν γαστρί ἕξει καί τέξεται Υἱόν καί καλέσεις τό Ὄνομα Αὐτοῦ Ἐμμανουήλ».

35

05/12/94

7,15 – 9,2

Χαρακτηριστικά τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως τοῦ Ἐμμανουήλ. Θά εἶναι ἀπηλλαγμένος τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος καί τῆς κλίσεως πρός τό κακό. Νέα Χριστολογική Προφητεία. Ἡ Γαλιλαία τῶν Ἐθνῶν θά δῆ πρώτη τό μέγα Φῶς τοῦ Ἐμμανουήλ ἤτοι τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

36

12/12/94

9, 1 – 6

«Ὅτι παιδίον ἐγεννήθη ἡμῖν, Υἱός καί ἐδόθη ἡμῖν, οὗ ἡ ἀρχή ἐγενήθη ἐπί τοῦ ὤμου αὐτοῦ καί καλεῖται τό Ὄνομα αὐτοῦ μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος...».

37

09/01/95

9,6

«Καί καλεῖται τό Ὄνομα Αὐτοῦ... Μεγάλης βουλῆς Ἄγγελος, Θαυμαστός, Σύμβουλος». Πρόκειται γιά τίς προσηγορίες (ὀνόματα) τοῦ Ἐμμανουήλ, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ.

38

23/01/95

9,6

«Καί καλεῖται τό Ὄνομα αὐτοῦ...Θεός Ἰσχυρός, Ἐξουσιαστής, Ἄρχων Εἰρήνης».

39

30/01/95

9, 6 – 7

«Καί καλεῖται τό Ὄνομα αὐτοῦ... πατήρ τοῦ μέλλοντος αἰῶνος. Ἐγώ γάρ ἄξω εἰρήνην ἐπί τούς ἄρχοντας, εἰρήνην καί ὑγείαν αὐτῷ. Μεγάλη ἡ ἀρχή αὐτοῦ, καί τῆς εἰρήνης αὐτοῦ οὐκ ἔστιν ὅριον».

40

06/02/95

9,7

Τό Παιδίον τῆς Παρθένου «καθεσθήσεται ἐπί τόν θρόνον Δαυίδ» καί θά ἀνορθώση τήν βασιλεία τοῦ Δαυίδ, ἀφοῦ θά τήν καταστήση παγκόσμιον καί αἰώνιον. Ἡ καταγωγή ἐκ τοῦ Δαυίδ, σύμφωνα μέ τίς Προφητεῖες, συνιστᾶ γνησίαν τήν μεσσιανικότητα τοῦ Ἰησοῦ.

41

13/02/95

9,7

«Μεγάλη ἡ ἀρχή αὐτοῦ... Ἐπί τόν θρόνον Δαυίδ καθεσθήσεται... ἐν κρίματι καί ἐν δικαιοσύνη ἀπό τοῦ νῦν καί εἰς τόν αἰῶνα. Ὁ ζῆλος Κυρίου ποιήσει ταῦτα».

42

20/02/95

11, 1 – 2

Εἰσαγωγή εἰς τό 11ον Κεφάλαιον. Ἡ ράβδος καί τό ἄνθος ἐκ τῆς ρίζης Ἰεσσαί εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός. «Καί ἀναπαύσεται ἐπ' Αὐτόν Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ».

43

27/02/95

11, 2 – 4

«Καί ἀναπαύσεται ἐπ' Αὐτόν (ἐπί τό Παιδίον τῆς Παρθένου) Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ, Πνεῦμα σοφίας καί συνέσεως, Πνεῦμα βουλῆς καί ἰσχύος, Πνεῦμα γνώσεως καί εὐσεβείας. Ἐμπλήσει αὐτόν Πνεῦμα φόβου Θεοῦ... Κρινεῖ ταπεινῷ κρίσιν... Καί πατάξει γῆν τῷ λόγῳ τοῦ στόματος αὐτοῦ!...»

44

13/03/95

11, 4 – 6

Ἐν ἀντιθέσει μέ τήν ἀνθρωπίνη Δικαιοσύνη, ὁ Ἐμμανουήλ «κρινεῖ ταπεινῷ κρίσιν». Ἡ ἔννοια αὐτῆς τῆς ἀπονομῆς δικαιοσύνης. «Καί πατάξει γῆν τῷ λόγῳ τοῦ στόματος αὐτοῦ». Ἡ ἀλήθεια καί ἡ δικαιοσύνη θά τόν κοσμοῦν. Καί τότε, «συμβοσκηθήσεται λύκος μετ' ἀρνός».

45

20/03/95

11, 6 – 12

Ἡ παραδεισία εἰκόνα τοῦ Κόσμου ἐάν ἀπεδέχετο τό Εὐαγγέλιον τοῦ Μεσσίου. Ὡστόσο, μένει εἰκόνα μόνο μέσα στήν Ἐκκλησία. Ἡ μόνη ἐλπίδα τῶν Ἐθνῶν, ἡ ρίζα τοῦ Ἰεσσαί, ὁ Χριστός. Τό «Σημεῖον» τοῦ Υἱοῦ τοῦ Ἀνθρώπου.

46

27/03/95

52,13

Ὁ Υἱός τῆς Παρθένου, ὁ Ἐμμανουήλ, ὁ Μεσσίας, μᾶς πληροφορεῖ ὁ Ἡσαΐας ὅτι θά εἶναι παθητός! Ὁ Παῖς Κυρίου. Καταπλήσσει ὅτι πρό τῆς Ἐνανθρωπήσεώς Του ζῆ «πολύ κοντά» στά προβλήματα τοῦ λαοῦ Του, συγκακουχούμενος!

47

03/04/95

52,13 -15

Ἡ μεγάλη δόξα τοῦ Παιδός τοῦ Κυρίου θά περάση ἀπό τήν ἀδοξίαν. Θά εἶναι μιά ἀδοξία πού στόματα βασιλέων θά μείνουν ἄλαλα. Τό Μυστήριον τοῦ Πάσχοντος καί τό Μυστήριον τῆς ἀποδοχῆς τοῦ Μεσσίου.

48

10/04/95

53, 1 – 3

Εἰσαγωγικά εἰς τό 53ον Κεφάλαιον. Διαμαρτύρεται ὁ Προφήτης, ὅπως καί ἐξ ὀνόματος ὅλων τῶν Προφητῶν ὅτι τό κήρυγμά των δέν θά ἐγίνετο δεκτόν ἐπειδή ὁ Μεσσίας θά ἦτο «παθητός». Περιγραφή τῆς ἀδοξίας τοῦ Μεσσίου. Τέλος Περιόδου 1994 – 1995. Τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ Δόξα.

49

02/10/95

53, 4 – 5

«Οὗτος τάς ἁμαρτίας ἡμῶν φέρει καί περί ἡμῶν ὀδυνᾶται... Τῷ μώλωπι αὐτοῦ ἡμεῖς ἰάθημεν».

50

09/10/95

53, 6 - 8

«Πάντες ὡς πρόβατα ἐπλανήθημεν... Καί Κύριος παρέδωκεν αὐτόν ταῖς ἁμαρτίαις ἡμῶν... Ὡς πρόβατον ἐπί σφαγήν ἤχθη...Τήν δέ γενεάν αὐτοῦ τίς διηγήσεται;» Πρόκειται περί τῶν παθημάτων τοῦ Μεσσίου πού θά ἦσαν ἑκούσια.

51

16/10/95

53, 9 - 12

Προφητεύεται ὁ θάνατος καί ἡ Ταφή τοῦ Μεσσίου. Ἐκδικεῖται ὁ θάνατός του μέ τήν καταστροφή τῆς Ἱερουσαλήμ τό 70 μ.χ. Ὁ Θεός ἀποδεικνύει τήν ἀθωότητα τοῦ Μεσσίου. Μέ τό Πάθος του ὁ Μεσσίας καταργεῖ τήν δύναμι τοῦ Σατανᾶ καί κατακτᾶ πολλούς πιστούς. Συμπεράσματα.

52

23/10/95

24, 1 – 2

Εἰσαγωγή εἰς τήν νέαν σειράν θεμάτων. Ὁ Κύριος καταφθείρει τήν Οἰκουμένην καί ἐρημώνει τό πρόσωπον τῆς γῆς. Ἡ συμφορά εἶναι κοινή εἰς τά πρόσωπα τῶν ἀνθρώπων ἀνεξαρτήτως ἀξιωμάτων καί προνομίων.

53

30/10/95

24, 2 – 5

Αἴτιος τοῦ ἠθικοῦ καί φυσικοῦ κακοῦ εἶναι ὁ ἄνθρωπος. Ὁ ἐσχατολογικός χαρακτήρας τῆς ἰσότητος τῶν ἀνθρώπων. Ἡ γῆ Ἰσραήλ εἶναι γῆ τυπική καί ἀναφέρεται σέ ὁλόκληρη τήν ὑφήλιο. Ὁ λαός Ἰσραήλ εἶναι λαός τυπικός καί ἀναφέρεται εἰς ὅλους τούς λαούς τῆς Γῆς. Ἡ φθορά τῆς γῆς. Ἡ γῆ πενθεῖ.

54

06/11/95

24, 5 – 7

Ἡ ἀνομία τῶν κατοίκων τῆς Γῆς εἶναι ὅτι «παρήλθοσαν τόν νόμον καί ἤλλαξαν τά προστάγματα, διαθήκην αἰώνιον». Γι' αὐτό ἡ κατάρα θά φάγη τήν Γῆ. Θά πενθήση ὁ οἶνος καί ἡ ἄμπελος καί θά στενάξουν ὅσοι ἔδωσαν τήν καρδιά τους εἰς τά ἠδέα τοῦ βίου.

55

13/11/95

24, 7 – 10

Τά εὐχάριστα τοῦ βίου θά τελειώσουν. Διάκρισις εὐφροσύνης καί χαρᾶς. Τό δῶρον τῆς Μουσικῆς καί ἡ κακοποίησί της. Ἡ μελαγχολία καλύπτει τούς ἀνθρώπους. Ἐρημώθηκε κάθε πόλις. Μνῆμες ἀπό τήν Γερμανική Κατοχή. «Ἡ πόλις τοῦ Μηδέν».

56

20/11/95

24/11/14

Πέρασε κάθε εὐφροσύνη ἀπό τή Γῆ! Ἡ θλίψις τήν διαδέχεται, ἰδίᾳ στά ἔσχατα. Καί τώρα θά συμβῆ αὐτό στή Γῆ τοῦ Ἰσραήλ πού ἀποτελεῖ τόν «τυπικό χῶρο» ὅλων τῶν Ἐθνῶν. Ἡ κατάστασις εὐσεβῶν καί ἀσεβῶν. Ἡ ταραχή τοῦ θαλασσίου ὕδατος.

57

27/11/95

24, 14-17

Τό νερό τῆς θαλάσσης θά παρουσιάση φαινόμενα. Ἤδη ἡ Ἐπιστήμη ἐξαγγέλλει τά μηνύματά της. Ἡ διάδοσις τοῦ Εὐαγγελίου εἰς τόν κόσμον. Δοξάζεται Κύριος ὁ Θεός τοῦ Ἰσραήλ. Οἱ εὐσεβεῖς ἐλέγχουν τούς ἀθετοῦντας τόν φυσικόν καί ἠθικόν Νόμον. Οἱ ἀλλεπάλληλες συμφορές.

58

04/12/95

24, 17-20

Κανείς ἀσεβής δέν θά διαφύγη τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ. Ἡ ἀμετανοησία τῶν ἀσεβῶν. Ἀνοίγουν οἱ θυρίδες τοῦ οὐρανοῦ ὅπου ξεχύνεται ἡ ὀργή τοῦ Θεοῦ. Ἡ Γῆ θά ταραχθῆ καί θά σαλευθοῦν οἱ κινήσεις της. Τό σχῆμα τοῦ Σύμπαντος θά ἀλλάξη. Παγκοσμία ἀναστάτωσις.

59

11/12/95

24, 19-23 26, 8 – 9

Ἡ Γῆ καί ὅλο τό Σύμπαν θά ἀλλάξουν μορφή. Καινούς δέ οὐρανούς καί γῆν καινήν...προσδοκῶμεν ἐν οἷς δικαιοσύνη κατοικεῖ». Τό Δεύτερον Ἐπινίκειον Ἆσμα τοῦ Ἡσαΐου. Ἡ ἐλπίδα στό Ὄνομα τοῦ Θεοῦ γεννᾶ τήν ἐπιθυμία τῆς ἀγάπης. Ἔτσι, «ἐκ νυκτός ὀρθρίζει τό πνεῦμα μου ὁ Θεός...»

60

18/12/95

26, 9 – 11

Ἡ Ὠδή τοῦ Ἡσαΐου. «Δικαιοσύνην μάθετε οἱ ἐνοικοῦντες ἐπί τῆς γῆς».Ἡ πολλαπλῆ ἔννοια τῆς Δικαιοσύνης. Κάθε ἄνθρωπος πού δέν θά βιώση τήν ἁγιότητα, δέν μπορεῖ νά προσεγγίση τήν ἀλήθεια πού εἶναι ὁ Χριστός. Ἡ ἔννοια τοῦ Ὑψηλοῦ Βραχίονος τοῦ Θεοῦ.

61

15/01/96

26/11/12

Ἡ Ὠδή τοῦ Ἡσαΐου. «Ζῆλος λήψεται λαόν ἀπαίδευτον». «Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, εἰρήνην δός ἡμῖν, πάντα γάρ ἀπέδωκας ἡμῖν». Ἡ ἄκτιστος ἐνέργεια τῆς Εἰρήνης ὑπερέχει πάντων τῶν ἀγαθῶν («πάντα γάρ ἀπέδωκας ἡμῖν»).

62

22/01/96

26/12/13

Ἡ Ὠδή τοῦ Ἡσαΐου. «Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν, εἰρήνην δός ἡμῖν, πάντα γάρ ἀπέδωκας ἡμῖν». «Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν κτῆσαι ἡμᾶς. Κύριε, ἐκτός σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τό Ὄνομά σου ὀνομάζομεν».

63

29/01/96

26, 14-16

Ἡ Ὤδή τοῦ Ἡσαΐου. «Κύριε ὁ Θεός ἡμῶν κτῆσαι ἡμᾶς. Κύριε ἐκτός σοῦ ἄλλον οὐκ οἴδαμεν, τό Ὄνομά Σου ὀνομάζομεν. Οἱ δέ νεκροί ζωήν οὐ μή ἴδωσιν...Πρόσθες αὐτοῖς κακά, Κύριε, πρόσθες κακά τοῖς ἐνδόξοις τῆς γῆς. Κύριε ἐν θλίψει ἐμνήσθην Σου, ἐν θλίψει μικρᾷ ἡ παιδεία σου ἡμῖν».

64

05/02/96

26, 17-18

Ἡ Ὠδή τοῦ Ἡσαΐου. «Καί ὡς ἡ ὠδίνουσα ἐγγίζει τοῦ τεκεῖν καί τῇ ὠδῖνι αὐτῆς ἐκέκραξεν, οὕτως ἐγενήθημεν τῷ ἀγαπητῷ σου». «Διά τόν φόβον σου, Κύριε, ἐν γαστρί ἐλάβομεν καί ὠδινήσαμεν καί ἐτέκομεν πνεῦμα σωτηρίας σου».

65

12/02/96

26, 18-19

Ἡ Ὠδή τοῦ Ἡσαΐου. «Διά τόν φόβον σου, Κύριε, ἐν γαστρί ἐλάβομεν καί ὠδινήσαμεν καί ἐτέκομεν πνεῦμα σωτηρίας σου». «Ἀναστήσονται οἱ νεκροί, καί ἐγερθήσονται οἱ ἐν τοῖς μνημείοις... ἡ γάρ δρόσος ἡ παρά σοῦ ἴαμα αὐτοῖς ἐστίν...»

66

19/02/96

26,2

Ἡ Ὠδή τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου. «Βάδιζε λαός μου, εἴσελθε εἰς τό ταμιεῖόν σου, ἀπόκλεισον τήν θύραν σου, ἀποκρύβηθι μικρόν ὅσον ὅσον, ἕως ἄν παρέλθη ἡ ὀργή Κυρίου». Πέντε ἱστορικές προειδοποιήσεις!

67

04/03/96

26,20 58, 1

Ἡ Ὠδή τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου. Ἡ πέμπτη ἱστορική προειδοποίησις ἀναφέρεται εἰς τά ἔσχατα. Σέ κάθε ἐποχή ἰσχύει μιά προειδοποίησις «ἀποκρύψεως» ὅταν ὑπάρχη ἡ ἀπιστία καί ἡ ἔκλυσι τῶν ἠθῶν. Περίληψις τῆς ὅλης Ὠδῆς. Εἰσαγωγή εἰς τό 58ον Κεφάλαιον.

68

11/03/96

58, 1 – 5

Ἐντέλλεται ὁ Προφήτης νά ἀναγγείλη μέ μεγάλη φωνή τά ἁμαρτήματα τοῦ λαοῦ. Ἐν τούτοις, ἐπειδή νηστεύουν, λέγει ὁ Θεός, ἀπαιτοῦν νά τούς προστατεύω. Ἀλλ' ὅμως ἀθετοῦν τίς λοιπές Ἐντολές μου. Τέτοια νηστεία Ἐγώ δέν ἐξέλεξα.

69

18/03/96

58, 6 – 8

Ὁ Θεός δηλώνει ὅτι δέν ἐξέλεξε τόν τρόπο νηστείας πού οἱ Ἑβραῖοι τηροῦσαν. Ἐζήτει καί τήν ἄσκησι τῆς λοιπῆς ἀρετῆς. Καί μόνον τότε ὁ Θεός θά τούς ἐπροστάτευε καί θά ἐδέχετο εὐμενῶς τήν νηστεία των.

70

25/03/96

58, 9 – 10

Ὅταν διατηρῆς τίς προϋποθέσεις μιᾶς σωστῆς Νηστείας, «Τότε βοήση καί ὁ Θεός εἰσακούσεταί σου. Ἔτι λαλοῦντος σου, ἐρεῖ, ἰδού πάρειμι».

71

01/04/96

58, 11-14

Ὅταν μαζῆ μέ τήν Νηστεία τηρήσης τόν ὅλον Νόμον, τότε «ἔσται ὁ Θεός σου μετά σοῦ διαπαντός». Καί τότε θά γεμίση ἡ ψυχή σου ἀπό κάθε ἀγαθό. Ὅπως καί ὅταν τηρήσης σωστά τήν ἀργία τῆς Ἑβδόμης ἡμέρας. «Τό γάρ στόμα Κυρίου ἐλάλησε ταῦτα». Τέλος Περιόδου 1995-1996. Καί τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ Δόξα.

72

07/10/96

38, 1 – 3

Ἡ ἀσθένεια τοῦ εὐσεβοῦς βασιλέως Ἐζεκίου. Τό αἴτιον τῆς ἀσθενείας ἡ ὑπερηφάνεια. Ὁ Θεός, διά τοῦ Προφήτου Ἡσαΐου παραγγέλλει. «Τάξαι περί τοῦ οἴκου σου, ἀποθνήσκεις γάρ, σύ καί οὐ ζήση».

73

14/10/96

38, 3 – 6

Ἡ ἀξία τῆς Προσευχῆς τοῦ Ἐζεκίου. Ἡ ἀπάντησις τοῦ Θεοῦ. Μετάνοια – Προσευχή – Δάκρυα.

74

21/10/96

38, 7 – 10

Τό σημεῖον παρά Κυρίου ὅτι ὁ Ἐζεκίας θά ἰαθῆ ἦταν ἡ ἀναστροφή τοῦ ἡλίου. Τό θαῦμα αὐτό σήμερα διαπιστώνεται μέ τήν χρῆσι τῶν Κομπιοῦτερς. Ὁ Ἐζεκίας προσεύχεται. Περιεχόμενον τῆς Προσευχῆς του.

75

04/11/96

38, 10-19

Ἡ Προσευχή τοῦ Ἐζεκίου. «δέν θά ἰδῶ τό σωτήριον τοῦ Θεοῦ στή γῆ. Ἄφησα τό ὑπόλοιπον τῆς ζωῆς μου. Τέλειωσε ἡ ζωή μου καί πέρασε. Κάθε νύχτα εἶχα φρικτούς πόνους. Ἀλλά σύ μέ ἀπήλλαξες...»

76

11/11/96

38, 20-22

Ἐπίλογος τῆς Προσευχῆς τοῦ Ἐζεκίου. Ἡ παλάθη τῶν σύκων εἶχε θεραπευτική ἰδιότητα; Ἰατρός καί ἰατρική, Φαρμακοποιός καί φάρμακα ἀπό προσώπου Θεοῦ.

77

18/11/96

39, 1 - 6

Ὁ βαβυλώνιος βασιληᾶς στέλλει δῶρα καί συγχαρητήρια Γράμματα στόν Ἐζεκία ἐπί τῇ ἀναρρώσει του. Καί ἐκεῖνος κολακευθείς δείχνει ὅλους τούς θησαυρούς τοῦ ἀνακτόρου του. Καί καταφθάνοντας ὁ Ἡσαΐας τόν ἐλέγχει. Καί προφητεύει τήν ἁρπαγή ὅλων τῶν θησαυρῶν.

78

25/11/96

39, 7 – 8 36, 1 37, 1 – 3

Προφητεύει ὁ Ἡσαΐας στόν Ἐζεκία ὅτι καί ἀπό τούς ἀπογόνους του θά αἰχμαλωτίσουν οἱ Βαβυλώνιοι, οἱ ἀπειλές τοῦ Σενναχηρείμ βασιλέως τῶν Ἀσσυρίων. Ὁ Ἐζεκίας πενθεῖ καί στέλλει ἀντιπροσώπους στόν Ἡσαΐα περί τοῦ πρακτέου.

79

09/12/96

37, 4 – 20

Τό αἴτημα τοῦ Ἐζεκίου πρός τόν Ἡσαΐαν ἦταν ὅπως δεηθῆ τοῦ Κυρίου διά τήν ἀπαλλαγή τοῦ λαοῦ του ἀπό τόν Σενναχηρείμ. Καί ἡ ἀπάντησις τοῦ Θεοῦ: Μή φοβηθῆς. Θά λύση τήν πολιορκία. Τελικά θά δολοφονηθῆ. Ἡ προσευχή τοῦ Ἐζεκίου.

80

16/12/96

40, 1 – 2

Ἡ ἀπάντησις τοῦ Θεοῦ στήν προσευχή τοῦ Ἐζεκίου. Ὁ θάνατος 185.000 Ἀσσυρίων στρατιωτῶν. Λύσις τῆς πολιορκίας τῆς Ἱερουσαλήμ. Δολοφονία τοῦ Σενναχηρείμ. «Παρακαλεῖτε, παρακαλεῖτε τόν λαόν μου, λέγει ὁ Θεός. Ἱερεῖς λαλήσατε εἰς τήν καρδίαν Ἱερουσαλήμ, παρακαλέσατε αὐτήν.

81

13/01/97

40, 3 65, 11-12

«Φωνή βοῶντος ἐν τῇ ἐρήμῳ. Ἑτοιμάσατε τήν ὁδόν Κυρίου». Ὁ Κύριος διαμαρτύρεται ὅτι ὁ λαός του τόν ἐγκατέλειψε καί ἔφθασε νά προσφέρη σπονδή στή θεά Τύχη. Τά τυχερά Παιχνίδια σήμερα. Οἱ δυσμενεῖς συνέπειες καί ἡ τιμωρία τοῦ Θεοῦ. Ὁ πρῶτος λαχνός γιά μᾶς εἶναι ὁ Χριστός!

82

20/01/97

62, 1 – 2

Ὁμιλεῖ ὁ παῖς Κυρίου πρός τήν Νύμφην Ἐκκλησίαν. Καί λέγει ὅτι δέν θά σιωπήση νά τήν ἐπαινῆ διά τήν ἁγιότητά της καί δέν θά ἡσυχάση ἕως ὅτου τῆς χορηγηθῆ ἡ σωτηρία. Καί τά Ἔθνη θά ἰδοῦν τήν ἀρετή της καί οἱ βασιλεῖς τήν δόξα της. Αὐτά θά καλέσουν τό καινούριο της Ὄνομα, δηλ. Χριστιανοί πού ὁ Κύριος θά ἐπικυρώση.

83

27/01/97

62, 3 - 12

Ὁ Παῖς Κυρίου, ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας, ἐπαινεῖ καί ὡραΐζει τήν Νύμφη Ἐκκλησία. Τῆς λέγει ὅτι θά εἶναι «στέφανος κάλλους» καί «διάδημα βασιλείας». Καί ὅτι «οὐκέτι κληθήση καταλελειμμένη» καί «ἔρημος». Καί ἡ Γῆ της θά εἶναι ἡ «Οἰκουμένη». Ὁ Νυμφίος θά καλέση τόν λαόν της ἅγιον. Καί θά κληθῆ «Ἐπιζητουμένη Πόλις».

84

03/02/97

63, 8 – 10

Ὁ Θεός λέγει, ἐντελῶς ἀνθρωποπαθῶς, ὅτι ὁ Ἰσραήλ εἶναι λαός του καί οὐδέποτε θά τόν ἀρνηθῆ, γι' αὐτό καί γίνεται σ'αὐτόν Σωτήρ. Δέν ἔστειλε πρέσβυν, οὔτε ἄγγελον, ἀλλ' αὐτός ὁ Ἴδιος ἦλθε γιά νά τούς σώση ἐπειδή τούς ἀγαπᾶ καί τούς λυπᾶται. Ἔτσι τούς ἀνέλαβε καί τούς ὕψωσε. Αὐτοί ὅμως ἠπίστησαν καί παρώξυναν τό Πνεῦμα τό Ἅγιον.

85

17/02/97

52, 1 – 2

Ἀποτείνεται ὁ Παῖς Κυρίου, ὁ Μεσσίας, πρός τήν Ἐκκλησία καί τῆς λέγει: «Ἐξεγείρου, ἐξεγείρου Σιών. Ἔνδυσαι τήν ἰσχύν σου, Σιών καί Ἔνδυσαι τήν δόξαν, Ἱερουσαλήμ». Ἰσχύς καί δόξα τῆς Ἐκκλησίας εἶναι ὁ Χριστός. Καί συνεχίζει: «Ἱερουσαλήμ, πόλις ἁγία», «ἔκδυσαι τόν δεσμόν τοῦ τραχήλου σου».

86

24/02/97

52, 2. 10. 11

Ὁ βραχίων Κυρίου ὁ Ἅγιος.Καί λέγει ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας: «Ἀπόστητε, ἀπόστητε, ἐξέλθετε ἐκεῖθεν καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε, ἐξέλθετε ἐκ μέσου αὐτῆς, ἀφορίσθητε, οἱ φέροντες τά σκεύη Κυρίου». Ἡ ἱστορική Βαβυλών, τύπος καί σύμβολον τοῦ κακοῦ καί τῆς Ἀποστασίας. Ἰδιαιτέρα προσοχή στήν προτροπή αὐτή!

87

03/03/97

52,11

«Καί ἀκαθάρτου μή ἅπτεσθε». «Ἀφορίσθητε, οἱ φέροντες τά σκεύη Κυρίου». Ἀλλοίμονο σ' αὐτούς πού ζητοῦν πολεμική βοήθεια ἀπό τήν εἰδωλολατρική Αἴγυπτο! Ἀνάγκη ἱστορικῆς Μνήμης.

88

17/03/97

31, 2 – 6 64, 1 – 4

Ὁ Ἰσραήλ «πέποιθεν» στόν πολεμικό ἐξοπλισμό τῆς Αἰγύπτου καί ὄχι στό Θεό. Γι' αὐτό Ἐκεῖνος σοφά τούς ὡδήγησε σέ θλιβερά ἀποτελέσματα. Κάλεσμα μετανοίας καί ἐπιστροφῆς. Ὁ Θεός δέν «ἀσθενεῖ» ὅπως νομίζουν οἱ ἄνθρωποι. Ἄν ἀνοίξη τούς οὐρανούς τρέμουν καί λυώνουν τά ὄρη.

89

24/03/97

64, 4 - 7

Κύριε, προσεύχεται καί ὁμολογεῖ ὁ Ἡσαΐας, ἐσένα μόνον γνωρίσαμε καί τά θαυμαστά σου ἔργα. Ἐμεῖς ὅμως ἁμαρτήσαμε καί Σύ ὠργίσθης καί μᾶς ἀπεστράφης, γι'αὐτό πλανηθήκαμε. Καί σταθήκαμε ἀκάθαρτοι, καί φυλλοροήσαμε σάν τά ξερόφυλλα καί ὁ ἄνεμος μᾶς πηγαινοφέρνει. Καί κανείς δέν ἐπικαλεῖται τό Ὄνομά Σου. Οὔτε σέ σκέπτεται!

90

31/03/97

64, 7 - 11

Συνεχίζει ὁ Προφήτης τήν Προσευχή – Ὁμολογία του, καί λέγει: «Δέν ὑπάρχει κανείς, Κύριε, πού νά ἐπικαλῆται τό Ὄνομά Σου. Καί τώρα, Κύριε, Σύ εἶσαι ὁ Πατέρας μας καί ἐμεῖς πηλός, ἔργα τῶν χειρῶν σου. Ἐπίβλεψον σέ μᾶς, γιατί ὅλοι εἴμεθα λαός σου. Ὁ Ἅγιος Ναός σου καί ἡ Πόλις σου ἐρημώθηκαν...»

91

07/04/97

64, 12 65, 1 – 2 66, 1

Συνεχίζει ὁ Προφήτης τήν Προσευχή – Ὁμολογία του. «Κύριε, ἀνέχθηκες τίς καταστροφές τῶν ἐχθρῶν μας»! Λέγει ὁ Θεός ὅτι ἔγινε ἐμφανής σ'αὐτούς πού δέν τόν ἐγνώριζαν, δηλαδή στούς Ἐθνικούς. Ἀντίθετα, γιά τόν λαό του λέγει:«Ἐξεπέτασα τάς χεῖρας μου ὅλην τήν ἡμέραν πρός λαόν ἀπειθοῦντα». Ἡ τυπολατρεία τῶν Ἰουδαίων.

92

14/04/97

66, 2 – 3 66, 19-24 35, 17

Ὅλα δικά μου εἶναι, λέγει ὁ Θεός. Καί σέ ποιόν θά ἐπιβλέψω, παρά στόν ταπεινόν; ἡ δέ θυσία τοῦ ἀσεβοῦς, ὡς θυσία κυνός. Στά πέρατα τῆς Γῆς θά στείλω τούς Ἀποστόλους μου, ὅπως καί στήν Ἑλλάδα Θά ἀποκτήσω νέους ἱερεῖς, τῆς Καινῆς μου Διαθήκης. Καί τότε «ἔσται ὁ Οὐρανός καινός καί ἡ Γῆ Καινή» - Τέλος τῶν Ἐπιλογῶν καί τῷ Ἁγίῳ Τριαδικῷ Θεῷ Δόξα.